Morgunblaðið - 30.08.2008, Síða 26

|laugardagur|30. 8. 2008| mbl.is
daglegtlíf
Eftir Kristínu Heiðu Kristinsdóttur
khk@mbl.is
Þ
egar maður er að kafa þá
er það eins og að
skyggnast inn í annan
heim. Undir yfirborði
vatnsins er ótrúlega
mikið líf og allt öðruvísi umhverfi
sem spennandi er að rannsaka,“ seg-
ir Guðbjartur Sigurbergsson, einn
sá yngsti hér á landi sem stundar
köfun, en hann er aðeins fjórtán ára.
„Ég var tólf ára þegar ég prófaði
að kafa í fyrsta sinn, en það var úti á
Kanarí þar sem ég var með fjöl-
skyldunni í fríi. Við pabbi fengum að
prófa að kafa með allar græjur í
sundlaug og pabbi fór út í sjó að
kafa. Við féllum báðir fyrir þessu og
skelltum okkur á námskeið hjá Köf-
unarskólanum hér heima strax um
haustið. Ég var langyngstur en
þetta gekk mjög vel. Ég má reyndar
ekki kafa nema á tuttugu metra dýpi
en þegar ég verð fimmtán ára núna í
janúar hef ég aldur til að taka próf
sem veitir mér rétt til að kafa dýpra.
Eftir það get ég til dæmis kafað nið-
ur á skipsflak sem er á Ólafsfirði og
mig hefur lengi langað að skoða. Ég
stefni líka á að kafa niður að El
Grillo við Seyðisfjörð,“ segir Guð-
bjartur sem ætlar að læra tækniköf-
un þegar hann hefur aldur til. „Þá
eru notaðar öðruvísi loftblöndur til
að geta farið mjög djúpt, eða á allt
að sjötíu metra dýpi.“
Skoðaði draugaskip á hafsbotni
Guðbjartur hefur kafað heilmikið í
sumar, en hann er svo heppinn að afi
hans og nafni á sumarbústað við
Þingvallavatn, svo það eru hæg
heimatökin við köfun á því svæði.
„Ég hef til dæmis kafað nokkrum
sinnum í Davíðsgjá sem er úti í Þing-
vallavatni. Ég er líka búin að kafa
margoft í gjánni Silfru á Þingvöllum
en hún er talin ein af tíu bestu köfun-
arstöðum í heiminum enda er hún
ótrúlega tær og falleg. Svo fórum við
pabbi í köfunarferð með Sportkaf-
arafélagi Íslands til Vestfjarða í
sumar og köfuðum á Reykjanesi við
Mjóafjörð. Þar er flak á hafsbotni af
bátnum Kolbrúnu sem strandaði þar
fyrir um tuttugu árum. Það var rosa-
lega skemmtilegt að fara niður og
skoða það, þetta er eins og drauga-
skip, allt fullt af fiskikörum og öðru
dóti. Við vorum fimmtán saman í
þessari ferð og það er mjög gaman
að fara í ferðir með Sportkafara-
félaginu. Þeir þekkja mjög vel alla
köfunarstaði landsins. Svo er líka
heilmikið félagslíf í kringum þetta.
Mikið verið að hittast og sprella
saman, halda árshátíðir og annað.“
Næturköfun í svartamyrkri
neðansjávar
Til að geta kafað í svo köldum sjó
og gjám sem raunin er á Íslandi er
nauðsynlegt að vera í þurrbúningi en
þegar kafað er í útlöndum í hlýrri sjó
er hægt að vera í blautbúningi. „Það
er miklu þægilegra að kafa í blaut-
búningi, því þá þarf maður ekki að
vera með eins mikið blý utan á sér og
það verður léttara að öllu leyti. Við
pabbi köfuðum heilmikið í Tyrklandi
í sumar, fórum sex sinnum í köfun-
arferðir og það var svakalega gam-
an. Það er miklu meira líf neðan-
sjávar í hlýjum sjónum í útlöndum
og þar eru falleg kóralrif. Draum-
urinn er að kafa á Bahamaeyjum,
það er víst svakalega flott og sjórinn
ótrúlega tær. Mig langar líka að fara
til Indónesíu og kafa í þeim heims-
hluta.“
Guðbjartur hefur stundum farið í
næturköfun en þá er hann með ljós
til að lýsa í svartamyrkrinu ofan í
vatninu. „Það er svolítið ógnvekjandi
en mjög skemmtilegt og þá er meira
af fiskum á ferðinni, sérstaklega í
Þingvallavatni. Einu sinni kafaði ég í
vatninu um jólin og þá var hitastigið
núll gráður, en maður finnur ekkert
fyrir kuldanum nema í kringum
munninn, þar sem húðin er ber.“
Tók þátt í Músíktilraunum
Guðbjartur segist aldrei hafa lent
í neinum óhöppum í köfun og hann
hefur aldrei verið hræddur við að
fara tuttugu metra undir yfirborð
sjávar.
„Maður verður líka slakari eftir
því sem maður kafar oftar og venst
þessu. Vissulega er þetta heilmikið
púl að bera og ganga með allar þess-
ar græjur, kannski einhverja vega-
lengd að köfunarstað. En það er allt
þess virði og algjör sæla að komast
ofan í vatn eftir púl í burðinum og
allt labbið. Það er mikil afslöppun
sem felst í því að kafa,“ segir Guð-
bjartur sem hefur fleiri áhugamál en
köfun. Hann rennir sér á snjóbretti
hvenær sem færi gefst og auk þess
er hann mikill tónlistarmaður. Hann
söng í Drengjakór Reykjavíkur í
nokkur ár en nú á gítarinn hug hans
allan.
„Ég er í gítarnámi í Tónsölum og
ég og Stefán Guðmundsson vinur
minn trommari erum að leita að
bassaleikara í hljómsveitina okkar.
Við tókum þátt í Músíktilraunum
síðasta vor ásamt bassaleikaranum
Herdísi Arngrímsdóttur og komum
fram undir nafninu No practice. Við
náðum ekki í úrslit en ætlum
kannski að taka þátt aftur. Við spil-
um svona rokk-pönk og stefnum á
toppinn, eða eins og AC/DC segir í
einu lagi: ,,It’s a long way to the top
if you wanna to rock ’n’ roll“.
Ljósmynd/Torfi Agnarsson
Kominn niður Hér er Guðbjartur í einni af mörgum köfunarferðum sínum ofan í gjána Silfru á Þingvöllum í sumar, en hún er ein af tíu bestu köfunarstöðum í heiminum.
Morgunblaðið/Frikki
Í bílskúrnum Guðbjartur kann vel við sig innan um hljóðfæri, gutlandi á gítarinn.
Kafandi
gítarleikari
Músíkantinn og snjóbrettastrákurinn Guðbjartur
Sigurbergsson er einn yngsti virki kafari á Íslandi.
Hann ætlar að kafa á Bahamaeyjum og stefnir auk
þess á toppinn í rokkinu, með gítarinn í fanginu.
Í HNOTSKURN
» Stofnkostnaður við aðkoma sér upp græjum til
að stunda köfun er yfirleitt á
bilinu 200.000 til 300.000.
»Þurrbúningurinn kostarum hundrað þúsund, kút-
arnir kosta um það bil 30.000
og svo er ýmislegt annað sem
þarf að kaupa, eins og til dæm-
is blý, vettlingar, húfa og gler-
augu. Kútana þarf að láta yf-
irfara á hverju ári og það
kostar nokkur þúsund.