Morgunblaðið - 01.09.2008, Blaðsíða 20

20 MÁNUDAGUR 1. SEPTEMBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
ÞANNIG háttar til
á norðanverðu Snæ-
fellsnesi að ekki er
unnt að ná sambandi í
gsm-síma sem eru hjá
„Símanum“ á nokkuð
stórum svæðum og
fjölförnum leiðum.
Þegar íbúum höf-
uðborgarsvæðisins er
sagt frá þessu og þeir
varaðir við þessari stöðu þegar þeir
þurfa að reka erindi sín hingað
vestur eða koma í heimsóknir,
horfa þeir á mann með vantrú og
spurn í augum um hvort verið sé
að grínast og segja þeim e.k. trölla-
sögur. Svona er þetta nú samt þótt
ótrúlegt sé og þó að framkvæmdir
til úrbóta séu búnar að vera í at-
hugun og undirbúningi til fjöl-
margra ára. Þetta ófremdarástand
á við um Snæfellsnesveg frá miðri
Vatnaleið að Grundarfirði með ein-
um eða tveimur punktum þar sem
næst samband ef heppnin er með.
Ef þessi leið lægi um
eilífar sólskinsgrundir
með ótal stöðum þar
sem fólk væri til að-
stoðar ef á þyrfti að
halda, þá væri e.t.v.
ekki yfir miklu að
kvarta. En því er ekki
að heilsa. Þessi kafli,
sem er nálægt 30 kíló-
metra langur, er mikið
veðravíti á veturna og
hvergi byggð við veg-
inn. Svipað ástand er
á veginum frá Grund-
arfirði langleiðina að
Ólafsvík. Að óreyndu hefði maður
haldið að það væri forgangsatriði
að koma slíkum svæðum í öruggt
símasamband, en svo er ekki eins
og áður var lýst. Þessi svæði hafa
verið og eru afgangsstærðir hjá
Símanum og virðist engin úrbót
vera í vændum. „Vodafone“ hefur
komið upp sendi á fjalli við leiðina
að Grundarfirði um Kolgrafafjörð
og Hraunsfjörð, en samband um
þann sendi er ekki öruggt alls stað-
ar á þeirri leið og þeir sem eru
með sína gsm-síma hjá „Símanum“
ná engu sambandi um hann (nema
e.t.v. í 112). Skorað er á samgöngu-
ráðherra að láta gera bragarbót á
þessu nú þegar og áður en vetur
gengur í garð. Hér um bil sama
ástand er varðandi útvarpssend-
ingar á þessum svæðum. Það þarf
öflug loftnet til þess að ná útvarps-
sendingum tryggilega. Fólksbílar
nútímans eru sjaldnast búnir
stórum öflugum loftnetum og því
getur verið erfitt fyrir venjulegt
fólk að fylgjast með útvarpssend-
ingum meðan ekið er um þetta
svæði. Þetta á við bæði um FM- og
langbylgjusendingar. Það að geta
fylgst með útsendingum útvarps-
stöðva er öryggisatriði á leiðum
þar sem allra veðra er von. Á
þessu þarf að taka og koma end-
urvarpi á þessu svæði í lag.
GSM-samband og útvarpsskil-
yrði á norðanverðu Snæfellsnesi
Guðmundur Ingi
Gunnlaugsson skrif-
ar um símasamband
á Snæfellsnesi
» Þessi svæði hafa ver-
ið og eru afgangs-
stærðir hjá Símanum og
virðist engin úrbót vera
í vændum.
Guðmundur Ingi
Gunnlaugsson
Höfundur er bæjarstjóri.
ÞAÐ ER að bera í
bakkafullan lækinn
að hrósa hand-
boltastrákunum okk-
ar fyrir frábæra
frammistöðu og fyr-
irmyndar framkomu
innan vallar sem ut-
an. Það er þó ekki
annað hægt en að
hrífast með þegar
þjóðin öll fagnar ein-
stökum árangri
þessara afreks-
íþróttamanna á
heimsvísu. Ég vil
nota tækifærið og
senda þeim mínar
bestu hamingjuóskir.
Undirritaður hefur
áður skrifað um gildi
afreksíþrótta en
þetta nýjasta og
stærsta afrek ís-
lenskra íþrótta-
manna og viðbrögð
þjóðarinnar við því
er holl áminning þess hversu
mikilvægt er að hlúa að afreks-
fólki og um gildi afreksíþrótta al-
mennt.
Gildi afreksíþrótta
Afreksíþróttir skipta máli fyrir
útbreiðslu íþrótta og fjármál
íþróttahreyfingarinnar. Þær geta
skapað breidd, vakið áhuga ung-
menna á iðkun íþrótta og laðað
að sjálfboðaliða til að sinna
íþróttastarfinu. Þær hafa því
uppeldislegt og heilsusamlegt
gildi um leið og þær smita út frá
sér sem sjálfstætt afl sem vekur
vonir og kemur hreyfingu á hluti.
Þær eru það afl sem draga
íþróttavagninn ef svo má segja.
Afreksíþróttir hafa líka jafn-
réttisgildi, þar sem athyglin bein-
ist að dugnaði íþróttamannanna,
en ekki að uppruna, kyni eða
þjóðfélagsstöðu, ekki að því hvort
þeir eru hvítir eða svartir, ríkir
eða fátækir. Afreksíþróttir geta
jafnframt verið góð landkynning
og ýtt undir alþjóðleg samskipti
og vináttu um leið og þær efla
þjóðarstolt og hvetja til samein-
ingar. Afreksíþróttafólk líkt og
afreksfólk á öðrum sviðum er
fyrirmyndir sem hvetja ein-
staklinga, hópa og fyrirtæki til að
leggja mikið á sig til að ná há-
marksárangri. Við unnin afrek
vex sjálfstraust og framtakssemi
einstaklinga, hópa og jafnvel
heillar þjóðar. Að treysta sjálfum
sér til afreka og árangurs er
mikilvægt hverri
þjóð.
Færa má rök fyrir
því að afreks-
íþróttamenn yfirfæri
árangursþörf sína á
önnur svið síðar s.s.
atvinnu. Í ljósi þessa
eru afreksíþróttir
ekki einkamál
íþróttahreyfing-
arinnar, þær hafa
þjóðfélagslegt gildi
og því ekki óeðlilegt
að hið opinbera og
fyrirtæki í enn ríkari
mæli fjárfesti mynd-
arlega í eflingu
þeirra.
Ísland fyrirmynd
annarra þjóða
Við Íslendingar er-
um að eignast afreks-
fólk á ýmsum sviðum
á heimsvísu. Nægir
að nefna í því sam-
bandi tónlist, íþróttir,
viðskipti, skák, feg-
urð, hönnun, forritun,
bókmenntir, vísindi,
kvikmyndir, útivist og
þrekraunir. Þeir ein-
staklingar sem náð hafa árangri
á heimsvísu hvort sem þeir heita
Björk, Kári, Laxness, Jón Ás-
geir, Eiður, Óli Stef. eða Þórey
Edda koma allir úr umhverfi sem
ýtir undir sköpun og árangur.
Einstaklingshyggjan, fámennið,
veðrið, fjarlægðin, agaleysið og
lífsbaráttan fyrr á öldum hefur
skapað umhverfi sem virðist ekki
hindra að hér skapist jarðvegur
fyrir mótun afreksfólks. Með
þann bakgrunn sem við Íslend-
ingar höfum er það skoðun und-
irritaðs að við getum skapað enn
betri aðstæður t.d. á. sviði
íþrótta og þannig búið til fleiri
afreksíþróttamenn þjóðinni til
farsældar. Til að svo megi verða
þarf markvissa afreksstefnu í
gegnum öll stig stjórnskipulags-
ins, frá ríkisstjórn til sveitarfé-
laga og frá ÍSÍ til sérsambanda
og félaga. Með slíkri stefnu og
nauðsynlegu fjármagni til fram-
kvæmdar hennar er ég viss um
að Ísland getur orðið fyrirmynd
annarra þjóða ekki bara á sviði
lífsgæða, ánægju og heilbrigðis
heldur einnig á sviði afreks-
íþrótta. Hafna ber þeim rökum
sem stundum heyrast að við
séum svo fá, við erum margsinnis
búin að afsanna þá fullyrðingu
samanber dæmin hér að ofan og
nú síðast með frábærum árangri
landsliðs okkar í handknattleik.
Jákvætt gildi
afreksíþrótta
Gunnar Einarsson
skrifar um mik-
ilvægi íþrótta og
óskar landsliðs-
mönnum heilla
Gunnar
Einarsson
»… er ég viss
um að Ís-
land getur orðið
fyrirmynd ann-
arra þjóða ekki
bara á sviði lífs-
gæða, ánægju
og heilbrigðis
heldur einnig á
sviði afreks-
íþrótta.
Höfundur er bæjarstjóri í Garðabæ.
ÞAÐ ER ekki of-
sögum sagt af þeirri
skemmtun sem lands-
liðið í handbolta hefur
fært þjóðinni á liðnum
vikum. Frammistaða
liðsins á Ólympíu-
leikunum í Peking
hefur komið fleiri Ís-
lendingum í geðs-
hræringu en allir aðrir viðburðir á
íþróttasviðinu. Maður svitnaði af
því einu að fylgjast með leikjunum
á sjónvarpsskjánum og treysti sér
stundum alls ekki til þess vegna
álagsins á hjartað. Eftir að hafa
horft á drengina sigra Rússa kaus
ég t.d. að horfa á leikinn við heims-
meistara Þjóðverja í endursýningu
þegar ég vissi hvernig
fór. Ég óttaðist að
þurfa að horfa á vini
mína niðurlægða í við-
ureign við ofurefli. En
glæsilegur sigurinn
jók mér kjark. Fyrir
baráttuleikinn um
silfrið gegn Spánverj-
um komst ég að þeirri
niðurstöðu að ef þeir
gætu spilað þá gæti ég
horft. Vissulega ekki
sitjandi í stól, ég
straujaði, braut saman
þvott, þurrkaði ryk af
húsgögnum í sjónmáli frá skjánum
og hoppaði og dansaði við hvert
mark. Ég var eins og undin tuska
að leik loknum. Tókst þó að finna
íslenska fánann í geymslunni og
draga hann að húni skjálfandi
fingrum að unnum sigri.
Ég notaði orðið vinir yfir lands-
liðsmennina þótt ég þekki þá ekki
öðru vísi en sem vini augna minna á
skjánum. Þar hef ég fylgst með
þeim flestum, sumum árum saman.
Og það eru ekki bara augu mín sem
hafa heillast af fallegum, sterkum
og stæltum ungum mönnum, eyrun
hafa að auki fyllst af nöfnunum sem
þeir bera. Fréttamenn og lýsendur
leikjanna hafa hamrað, eða öllu
heldur orgað nöfn þeirra inn í vit-
und mína á hæsta styrk. Þar hafa
þau ómað eins og hetjusinfónía,
Eroica Íslandssögunnar. Ég fletti
upp í Landnámu og Sturlungu til
þess að fá staðfestingu á þeim grun
mínum að drengirnir væru hetjur
fornaldar endurbornar. Ólafur
(helgi), Sverre (konungur), Ingi-
mundur (jarl), Snorri (goði eða sá í
Reykholti), Sturla (í Hvammi eða
sagnaritarinn), Sigfús, Arnór, Ás-
geir, Hreiðar, Þórður, Steinn, Páll,
Örn og Guðmundur (góði, ríki,
dýri). Öll þessi nöfn fylgdu land-
námsmönnunum til Íslands frá
Noregi. Í bókinni Nöfn Íslendinga
segir að nafnið Guðjón birtist fyrst
í rímnaflokkum frá 16. öld, Valur
komi fyrir í Eyrbyggju, Logi í forn-
bréfum frá 15. öld en Róbert sé nú-
tímamynd af nafninu Hróðbjartur,
sá sem frægðin og hróðurinn skín
af. Björgvin er nafnið á fornfrægri
borg á vesturströnd Noregs. Og
innflytjandinn í liðinu færði okkur
ekkert minna en nafn Alexanders
mikla. Stillið þessum fornu köppum
öllum upp í eitt lið, íklæddum rauða
(eða bláa) landsliðsbúningnum og
þeir storma fram í sigursælli fylk-
ingu. Fjórðungi bregður til nafns
en fjórðungi til fósturs segir gam-
alt máltæki.
Nöfn þrungin þrótti
Íþróttafréttaritarinn sem lýsti
leiknum við Spánverja lagði það til
í hrifningu sinni á silfurliðinu að
götur yrðu skírðar með nöfnum
þeirra. En við eigum nú þegar
Snorrabraut, Sturlugötu, Ólafs-
geisla, Logafold og Þórðarsveig í
Reykjavík og hver veit nema í
framtíðinni verði búið við Steins-
stræti, Sigfúsartröð eða Sverr-
isgrund. En skyldi ekki hljómfeg-
urð nafnanna sem eiga svo djúpar
rætur í sögu og hefð landsins hafa
náð eyrum foreldra næstu kyn-
slóðar barna. Nöfn, sem hafa verið
til frá því land byggðist, eru nú
þrungin nýjum þrótti. Ég spái því
að margir nýfæddir og ófæddir
drengir fái að bera nöfn þessara
landnámsmanna á lendum
íþróttanna og heita Ólafur, Snorri,
Steinn, Guðjón, Valur, Björgvin,
Páll, Sigfús, Hreiðar, Ásgeir, Örn,
Arnór, Ingimundur, Róbert, Logi,
Sturla, Sverrir, Guðmundur, Þórð-
ur og Alexander.
Þeim fylgja draumar um nýjar
dáðir, silfur, gull og góðar óskir.
Fjórtán fræknir og fögur nöfn
Steinunn Jóhann-
esdóttir gleðst yfir
árangri íslenska
landsliðsins í hand-
bolta
»Nöfn þeirra hafa
hljómað eins og
hetjusinfónía, Eroica Ís-
landssögunnar.
Steinunn
Jóhannesdóttir
Höfundur er rithöfundur.
Fámennum hópi
upphlaupsmanna á
Kársnesi hefur tekist
að þyrla upp þvílíku
moldviðri vegna at-
vinnustarfsemi á Kárs-
nestá að engu tali tek-
ur.
Þessi starfsemi er
mörg hver eldri í bæn-
um heldur en þeir íbú-
ar sem hæst láta og á
sér því lengri hefð. Það
er útbreiddur misskiln-
ingur fólks að það hafi
öðlast einhvern rétt á
ákveðnu útsýni eða
ákveðnu umferð-
armagni á götunni fyrir
framan sig, við það eitt
að flytja að henni. Íbú-
ar hafa ekkert um það
að segja hvernig bæj-
arfélagið ráðstafar
landi í einstökum
hverfum. Það er kjör-
inna fulltrúa en ekki upphlaupsliðs að
fara með skipulag í bænum.
Ég var í hópi margra sem börðust
fyrir Kópavogshöfn á liðnum árum.
Við greiddum skatta til þess að borga
margra ára taprekstur og uppbygg-
ingarkostnað á henni. Loksins kom
að því að hún var farin
að eygja möguleika á að
bera sig og borga sinn
stofnkostnað til baka.
Þá rýkur upp eitthvert
lið á Kársnesi og fer að
strengja borða á girð-
ingar með slagorðum
um að þeir vilji ekki svo
og svo marga bíla á
Kársnesbraut eða
þungaflutninga eftir
götunum, hvað þá hafn-
arstarfsemi á Kársnesi.
Og bæjaryfirvöld eru
þvílíkar heybrækur að
þeir láta þennan ösk-
urkór komast upp með
að eyðileggja allt okkar
starf í sjötíu sumur.
Sem borgari í þessum
bæ sætti ég mig ekki við
þetta. Ég krefst þess að
fá að greiða um það at-
kvæði með öllum bæj-
arbúum hvort hér skuli
byggð upp alvöruhöfn
og atvinnusvæði í kring-
um hana. Hvort göt-
urnar séu fyrir alla
Kópavogsbúa eða einhver hundruð
upphlaupsmanna. Ég vil líka greiða
atkvæði um það hvort bæjaryfirvöld
eða upphlaupsfólk eigi að stjórna
skipulagsmálum í öllum bænum.
Skrílræði af þeim toga sem nú við-
gengst á Kársnesi vil ég ekki sjá. Yf-
irvöld eru til þess kosin að stjórna
milli kosninga og eiga að gera það.
Þeir, sem ekki líkar þeirra verk, geta
á bara kosið þá frá næst. Þetta Kárs-
nesmál er raunar hliðstætt við mál-
efni Reykjavíkurflugvallar. Yfirgnæf-
andi meirihluti landsmanna og
Reykvíkinga líka vill hafa völlinn
kyrran. Háværir sérvitringar bjóða
meirihlutanum birginn og virðast
ætla að komast upp með það. Rétt
eins og á Kársnesi.
Ég hef annars áður bent á auð-
velda leið til að létta á Kársnes-
umferðinni vegna hafnarinnar. En
það er að leggja góða götu í fjörunni
inn Kópavog út á Hafnarfjarðarveg.
Þetta er alls ekki flókin framkvæmd.
Ég blæs á það þó að einhverjir verði
með múður sem búa nú á sjávarlóð-
unum. Þeir eiga engan rétt á sjónum
umfram mig í austurbænum og hefðu
ekkert með það að gera þó að vog-
urinn væri fylltur upp ef hagsmunir
heildarinnar krefðust þess. Ég blæs
líka á rétt einhverra brunnklukkna í
leirunum ef fólkið þarf á þeim að
halda. Annars gætum við bara yf-
irgefið þetta land og skilað því til
baka, þó að við vitum ekki til hverra.
Við lifum á atvinnustarfsemi í land-
inu. Fyrir starfsemina eru greidd
laun sem fólkið notar til þess að
kaupa sér íbúðir. Líki mönnum ekki
einhver ákveðinn staður eða aðgerðir
yfirvalda geta þeir bara flutt eitthvað
annað. Umhverfisfasismi fárra, sem
leiðir til meiri fátæktar alþýðu, er ól-
íðandi.
Umhverfisfasismi
Halldór Jónsson
skrifar um skipu-
lagsmál í Kópavogi
Halldór Jónsson
»Ég blæs á
það þó að
einhverjir verði
með múður sem
búa nú á sjáv-
arlóðunum. Þeir
eiga engan rétt
á sjónum um-
fram mig í aust-
urbænum …
Höfundur er verkfræðingur.