Morgunblaðið - 01.09.2008, Blaðsíða 24

24 MÁNUDAGUR 1. SEPTEMBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku amma, þetta
erum við Sölvi og Stíg-
ur!
Okkur langaði að
segja þér frá því að það kom kona í
heimsókn um daginn og gaf okkur
rosalega stórt kerti. Mamma segist
kveikja á kertinu fyrir þig, amma.
Við hliðina á kertinu er styttuengill
en mamma segir að þú sért núna
engill á himnum hjá Guði. Við erum
ekki alltaf sammála mömmu og segj-
um henni að þú eigir heima í sveitinni
– í Krossnesi og að þú viljir ekki vera
á himnum! Elsku amma í Krossnesi,
okkur langar líka að segja þér hvað
okkur fannst gaman að heimsækja
þig í sveitina í sumar. Þar sem við er-
um komnir vel á annað og þriðja ár
gátum við skoðað okkur svo vel um á
jörðinni ykkar afa. Við skoðum oft
myndir hjá mömmu þar sem afi er að
slá og við erum að hjálpa ykkur að
raka grasið og setja það í stóra
hrúgu. Svo var líka mjög gaman að
róla í nýju rólunum og fara í göngu-
túra með þér amma. Það var svo
heppilegt að þegar við urðum þreytt-
Guðný Grendal
Magnúsdóttir
✝ Guðný GrendalMagnúsdóttir
fæddist í Reykjavík
15. september 1947.
Hún lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
19. ágúst síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Borgarneskirkju 29.
ágúst.
ir þá gátum við fengið
far með þér í stólnum
þínum. Stundum stig-
um við óvart á tærnar
á þér og fiktuðum
kannski aðeins of mik-
ið í tökkunum á stóln-
um … en þú varst allt-
af svo góð við okkur og
keyrðir með okkur út
um allt í stólnum bæði
úti og inni. Stundum
skrönsuðum við nú
svolítið og vorum
næstum farin út af
veginum, manstu, það
var á leiðinni upp að brú, þá þurfti
mamma að koma að ýta. Við bræð-
urnir verðum þó að viðurkenna að
okkur fannst þið afi sofa stundum
svolítið lengi á morgnana. Við reynd-
um oft að kalla á ykkur þegar við vor-
um vaknaðir, banka á hurðina hjá
ykkur og spyrja hvort einhver væri
heima og hvort þið væruð vöknuð.
Mamma var alltaf að sussa á okkur
en okkur tókst nú samt að læðast inn
til ykkar og gá hvort þið væruð ekki
alveg að fara að vakna.
Manstu amma, þegar við komum
að heimsækja þig á spítalann á Akra-
nesi í vor, þú varst lasin og með hita
og við komum með blóm handa þér?
Á heimleiðinni sagði mamma að þú
hefðir verið svo glöð að fá blómin frá
okkur en þá sagði ég mömmu að
„amma væri hrædd“ . Mamma segir
að þú hafir ekkert verið hrædd, að þú
sért mjög hugrökk en þú hafir bara
verið með hita. Við vitum líka að þú
þarft ekkert að vera hrædd, amma,
af því að mamma segir að Guð sé góð-
ur og það sé gott að vera á himnum
og að hann passi þig vel.
Á veggnum heima er mynd af
Krossnesi og við tölum oft um sveit-
ina og biðjum mömmu um að „opna“
myndina svo við komumst inn í húsið
til ykkar afa en það er víst ekki hægt.
Elsku, elsku amma okkar, þú varst
alltaf svo skemmtileg og góð við okk-
ur og við eigum eftir að sakna þín svo
rosalega mikið. Við eigum fullt, fullt
af myndum og góðum minningum
með þér og ætlum aldrei að gleyma
þér. Við munum passa hann afa fyrir
þig og hjálpa honum að setja heyið á
vagninn. Mamma er sorgmædd og
segist líka sakna þín mjög mikið.
Hún segir að þú hafir ekki bara verið
besta mamma í heimi heldur hafir þú
verið besta manneskja í heimi, að þú
hafir verið svo góð við alla. Bless,
bless, elsku amma í Krossnesi.
Þínir prakkara ömmustrákar,
(gullmolarnir hennar Sigrúnar Gren-
dal.)
Sölvi Grendal og
Stígur Grendal.
Vörðurinn leit vingjarnlega á okk-
ur systur og lyfti svo rauða kaðlinum
upp. Ég ýtti hjólastól systur minnar
alveg að listaverkinu. Við héldumst í
hendur og upplifðum augnablik sem
var svo sérstakt að orð voru óþörf.
Vörðurinn virtist skynja það sama.
Þarna vorum við þrjár, ég, Guðný
systir og Móna Lísa sem brosti lát-
leysislega til okkar eins og hún skildi
og þekkti leyndarmálin okkar, sorgir
okkar og gleði. Þetta bros sem allur
heimurinn þekkti eins og ég vildi að
allur heimurinn hefði þekkt hana
systur mína. Lífskrafturinn hennar,
umhyggja hennar fyrir öðrum og
ótrúlegt hugrekki var einstakt. Ef ég
skrifaði um hana systur mína bók
héti hún „Systir mín Ljónshjarta“.
Svo sannarlega væri hægt að
skrifa um hana Guðnýju systur bók.
Sú bók yrði full að lífi og hversdags-
legum atburðum sem þó voru aldrei
hversdagslegir í hennar höndum.
Þar kæmi fram einstök hugulsemi og
hjálpsemi hennar við fjölskyldu og
vini. Ekkert var henni óviðkomandi.
Þær voru ófáar púðusykursterturnar
sem bakaðar voru í Krossnesi og
bornar fram við ólík tækifæri á borð-
um vina og vandamanna. Ekki síst
yrði bókin kennslubók í því hvernig
hægt er að halda reisn og njóta lífs-
ins þrátt fyrir fyrirsjáanleg endalok.
Hún yrði handbók um hvernig fjöl-
skyldur geta af samheldni og einhug
tekist á við erfiðustu verkefni jafn-
framt því að njóta þeirra tækifæra
sem eftir voru til að vera saman,
hlæja, gráta og njóta hvert annars.
Við vorum systur og óaðskiljanleg-
ar vinkonur. Fjölskyldur okkar, bæði
börn og eiginmenn tengdust sterkum
vináttuböndum og fátt var okkur
óviðkomandi í lífi hvers annars. Frí-
stundunum eyddum við saman og
voru jóla-, páska- og sumarfríin til-
hlökkunarefni hvert ár. Börnin henn-
ar kölluðu mig Frænku og þótti mér
það mikill heiður.
Við systurnar höfðum að leiðar-
ljósi máltækið „hláturinn lengir líf-
ið“. Við hugguðum hvor aðra með því
að sjá spaugilegu hliðina á ótrúleg-
ustu málum. Einhvern veginn varð
allt auðveldara við það.
Síðustu dagarnir voru erfiðir þó
ljóst væri að Guðný fengi að fara á
þann besta veg sem hægt var miðað
við aðstæður. Við höfum talað mikið
saman gegnum árin og þegar á leið
ræddum við allt sem við vildum sagt
hafa við hvor aðra áður en það yrði
um seinan. Við vorum búnar að
kveðja hvor aðra eins vel og hægt
var. Fyrir það er ég þakklát.
Góð vinkona sagði við mig að ég
skyldi leita að hinu fallega við dauð-
ann þrátt fyrir sorgina. Þegar ég
horfði á hana systur mína síðasta
daginn hennar hér á jörðu fannst
mér hún svo falleg, fallegri en
nokkru sinni fyrr. Þegar ég horfði á
manninn hennar og börnin hennar
sex, sem höfðu ekki vikið frá rúmi
móður sinnar síðustu dagana, sá ég
allt í einu fegurðina í kringum mig.
Og þú, kæra systir, sem skilur svo
mikið ríkidæmi eftir þig hér á jörð-
inni, þig kveð ég í hinsta sinn.
Ég mun aldrei gleyma þér, systir
mín Ljónshjarta.
Sigrún Grendal Magnúsdóttir.
Kæra vinkona.
Það er undarleg tilfinning að sitja
hér suður á Spáni og skrifa nokkur
kveðjuorð til þín. Þegar við kvödd-
umst síðast vorum við fullvissar um
að hittast aftur, að hálfum mánuði
liðnum við eldhúsborðið í Krossnesi.
Margt fer öðruvísi en ætlað er. Ég
fékk fréttir um að þú hefðir verið
flutt á sjúkrahús og síðar að barátt-
unni væri lokið. Minningar frá sam-
verustundum okkar streyma fram.
Þær voru yndislegar, því við vorum
að mörgu leyti svo líkar. Margir
spurðu hvort við værum systur. Síð-
ustu sjö mánuði höfum við nánast
verið í daglegum samskiptum. Við
hlógum og grétum í blíðu og stríðu.
Barátta þín við erfiðan sjúkdóm var
aðdáunarverð, en jafnframt lær-
dómsrík fyrir samferðafólkið. Við
ferðalok vil ég þakka Guðnýju fyrir
samfylgdina. Okkur þótti vænt
hvorri um aðra kæra vinkona og ég á
eftir að sakna þín.
Mig langar að minn-
ast ömmu minnar í
nokkrum orðum. Ég
vil þakka henni ömmu
minni fyrir allt það
sem hún kenndi mér, t.d. að spila.
Einnig vil ég þakka henni fyrir allar
þær yndislegu stundir sem við áttum
í Svínó.
Ég gleymi því aldrei þegar við fór-
um í konuferð ég, amma, mamma og
Ingibjörg systir til Danmerkur fyrir
nokkrum árum. Á flugvellinum úti á
leiðinni heim eftir frábæra ferð hitt-
um við þekktan íslenskan handbolta-
mann. Amma horfði á hann smá-
stund og sagði svo við mig: „Ég
þekki þennan mann.“ Hún fór svo að
tala við hann eins og hún hefði alltaf
þekkt hann, en áttaði sig ekki á því
Björg Jóhannsdóttir
✝ Björg Jóhanns-dóttir fæddist
25. mars 1926. Hún
lést á öldrunardeild
Landspítalans í
Fossvogi 21. ágúst
síðastliðinn.
Útför Bjargar fór
fram frá Digranes-
kirkju 28. ágúst sl.
að hún hafði bara séð
hann oft í sjónvarpinu.
Þetta er ein af þeim
fjölmörgu minningum
sem streyma um hug-
ann þessa stundina.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin
mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður
fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn
og verðir þú æ Drottinn
minn.
(Pétur Þórarinsson)
Þetta ljóð minnir mig alltaf á hana
ömmu mína.
Hvíldu í friði elsku amma mín og
ég mun geyma minningu þína um
ókomna tíð.
Berglind Ósk.
Kæra Björk.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Með þakklæti fyrir allt.
Bára Jóhannesdóttir.
Elsku Björg. Nú hefur þú kvatt
þetta líf og megir þú hvíla í friði,
elsku vinkona. Ég vil þakka þér fyrir
allar þær frábæru stundir sem við
áttum saman. Bæði í söng og föndri
og ekki síst vil ég þakka þér fyrir öll
elskulegheitin sem þú sýndir mér
ásamt fleirum þegar þú varst hús-
vörður í Fannborg 1 þar sem ég bjó í
níu ár. Ég bið guð að blessa fjöl-
skyldu þína. Þín vinkona,
Jóhanna Sigurðardóttir.
Það er ólýsanlega erfitt og ótrú-
legt að hugsa til þess að þú sért far-
inn frá okkur svona snemma.
Það á eftir að taka sinn tíma að ná
því. Mér finnst eins og það hafi verið
í gær sem ég sat hjá þér að spjalla
um allt mögulegt, og við japlandi á ís.
Stundum finnst mér eins og þú hafir
bara skroppið í ferðalag og að þú
komir bráðum aftur heim. En það er
ekki alveg rétt því þú ert farinn í
langt ferðalag sem þú kemur ekki
hingað heim úr en það er örugglega
eins og þú hefðir viljað, fara bara í
ferðalag. Ég vona að hvar sem þú ert
núna þá hafirðu það frábært þar,
sprellandi um í Tevum og hermanna-
galla að plana óviðjafnanlega hrekki
gegn óvinavinum eins og þér einum
er lagið. Haltu ferðalaginu þínu
ótrauður áfram. Vonandi hittumst
við aftur þegar tími er til þess kom-
inn.
Ég á eftir að sakna þín óendanlega
og hugsa vel og mikið til þín. Því í
Bjarni Páll
Kristjánsson
✝ Bjarni PállKristjánsson
fæddist í Reykjavík
19. janúar 1988.
Hann lést á krabba-
meinslækningadeild
Landspítalans 15.
júlí síðastliðinn.
Útför Bjarna Páls
var gerð frá Nes-
kirkju 31. júlí sl.
Hann hvílir í Sól-
landi, nýjum duft-
reit við Fossvogs-
kirkjugarð.
mínum huga ertu
hetja og sá besti vinur
sem ég hef átt.
Fyrsta ástin er oft
sú besta, þú átt alltaf
góðan stað í mínu
hjarta.
Alma Ósk Melsteð.
Hlægir mig eitt, það, að áttu
því uglur ei fagna,
ellisár örninn að sæti
og á skyldi horfa
hrafnaþing kolsvart í holti
fyrir haukþing á bergi.
Floginn ertu sæll til sóla,
er sortnar hið neðra.
Glaðir skulum allir að öllu
til átthaga vorra
horfa, er héðan sá hverfur,
oss hjarta stóð nærri.
Veit ég, er heimtir sér hetju
úr harki veraldar
foringinn tignar, því fagna
fylkingar himna.
Kættir þú margan að mörgu,
svo minnzt verður lengi,
þýðmennið, þrekmennið
glaða
og þjóðskáldið góða.
Gleðji nú guð þig á hæðum
að góðfundum anda.
Friði þig frelsarinn lýða.
Far nú vel, Bjarni!
Ástarkveðjur,
Guðrún Björg
Ingimundardóttir.
Vilhjálmur H. Jón-
asson, vinur okkar og
spilafélagi, er skyndi-
lega fallinn frá. Hann
mun ekki oftar hringja dyrabjöll-
unni á þriðjudögum kl. 7. Í meira en
þrjá áratugi höfum við félagar spil-
Vilhjálmur Helgi
Jónasson
✝ VilhjálmurHelgi Jónasson
fæddist í Hátúni á
Norðfirði 13. apríl
1938. Hann lést á
heimili sínu í Kópa-
vogi þriðjudaginn
12. ágúst síðastlið-
inn og var kvaddur
frá Neskirkju 27.
ágúst.
að saman á þriðjudög-
um, lengst af í hverri
viku yfir veturinn, en
undanfarið tvisvar í
mánuði. Vilhjálmur
mætti alltaf, kátur og
hress.
Það var alltaf til-
hlökkunarefni að hitta
Villa. Við vitum að
hann var glaður og
skemmtilegur strákur
á uppvaxtarárunum,
og sem spilafélagi í
okkar hópi var hann
einmitt þannig. Hann
hafði mikla ánægju af spilamennsk-
unni, og það gilti um okkur alla, og
bar þar aldrei skugga á. Hann var
jafnan glaður í sinni, hafði gott
skopskyn og var uppörvandi og góð-
ur spilari. Oft vorum við samferða á
fund félaga okkar í misjöfnum veðr-
um og höfðum jafnan um margt að
spjalla. Aldrei kvartaði hann, aldrei
talaði hann illa um neinn og öll okk-
ar samvera var hin ánægjulegasta.
Nú þegar dagarnir fara að styttast á
ný var von að heyra aftur í Villa og
þá kannske sögð þrjú grönd og jafn-
vel ennþá meira. Því miður fór það á
annan veg og þau verða víst ekki
fleiri gröndin, komið að síðasta
passinu. En minningin lifir og enn
lætur glaðvær hlátur hans frá létt-
um stundum í eyrum.
Við söknum Villa og kveðjum góð-
an vin og félaga. Far í Guðs friði og
þökk fyrir samfylgdina.
Dóttur hans Sveinhildi og vensla-
mönnum öllum sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
Haukur Steinsson,
Sophus J. Nielsen,
Stefán Hermannsson.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem
kvaddur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Myndir | Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að
senda hana á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minningar-
greina vita.
Minningargreinar