Morgunblaðið - 01.09.2008, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 1. SEPTEMBER 2008 23
✝
Eiginmaður minn og faðir,
JÓHANN SÓFUSSON
sjóntækjafræðingur,
sem lést sunnudaginn 24. ágúst, verður
jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 2. september kl. 15.00.
Valgerður Jakobsdóttir,
Vala Jóhannsdóttir, Magnús Nielsson,
Hrefna B. Jóhannsdóttir, Kolbeinn Kolbeinsson,
Heiðveig Jóhannsdóttir, Guðmundur Finnbjarnarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar,
ÁSA HJARTARDÓTTIR,
Lönguhlíð 3,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut,
sunnudaginn 24. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju
miðvikudaginn 3. september kl. 11.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðmundur M. Magnason,
Hjörtur Ö. Magnason,
Kristín Magnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ GuðmundurGunnarsson
fæddist á Reykjum
í Fnjóskadal 21.
nóvember 1924.
Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu
á Akureyri 24.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Gunnar
Jónatansson, bóndi
á Reykjum, f. 1876,
d. 1965, og kona
hans, Þóra Sigríð-
ur Guðmundsdóttir
húsfreyja, f. 1889, d. 1951.
Systkini Guðmundar eru Guðrún
iðnverkakona, f. 1916, maki
Steingrímur Davíðsson iðn-
verkamaður, f. 1913, d. 1988, og
Tryggvi iðnverkamaður, f. 1919.
Árið 1958 kvæntist Guð-
mundur Pálínu Magnúsdóttur
frá Björgum í Hörgárdal, f. 24.
ágúst 1924. Foreldrar hennar
voru Magnús Sigurðsson bóndi,
f. 1896, d. 1981, og Lára Guð-
mundsdóttir húsfreyja, f. 1895,
d. 1978. Systur Pálínu eru Sig-
ríður húsfreyja, f. 1923 og Mar-
þrettán barnabörn. 2) Sólrún
Hafsteinsdóttir sjúkraliði, f.
1947. Fyrri eiginmaður Valgeir
Stefánsson, f. 1948, d. 1968. Þau
eignuðust eitt barn. Seinni eig-
inmaður Sigurður Jónsson fram-
haldsskólakennari, f. 1947. Þau
eiga tvö börn og sjö barnabörn.
3) Lára Hafsteinsdóttir iðn-
verkakona, f. 1950. Barnsfaðir
Magnús Gunnar Kristinsson, f.
1948, d. 1978. Þau eignuðust tvö
börn. Eiginmaður Fjölnir Sig-
urjónsson bifvélavirki, f. 1949.
Þau eignuðust fjögur börn, eitt
þeirra er látið. Barnabörnin eru
sjö.
Guðmundur ólst upp á Reykj-
um með foreldrum sínum, systk-
inum og ættingjum. Hann stund-
aði nám í einn vetur við smíða-
deild Laugaskóla. Árið 1951
tóku systkinin við búinu á
Reykjum til ársins 1958. Þá
tóku Guðmundur og Pálína við
búinu og bjuggu þar til 1990,
þar til Guðmundur var orðinn
heilsulítill. Þau hjónin keyptu
íbúð á Akureyri í Núpasíðu 2d
og hafa búið þar síðan. Síðustu
árin stytti Guðmundur sér
stundir við tréútskurð og renndi
fagra gripi úr tré og hafði útbú-
ið sér aðstöðu í bílskúrnum
heima.
Útför Guðmundar verður
gerð frá Glerárkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
grét skrifstofu-
maður, f. 1931.
Guðmundur og Pál-
ína eiga tvö börn.
Þau eru: 1) Gunnar
Magnús, fram-
kvæmdastjóri, f.
1959, kvæntur
Ernu H. Gunn-
arsdóttur fram-
haldsskólakennara,
f. 1959. Synir
þeirra eru Guð-
mundur Egill, f.
1989, og Magnús
Árni, f. 1991. 2)
Þóra Kristbjörg iðnverkakona,
f. 1962, gift Magnúsi Halli Sæv-
arssyni, ketil- og plötusmiði, f.
1960. Börn þeirra eru a) Elvar
f. 1984, sambýliskona Tinna Ósk
Kristinsdóttir, f. 1986, dóttir
Máney Lind, f. 2006, b) Alma
Ósk, f. 1990, og c) Marta Ýr, f.
1997.
Börn Pálínu frá fyrra hjóna-
bandi eru: 1) Guðmundur Haf-
steinsson garðyrkjubóndi, f.
1945, kvæntur Karítas Jóhann-
esdóttur garðyrkjubónda, f.
1944. Þau eiga fimm börn og
Tengdafaðir minn, hann Guð-
mundur á Reykjum, er allur. Við
þessi tímamót rifjast upp fyrir
mér stundin þegar ég hitti hann
fyrst árið 1980. Þá bjuggu þau Pál-
ína og Guðmundur á Reykjum í
Fnjóskadal og Gunnar sonur
þeirra vildi kynna kærustuna fyrir
foreldrum sínum. Fyrst hittum við
fyrir frú Pálínu þar sem Guð-
mundur var úti við að vinna. Þar
tókust samstundis með okkur ein-
læg kynni sem vara enn. Gunnar
hvíslaði að mér við tækifæri:
„Pabbi er nú kannski ekki alveg
eins fljóttekinn,“ og kímdi. Smám
saman kynntumst við Guðmundur
betur og fór ég þá að sjá hvaða
mann hann hafði að geyma. Guð-
mundur var ekki margmáll maður
en hann hugsaði þeim mun meira
og myndaði sér skoðanir á flestum
hlutum þó að hann bæri þær ekki
á torg. Gaman var að fylgjast með
glímu sonarins við að reyna að
snúa karli föður sínum til „rétt-
trúnaðar“ í stjórnmálum. Lítið
bros á andliti föðurins sagði mér
að innblásnar ræður sonarins
hefðu ekki haggað skoðunum hans.
Þó man ég eftir sveitarstjórnar-
kosningum á Akureyri þegar þeir
feðgar kusu sama flokk. Sjaldan
held ég að minn maður hafi unnið
annan eins kosningasigur og þá þó
að hann hafi aldrei komið nálægt
stjórnmálaframboði.
Guðmundur var fróðleiksfús,
sérstaklega um landa- og náttúru-
fræði. Hann ferðaðist nokkuð um
Ísland en fór sjaldan til útlanda.
Hans heimsreisur áttu sér nefni-
lega stað á landakortinu. Hann
vissi til að mynda um öll landa-
merki í Evrópu, höfuðborgir og
hvaða ár runnu hvar. Allt fram á
síðasta dag var Guðmundur að
mennta sig og horfði síendurtekið
á þáttaröðina Planet Earth sér til
fróðleiks og ánægju.
Guðmundur var sérlega veður-
glöggur og leikinn í að ráða í
skýjafar. Oft lagði hann fast að
heimilisfólki á Reykjum að vaka
fram eftir nóttu til að slá eða hirða
tún því hann sá fyrir óhagstætt
veður. Þessi gáfa kom oft í góðar
þarfir því iðulega þurfti Guðmund-
ur að fara á skíðum yfir Bílds-
árskarð til Akureyrar með sleða í
eftirdragi, kaupa vistir til heimilis-
ins og ganga síðan til baka aftur.
Þessi seigla einkenndi Guðmund.
Hann var hörkutól til vinnu enda
báru stóru, þreknu hendurnar
hans þess merki. Hann leit alla tíð
á vinnusemi sem mikla dyggð og
lifði samkvæmt því sjálfur.
Guðmundur hafði unun af að
spila. Stundum var vakað fram
undir morgun á Reykjum og spiluð
vist. Sá gamli vissi býsna nákvæm-
lega hvaða spil mótherjar og sam-
herjar höfðu á hendi því hann taldi
afar vandlega hvað komið var í
borð. Þetta kom mér oft í vand-
ræði.
Guðmundur var hagleiksmaður
mikill og kominn út af listasmið-
um. Hann kom sér upp aðstöðu í
bílskúrnum heima til að skera út í
og renna tré. Bera heimili okkar
honum fagurt vitni sem hand-
verksmanni. Hann skar út forláta
klukkur og prjónastokka og renndi
skálar, krúsir og kertastjaka úr
harðviði.
Á engan er hallað þó ég segi að
Guðmundur hafi ekki verið allra
og allir ekki hans. Hitt er þó víst
að þeir sem tengdust honum á
annað borð áttu hjá honum örugg-
an griðastað. Hann var vinur vina
sinna. Megi hann hvíla í Guðs friði
og minningin um góðan dreng lifa.
Erna Gunnarsdóttir.
Guðmundur
Gunnarsson
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Formáli | Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá, sem
fjallað er um, fæddist, hvar og hve-
nær hann lést, um foreldra hans,
systkini, maka og börn og loks hvað-
an útförin fer fram og klukkan hvað
athöfnin hefst. Ætlast er til að þetta
komi aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningargreinar
manneskja sem vildi allt fyrir alla
gera. Hún hafði ákveðnar skoðanir
á hlutunum og sérlega næmt auga
fyrir fegurð enda ber heimili
þeirra hjóna svo sannarlega merki
þess, auk þess sem Sigga sjálf var
virkilega glaðleg og falleg mann-
eskja sem alla tíð bar sig ein-
staklega vel þó svo að oft hafi hún
verið sárlasin í gegnum árin.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins blóm
er verður að hlíta þeim lögum,
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu gengin á Guðanna fund,
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Við viljum þakka Siggu fyrir
yndisleg kynni og góðan vinskap í
gegnum árin.
Við vottum Dóra og öðrum ást-
vinum Siggu okkar dýpstu samúð.
Vísurnar,
Anna Bára, Anna Lísa,
Ásta, Hildur og Ingibjörg.
Okkur langar að minnast kærrar
vinkonu okkar og starfsfélaga með
örfáum orðum. Andlát hennar var
okkur reiðarslag sem höfum unnið
með henni árum saman og deilt
með henni gleði okkar og sorgum.
Sigríður var ein af þeim mann-
eskjum sem koma til dyranna eins
og þær eru klæddar og var ávallt
glæsibragur þar á. Hún var tilfinn-
ingarík og með stórt hjarta svo að
við sem hana umgengumst daglega
fundum raunverulega fyrir um-
hyggju hennar. Hún fylgdist til
dæmis vel með börnum okkar og
lét sér annt um þau enda afar
barngóð kona og hún var ávallt
boðin og búin að veita liðsinni þeg-
ar svo bar undir.
Annað einkenni á Sigríði sem
ljúft er að minnast er kímnigáfa
hennar, léttleiki og víðsýni í hugs-
un. Sigríður lá ekki á skoðunum
sínum ef svo bar undir og má
segja að hennar aðalsmerki hafi
verið sterk réttlætiskennd og
náungakærleikur. Hún hafði einn-
ig mjög skemmtilega frásagnar-
gáfu og var oft glatt á hjalla þegar
Sigríður var í essinu sínu. Þá var
einnig mjög gaman að ræða við
hana um þjóðfélagsmál í víðu sam-
hengi og kom maður sjaldan að
tómum kofanum hjá henni þar sem
hún fylgdist vel með því sem var
að gerast í samfélaginu.
Sigríður var mikill fagurkeri og
hafði næmt auga fyrir hönnun og
fagurri list. Heimili hennar ber
þess vitni og ekki síður vinnuum-
hverfi þar sem hún vildi hafa fal-
legt í kringum sig. Við minnumst
t.d. jólanna síðustu þegar Sigríður
var búin að setja upp jólaskreyt-
ingar og gera jólalegt hjá okkur.
Sigríður hafði svo sannarlega
fengið sinn skerf af erfiðleikum og
sorgum í þessu lífi og kannski það
hafi gert hana sterkari og víðsýnni
en gengur og gerist því oft rædd-
um við það samstarfsfélagarnir
hversu umhyggjusöm hún væri og
gefandi í samskiptum þrátt fyrir
allt sem hún hafði sjálf gengið í
gegnum.
Með þessum orðum viljum við
minnast góðrar vinkonu og starfs-
félaga sem við söknum sárt en
minning hennar mun ávallt geym-
ast hjá okkur.
Við viljum votta Halldóri og öðr-
um aðstandendum okkar dýpstu
samúð.
Inga Lilja, Þór, Edda,
Hrafnhildur og Guðlaug,
VMST á Engjateigi.
Okkur langar að minnast hennar
Siggu okkar með nokkrum orðum.
Ótímabært fráfall hennar skilur
eftir sig söknuð í hjörtum okkar.
Eftir standa minningar um
ánægjulegar samverustundir og
ómetanlegan vinskap.
Það má eiginlega segja að kynni
okkar af Siggu og Dóra hafi tekið
á sig nýja mynd við heldur sér-
kennilegar aðstæður á afar erf-
iðum tíma, rétt eftir andlát Dags,
þegar þau ákváðu að heimsækja
okkur til Brussel sumarið 2005. Sú
heimsókn varð upphaf að ómet-
anlegum vinskap. Fjarri skarkala
daglegs amsturs áttum við ynd-
islegar stundir og notalega sam-
veru ásamt Einari og Báru. Við
ákváðum svo að eyða saman jól-
unum í Brussel árið 2005, sem var
okkur afar dýrmætt, ein í útlönd-
um fjarri fjölskyldunni. Frá þeim
tíma hafa Sigga og Dóri deilt með
okkur aðfangadegi jóla.
Sigga bjó yfir frábærum per-
sónuleika sem einkenndist af glað-
værð, einlægni og hreinskilni. Við
gátum endalaust talað um menn
og málefni og á þeim viðfangs-
efnum hafði hún skoðanir, en var
alltaf sanngjörn og málefnaleg. Við
kunnum svo sannarlega að meta
slíka kosti í fari manneskju.
Dætur okkar tengdust Siggu
órjúfanlegum böndum enda ekki
skrítið því hún gaf þeim mikla
ástúð, þolinmæði og tíma. Þeir vita
sem fundið hafa og þekkja til að
svona vinskapur er ómetanlegur.
Fyrir okkur voru Sigga og Dóri
eitt. Samband þeirra var einstakt.
Það var okkur dýrmætt sem hjón-
um í tiltölulega ungu hjónabandi
að upplifa þá ást, vinsemd og virð-
ingu sem á milli þeirra ríkti.
Í vor greindist Sigga með sjúk-
dóm sem hafði betur á tæpum fjór-
um mánuðum. Sigga barðist af
ótrúlegu æðruleysi. Það sást vel í
veikindum hennar hversu mörgum
þótti vænt um hana. Fyrst og
fremst var Dóri hennar vakinn og
sofinn yfir Siggu og svo er á engan
hallað þegar minnst er á þátt
Bjarneyjar frænku hennar, sem
reyndist þeim hjónum ómetanleg
hjálp. Systkini Siggu sátu líka
löngum stundum á spítalanum sem
og vinkonur hennar þær Ása,
Hugga og Lóa.
Ekki er hægt að minnast Siggu
án þess að nefna glæsileikann.
Hún var ávallt óaðfinnanleg til
fara, meðvituð um útlit sitt og nán-
asta umhverfi. Heimili þeirra
hjóna er sérstaklega glæsilegt,
klassískt og vel við haldið. Þá blas-
ir við að bústaðurinn og umhverfi
hans muni verða til fyrirmyndar.
Elsku Sigga, við verðum þér
ævinlega þakklát fyrir vinskapinn
og erum glöð yfir að hafa fengið
tækifæri til að segja þér hversu
mikils virði þú hefur verið okkur.
Þú munt eiga stóran stað í hjört-
um okkar um ókomna framtíð.
Þín
Angantýr og Þórunn.
Kveðja frá samstarfsfólki
Í dag kveðjum við Sigríði Sig-
urgeirsdóttur, góða vinkonu og
samstarfsmann. Sigríður starfaði
hjá Vinnumálastofnun á höfuð-
borgarsvæðinu sl. tíu ár. Sigríður
var glæsileg kona, fáguð og góðum
gáfum gædd. Hún var hispurslaus
í framkomu, einstaklega hrein og
bein og skemmtileg. Sigríður
fylgdist vel með bæði þjóðfélags-
málum og menningu og hafði
ákveðnar skoðanir á flestum mál-
um.
Það var mikill styrkur fyrir
vinnustaðinn að hafa Sigríði í
starfsmannahópnum, hún var ósér-
hlífin, samviskusöm og vandvirk
og skilaði öllum verkefnum sem
hún tók að sér óaðfinnanlega. Sig-
ríður átti við erfið veikindi að
stríða um árabil en hlífði sér aldrei
eða kvartaði og iðulega mætti hún
til vinnu þegar hún hefði átt að
vera heima vegna veikinda.
Það var aðdáunarvert að fylgj-
ast með hvernig hún og hennar
elskulegi eiginmaður stóðu saman
í blíðu og stríðu og hvernig hann
studdi hana og bar á höndum sér
allt til hinstu stundar.
Ótímabært dauðsfall hennar er
okkur mikill harmur og stórt
skarð er höggvið í starfsmanna-
hópinn. Hennar er sárt saknað og
munum við ætíð minnast hennar
með hlýhug.
Við vottum Halldóri og öðrum
aðstandendum okkar einlægustu
samúð.
Fyrir hönd vina og samstarfs-
manna á Engjateigi,
Hrafnhildur Tómasdóttir og
Hugrún Jóhannesdóttir.