Morgunblaðið - 19.09.2008, Blaðsíða 30

30 FÖSTUDAGUR 19. SEPTEMBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ólafur Guð-mundsson fædd-
ist í Reykjavík 16.
nóvember 1942.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi 11.
september s.l.
Foreldrar hans
voru hjónin Guð-
mundur Ólafsson, f.
14.7. 1916, d. 21.10.
1997, verkstjóri hjá
Mjólkursamsölunni,
og Sigríður Páls-
dóttir, f. 17.3. 1910,
d. 12.10. 1999, húsmóðir.
Ólafur kvæntist þann 25.3. 1978
Lilju Ólafsdóttur, f. 7.9. 1950, safn-
stjóra hjá Borgarbókasafni. For-
eldrar hennar eru Dagbjört Guð-
jónsdóttir f. 9.7. 1920, húsmóðir, og
Ólafur Ólafsson, f. 29.7. 1921, d.
25.10. 1992, járnsmiður.
Börn Ólafs og Lilju eru: 1) Sig-
ríður, f. 30.3. 1979, sambýlismaður
Ingi Freyr Rafnsson, f. 14.9. 1976,
2) Ólöf, f. 20.4. 1980, sambýlis-
maður Stefán Halldór Magnússon f.
2.8. 1975, 3) Guðmundur, f. 13.5.
1987.
landmælingamaður við Búnaðar-
samband Austur-Húnavatnssýslu á
Blönduósi 1966, aðstoðarmaður við
kennslu og rannsóknir í næringar–
og fóðurfræði við Ríkisháskólann í
Norður-Dakóta í Bandaríkjunum
1971–1975, sérfræðingur og verk-
efnisstjóri fyrir landnýtingar- og
beitarverkefni Rannsóknastofn-
unar landbúnaðarins, Landgræðslu
ríkisins og Búnaðarfélags Íslands
1975–1980, sérfræðingur og deild-
arstjóri fóðurdeildar Rannsókna-
stofnunar landbúnaðarins 1980–
1997, aðstoðarforstjóri Rann-
sóknastofnunar landbúnaðarins
1988–1997, forstöðumaður Að-
fangaeftirlitsins 1997 til loka ársins
2005, fagsviðstjóri aðfangaeftirlits
við Landbúnaðarstofnun og síðan
Matvælastofnun 2006–2008.
Ólafur starfaði að félagsmálum
og sat í stjórn Félags íslenskra
náttúrufræðinga, Manneldisfélags
Íslands, Listhlaupadeildar Skauta-
félags Reykjavíkur og Skauta-
félags Reykjavíkur. Ólafur var
virkur félagi í Rótarýhreyfingunni,
fyrst í Rótarýklúbbi Kópavogs og
síðan í Rótarýklúbbnum Borgum,
Kópavogi, þar sem hann var forseti
2006–2007.
Ólafur verður jarðsunginn frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 13.
Ólafur átti heima í
vesturbænum í
Reykjavík fyrstu ævi-
árin en fluttist sjö ára
gamall, ásamt for-
eldrum sínum, á
Kársnesið í Kópavogi
og hefur búið þar síð-
an.
Ólafur lauk bú-
fræðiprófi frá
Bændaskólanum á
Hvanneyri 1960 og
búfræðikandidats-
prófi (B.Sc.) þaðan ár-
ið 1963. Ólafur stund-
aði nám við Ríkisháskólann í
Norður-Dakóta í Bandaríkjunum
og lauk þaðan búfræðikandidats-
prófi (B.Sc.) 1970, meistaraprófi
(M.Sc.) í næringar- og fóðurfræði
1973 og doktorsprófi (Ph.D) í nær-
ingar- og fóðurfræði 1975.
Ólafur var aðstoðarmaður við
Verkfæranefnd ríkisins á Hvann-
eyri 1963–1964, aðstoðarmaður við
Búnaðardeild atvinnudeildar HÍ
1964 og 1965–1968, ráðunautur og
landmælingamaður við Búnaðar-
samband Borgarfjarðar í Borgar-
nesi 1964–1965, ráðunautur og
Kallið er komið
komin er nú stundin
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Hann Óli mágur minn er dáinn.
Þetta er staðreynd sem erfitt er að
sætta sig við. Í byrjun júlí s.l. var
vitað í hvað stefndi en það kom mér
samt í opna skjöldu þegar hann
kvaddi, maður er aldrei tilbúinn
þrátt fyrir aðdraganda. Það má
segja að hann hafi verið búinn að
vera mikið veikur síðan í júní 2007,
en hann átti alltaf góða tíma inn á
milli, sem hann notaði gjarnan til að
ferðast með Lilju innanlands og ut-
an. Hann átti til dæmis eftir að
koma til Halifax og þangað fóru þau
að hans frumkvæði um mánaðamót-
in apríl/maí á þessu ári. Ég þekki
engan sem hafði ferðast eins mikið
og hann. Síðustu ferðina fór hann til
Vestmannaeyja 11.–13. júlí s.l. með
vinum sínum sem útskrifuðust með
honum frá framhaldsdeild á Hvann-
eyri 1963. Þau eiga þakkir skildar
fyrir að hafa gert honum það kleift
að fara þessa ferð, þá var hann
kominn í hjólastól.
Veikindum sínum tók Óli af yf-
irvegun og æðruleysi eins og öllu
sem að höndum bar í lífinu. Þegar
ég kom til hans á líknardeildina eða
hringdi í hann, sem var nú oftar,
sagði hann alltaf að hann hefði það
gott, t.d. „að koma úr baði eða að
drekka kaffi með henni Lilju sinni,
er hægt að hafa það betra?“ svo sá
ég fyrir mér brosið hans í gegnum
símann. Svona var Óli, ekkert kom
honum úr jafnvægi.
Þessi mikið menntaði maður tróð
ekki allri sinni þekkingu á neinn, en
ef maður spurði hann um niðurstöð-
ur rannsókna eða annað sem við-
kom hans fagi þá fékk maður í ró-
legheitum skýr og greinagóð svör
við öllu. Til marks um að hann tran-
aði því ekki fram hvað hann var
mikið menntaður, er að ein konan
úr hans nánustu tengdafjölskyldu
vissi ekki að hann var doktor í fóð-
urfræðinni fyrr en daginn eftir að
hann dó.
Óli var mjög skemmtilegur mað-
ur, mikill húmoristi og var fljótur að
sjá það fyndna við það sem í kring-
um hann var. Það var oft gaman
þegar fjölskyldurnar hittust, sér-
staklega þegar dæturnar voru litlar,
tvær hjá þeim og tvær hjá okkur.
Þá var oft mikið um að vera og mik-
ið spjallað og hlegið. Þessir tímar
koma ekki aftur, en nú eiga Sigga
og Ólöf, dætur Óla og Lilju, von á
sínum fyrstu börnum og vonandi
verður eins gaman hjá þeim í fram-
tíðinni. Og Guðmundur sonur þeirra
verður örugglega ekki langt undan
þegar litlu börnin fara á stjá.
Það er með trega sem ég kveð
Óla, en ég tel að ég og allir aðrir
sem hann þekktu séum ríkari að
hafa fengið að kynnast honum.
Elsku Lilja mín, Sigga og Ingi,
Ólöf og Stebbi og Guðmundur. Ég
og fjölskylda mín sendum ykkur öll-
um innilegar samúðarkveðjur og
biðjum Guð að blessa minningu
Ólafs Guðmundssonar.
María Gréta Ólafsdóttir.
Í dag kveðjum við og minnumst
Ólafs Guðmundssonar, góðs og
trausts vinar og starfsfélaga. Það
var gæfa okkar að fá að kynnast og
starfa með þessum skemmtilega
vinnufélaga og njóta vináttu hans
um áratuga skeið. En ekki síður
minnumst við hans sem framúr-
skarandi vísindamanns sem vann
ómetanlegt rannsóknarstarf í þágu
íslensks landbúnaðar.
Ólafur bættist í hóp okkar á
Rannsóknastofnun landbúnaðarins
árið 1975, þá nýbakaður doktor í
fóðurfræði frá Bandaríkjunum. Lík-
lega voru það örlögin, frekar en til-
viljun, sem réðu því að á því ári var
verið að hefja einhverjar umfangs-
mestu tilraunir sem gerðar höfðu
verið í landbúnaði á Íslandi. Þær
voru gjarna nefndar „Stóru beit-
artilraunirnar“ og kostaðar af Þjóð-
argjöf Íslendinga árið 1974 í tilefni
af 1100 ára búsetu á landinu og auk
þess af Matvæla- og landbúnaðar-
stofnun Sameinuðu Þjóðanna, FAO,
og Þróunarstofnun S.Þ. Það var
mat FAO og fleiri aðila að þetta
væru líklega stærstu og flóknustu
beitartilraunir sem gerðar hefðu
verið í heiminum. Það bráðvantaði
vísindamann til að stjórna þessu
verkefni og kom Ólafur því til okkar
sem himnasending.
Kunnátta hans og færni í faginu
kom brátt í ljós auk afburða skipu-
lags- og stjórnunarhæfileika á sjö
ára skeiði þessara tilrauna, en í
þeim tóku þátt fimm hópar vísinda-
manna á ýmsum tengdum sviðum:
búfjárfræði, beitilandafræði, jarð-
vegsfræði, dýrasjúkdómafræði og
úrvinnslu gagna. Það hvíldi á Ólafi
að samtengja og stýra öllu þessu
starfi og að vinna úr og birta nið-
urstöður rannsóknanna. Það átti
hug hans til hinsta dags. Nokkrum
dögum áður en Ólafur var allur sát-
um við nokkrir fyrrverandi sam-
starfsmenn hans með honum á
sjúkrastofunni og lögðum á ráðin
um að ljúka uppgjöri á tilraunanið-
urstöðunum og gera þær aðgengi-
legar fyrir íslenskan landbúnað og
vísindasamfélagið. Það var að sjálf-
sögðu kapphlaup við tímann en því
starfi verður haldið áfram þrátt fyr-
ir það stóra skarð sem nú hefur ver-
ið höggvið í hópinn.
En það er fyrst og fremst mað-
urinn, vinur okkar og félagi sem
alltaf tókst að sjá skemmtilegu hlið-
arnar á hlutunum og lífinu, sem við
söknum. Lilja og vaxandi fjölskylda
þeirra eiga um sárt að binda. Brátt
bætast við tvö barnabörn. Eins og
Ólafur orðaði það með sinni góðu já-
kvæðu hugsun, rétt fyrir andlátið:
„Það er þó munur að það koma
tveir fyrir einn!“ Við sendum Lilju
og fjölskyldunni okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Björn Sigurbjörnsson
og Ingvi Þorsteinsson.
Kær vinur, félagi og samtarfs-
maður er látinn. Margs er að minn-
ast þegar litið er yfir farinn veg
samskipta okkar Oddnýjar við þau
sómahjón Lilju og Ólaf. Við minn-
umst þeirra samverustunda með
virðingu og gleði. Þau hjónin voru
sannir vinir, blátt áfram og höfð-
ingjar heim að sækja. Að leiðarlok-
um er okkur efst í huga söknuður
og þakklæti fyrir áralanga vináttu
og heilladrjúgt samstarf og sam-
skipti.
Ólafur var gæddur miklum mann-
kostum, góðum gáfum og vinafast-
ur, og setti hag landbúnaðar framar
eigin hag. Einstök samviskusemi,
yfirvegun og elja einkenndi öll störf
Ólafs og það var heiður að fá að
starfa með honum. Hann kom til
dyranna nákvæmlega eins og hann
var klæddur og tjáði skoðanir sínar
umbúðalaust og var samur við háa
sem lága. Ólafur var minnisstæður
persónuleiki og það var mér heiður
að fá að starfa með honum og eiga
við hann margvísleg samskipti og
samstarf. Líf og starf Ólafs tengdist
með afgerandi hætti landbúnaði og
rannsóknum í beitar- og fóðurfræði.
Kynni okkar hófust í upphafi fram-
kvæmda Þjóðargjafarinnar svoköll-
uðu. Það var mikill happafengur að
fá hann til forystu í risatóru sam-
starfsverkefni Landgræðslunnar og
Rannsóknastofnunar landbúnaðar-
ins um rannsóknir á beitarnýtingu
íslenskra gróðurlenda. Hann leiddi
þær rannsóknir sem voru umfangs-
meiri en þekktust í heiminum. Hann
hafði einnig forsvar merkra rann-
sókna varðandi fóðrun holdanauta í
Gunnarsholti.
Í kjölfar þeirra tóku við afar
ánægjuleg samskipti okkar um fræ-
framleiðslu Landgræðslunnar, þeg-
ar hann veitti forstöðu Aðfangaeft-
irlitsinu. Öll voru samskipti okkar á
einn veg, hann var traustur félagi,
hreinn og beinn og vildi hvers
manns vanda leysa. Það voru for-
réttindi að kynnast honum og minn-
ingin um góðan dreng lifir.
Lilja, fjölskylda, ættingjar og vin-
ir kveðja nú mikilhæfan mann með
söknuði og þakklæti fyrir að hafa
fengið að njóta samvistanna við
hann. Ég bið þeim Guðs blessunar
og votta þeim mína dýpstu samúð.
Megi almættið, sem leiðir okkur og
alla þá er hjarta þitt sló fyrir, leiða
þig í sólina, kæri vinur.
Sveinn í Gunnarsholti.
Ólafur Guðmundsson, forstöðu-
maður Aðfangaeftirlitsins, varð
starfsmaður Landbúnaðarstofnunar
við stofnun hennar, með samruna
ýmissa eftirlitsstofnana landbúnað-
arins, í ársbyrjun 2006. Ólafur hafði
þá verið forstöðumaður Aðfangaeft-
irlitsins í níu ár og bjó yfir yf-
irgripsmikilli þekkingu og reynslu í
lögum og reglum um eftirlit með
fóðri, áburði og sáðvöru. Ólafur
sótti reglulega sérfræðingafundi
Evrópusambandsins um fóður,
áburð og sáðvöru og vann ötullega
að hagsmunamálum íslensks land-
búnaðar á þeim vettvangi. Hann
mætti ávallt vel undirbúinn og hafði
með sér þá sérfræðinga íslenska
sem hann taldi að gætu styrkt mál-
flutning Íslands.
Ólafur var formaður vinnuhóps
EFTA um fóður í 10 ár og þar hafði
hann tækifæri til að gæta enn frek-
ar hagsmuna Íslands varðandi nýja
löggjöf frá Evrópusambandinu.
Við stofnun Landbúnaðarstofnun-
ar, síðar Matvælastofnunar, varð
það hlutverk Ólafs að fylgjast áfram
með setningu löggjafar Evrópusam-
bandsins og hafa áhrif á gerð henn-
ar.
Ólafur var áfram um að koma
upplýsingum á framfæri við sam-
starfsfólk sitt, hann tamdi sér m.a.
að dreifa fréttum og fundargerðum
af öllum fundum sem hann sat og
vörðuðu starfið. Hann var farsæll í
störfum sínum enda vann hann þau
af alúð og metnaði og var óþreyt-
andi að miðla þekkingu sinni og
leggja sitt af mörkum við úrlausn
mála hvenær sem var. Ólafur var
ákaflega jákvæður samstarfsmaður,
hvetjandi og léttur í lund.
Starfsmenn Matvælastofnunar
votta eiginkonu og börnum sína
dýpstu samúð vegna fráfalls Ólafs.
F.h. starfsmanna Matvælastofn-
unar,
Þuríður E. Pétursdóttir.
Ólafur Guðmundsson
 Fleiri minningargreinar um Ólaf
Guðmundsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Stefán Júl-íusson, bóndi,
Breiðabóli, Sval-
barðsströnd, var
fæddur á Akureyri
25. janúar 1924.
Hann andaðist á
Dvalarheimilinu
Hlíð, Akureyri, mið-
vikudaginn 10. sept-
ember sl..
Foreldrar hans
voru Júlíus Sig-
urður Hafliðason, f.
á Akureyri 12.7.
1893, d. 18.7. 1974,
og Sigríður Ingiríður Stef-
ánsdóttir, f. að Syðsta-Mói, Haga-
neshr., Skag. 21.6. 1900, d. á Ak-
ureyri 23. júní 1972.
Eftirlifandi maki Stefáns (gift-
ingardagur 30. júlí 1950) er
Ásta Sigurjónsdóttir f. í Leifs-
húsum á Svalbarðsströnd 25.7.
1931. Foreldrar Ástu voru
Sigurjón Valdimarsson, f. í
Garðsvík á Svalbarðsströnd, S-
Þing., 28.2. 1901, d. 16.12. 1977 og
Aðalheiður Níelsdóttir, f. á Hall-
landi á Svalbarðsströnd 11.11.
1901, d. 23.9. 1987.
Systkini Stefáns eru: Magnea
Júlíusdóttir, f. 16.12. 1919, d. 26.6.
2006. Gréta Emelía Júlíusdóttir, f.
Stefánsdóttir f. 31.12. 1956. Maki:
Þorgils Jóhannesson f. 29.10. 1947.
Dætur þeirra: Ásta f. 1981, Hulda
f. 1983, Sara f. 1991, Rakel f. 1993
og Jóhanna f. 1997. e) Svala
Stefánsdóttir f. 7.6. 1961. Sam-
býlismaður: Þröstur Óskar Kol-
beins f. 17.5. 1958. Börn þeirra:
Hildur Ósk f. 1978 og Pétur Ingi f.
1984. Þau eiga tvö barnabörn. f)
Alda Stefánsdóttir f. 22.1. 1965.
Sambýlismaður: Bjarni Pálsson f.
1.6. 1958. Börn Öldu: Björg f. 1990
og Jóhann f. 1993. g) Linda Stef-
ánsdóttir f. 22.1. 1965. Sambýlis-
maður: Guðmundur Gylfi Hall-
dórsson f. 18.8. 1963. Synir þeirra:
Hjálmar f. 1989, Ingvar f. 1991,
Sævar f. 2000 og Hjalti f. 2007. h)
Jón Haukur Stefánsson f. 5.1.
1973. Maki: Guðrún Halldórsdóttir
f. 12.1. 1972. Börn þeirra: Sóley f.
1996, Rúnar Ingi f. 1997, Svandís
Dóra f. 2002, Steindór Óli f. 2004
og Halldór Viðar f. 2006.
Stefán varð búfræðingur frá
Bændaskólanum á Hólum árið
1943 og eftir nám stundaði hann
ýmis störf tengd landbúnaði allt til
ársins 1950 að hann hóf búskap í
Leifshúsum á Svalbarðsströnd. Ár-
ið 1962 keypti hann jörðina
Breiðaból á Svalbarðsströnd og
bjó þar til æviloka. Stefán gegndi
ýmsum trúnaðarstörfum fyrir
sveit sína og hérað.
Útför Stefáns verður gerð frá
Svalbarðskirkju í dag kl. 14.
6.10. 1922, d. 17.3.
2005. Kristján Júl-
íusson, f. 11.3. 1926,
d. 9. júlí 1998. María
Sigríður Júlíusdóttir,
f. 31.5. 1927. Þórunn
Ólafía Júlíusdóttir, f.
8.9. 1928. Gunnar Dúi
Júlíusson, f. 22.10.
1930. Júlíus Júlíus-
son, f. 28.7. 1942.
Hafliði Júlíusson, f.
8.6. 1946. Gylfi Júl-
íusson, f. 24.10. 1950,
d. 1.2. 2002.
Börn Stefáns og
Ástu eru: a) Hilmar Stefánsson f.
22.7. 1951. Maki: Elín Valgerður
Eggertsdóttir f. 11.7. 1953. Börn
þeirra: Harpa f. 1975 og Agnes f.
1978. Þau eiga eitt barnabarn. b)
Vignir Stefánsson
f. 7.8. 1952. Sambýliskona:
Kristín G. Pálsdóttir f. 20.10. 1952.
Synir Vignis: Sigurjón Þór f. 1982
og Stefán Ólafur f. 1984. Hann á
eitt barnabarn. c) Heimir Stef-
ánsson
f. 7.8. 1952. Maki: Gísley Guð-
ríður Hauksdóttir f. 12.5. 1959.
Börn þeirra: Ragnheiður Gísley f.
1978, d. 1978, Stefán Reynir f.
1980 og Almar Hrafn f. 1996. Þau
eiga tvö barnabörn. d) Aðalheiður
Hann Stebbi fósturbróðir móður
minnar lést á Akureyri 10. sept. sl.
eftir nokkur veikindi. Stebba
frænda hefi ég þekkt allt mitt líf, en
hann var alinn upp hjá ömmu minni
Maríu Hafliðadóttur sem var föð-
ursystir hans og afa mínum Jóni
Guðmundssyni í Brekkugötu 27 á
Akureyri. Stebbi frændi eins og ég
kallaði hann var einstaklega þægi-
legur maður, ljúfur og lét sér annt
um sína nánustu, ömmu minni og
afa var hann góður sonur alla tíð og
samband hans við móður mína var
mjög gott.
Stebbi var fallegur maður, bæði í
útliti og eins í sínum gjörðum. Ég
var sem barn ákaflega hrifin af
frænda mínum með bjarta brosið og
fallegu spékoppana.
Ég minnist þess er við fórum
saman í ferð til Skagafjarðar til að
sækja ömmu mína sem var þar í or-
lofi hjá frændfólki er þar bjó. Við
komum við á nokkrum bæjum og
Stebbi þekkti alla og ég man enn
hvað ég var hreykin af þessum fal-
lega frænda mínum sem heimasæt-
ur Skagafjarðar litu hýru auga.
Með árunum hittumst við ekki
mjög oft eins og gengur en ef við
hjónin áttum leið um Norðurland,
komum við að Breiðabóli hjá Ástu
og Stebba og fengum ætíð höfðing-
legar móttökur á þeirra stóra heim-
ili.
Hafliðaættin sem við köllum svo
hefur haldið nokkur ættarmót og
alltaf var Stebbi í undirbúnings-
nefnd og ekki var verra að Ásta tók
þátt í þessu með okkur af miklum
dugnaði. Að sjálfsögðu var það
Stebbi sem setti ættarmótin og
gerði það á sinn fallega hátt. Við
munum sakna hans á næsta móti.
Ásta mín, við Dóra dóttir mín
sendum þér og fjölskyldu þinni inni-
legar samúðarkveðjur. Stebba
frænda þakka ég samfylgdina og
óska honum góðrar heimkomu.
María Guðmundsdóttir, (Maja).
Stefán Júlíusson