Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.01.1911, Qupperneq 42

38
un, sem er ávöxtur af starfi forfeðranna í þúsundir ára.
Eins óg það er víst að oss líður nú betur vegna starfa
forfeðranna, jafn víst er hitt að vjer eigum að reyna, af
fremsta megni, að skila arfinum hinni komandi kynslóð
með góðum vöxtum.
Það væri ekki að lifa manninum samboðnu lífi, ef
hver hugsaði að eins um það, að eiga sjálfur sem þægi-
legasta daga.
Verulega nýtur starfsmaður verður að finna til þess,
að hann stendur i sjálfskuldarábyrgð með kynslóðinni,
eigi að eins þeirri, sem nú er uppi, heldur og þeirri, sem
horfin er, og hinni, sem fram undan er.
Það er skylda fjelagsmanna að byggja fastan grund-
völl fyrir þá starfsemi, sem þeir hafa verið að stofnsetja,
svo viðtakendur líði engan skaða fyrir þær sakir. Helzt
af öllu ættum vjer að bæta kjör þeirra. Góður og ör-
uggur varasjóður er traustur grundvöllur fyrir kaupfje-
lagsskapinn. Ef, t. d., árlega er lagður lh % af við-
skiptaveltunni til varasjóðs, þá er það ekki tilfinnanlegur
þungi fyrir fjelagsmenn, en með tímanum getur þetta
orðið að álitlegum varasjóð, er hafi mikla þýðing fyrir
fjelagið, þegar fram líða stundir.
11. Vörumat við reikningsskil.
Pað er ekki fágætt í kaupfjelögunum þegar reiknings-
skil eru gerð og eignareikningur saminn, að sú villa
slæðist þá inn í, að vöruleifarnar eru taldar með útsölu-
verði, en ekki innkaupsverði, sem þó ætti auðvitað að
vera. Vörurnar eru auðvitað ekki meira verðar en hægt
væri að kaupa aðrar eins fyrir, á sama tíma. í mesta
lagi mætti telja flutningskostnað með. Pað er eptir allur
annar kostnaður við það, að koma vörunum í verð.
Nákvæmast verður að hafa tvo dálka við vörutalninguna;
er útsöluverðið sett í annan þeirra, en innkaupsverðið í
hinn, eða það verð, sem vörurnar myndu þá kosta við
innkaup. Mismunurinn verður þá til frádráttar. F*ó verð-