Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.01.1911, Qupperneq 62

58
þrælbundnir vinnunni; nú er margur orðinn þræll iðju-
leysisins. Menntalöngun er líklega meiri hjá ungu fólki
en áður var, og fræðslutækin fleiri, en því er miður, að
ávextirnir af þessu eru of misjafnir. Sumt af þessu
menntafólki gerir svo nauðalítið landinu og þjóðinni til
gagns.
Búnaðarhættirnir stefna nú hröðum fetum að því, að
menn neyti sem minnst innlendrar fæðu, er landið getur
framleitt, en í skiptuin eru fengnar útlendar korntegund-
ir, kaffi, sykur og fl. Menn nota mjólkina minna en áð-
ur á sauðfjárbúunum; hún gengur mikið til þess að
gera Iömbin að hæfari verzlunarvöru; allt kjötið er síð-
an víða selt til útlanda, svo á sumum heimilum sjest
það aldrei á borði, nema þegar skepna slasast eða ferst
úr »pestinrii«. Ull og skinn fer sömu leiðina, að mestu,
en í staðinn er keypt »skótau«, margskonar álnavara
og, nú síðustu árin, firnin öll af tilbúnum fatnaði, síðan
kvennfólkið fjekkst ekki til þess að læra fatasaum.
Nú á tímum er full þörf á því að vjer athugum vel
farinn veg og hvað við horfir í framtíðinni. Mörgum
mönnum finnst nú vera skollin á óöld i búnaði og lifn-
aðarháttum yfirleitt; eðlilega fylgir þá einnig, sem af-
leiðing, óöld i allri pólitik landsmanna.
Hin almenna saga sýnir það, að þar sem svona hefir
verið ástatt hjá einhverri þjóð, og hún hefir ekki bœtt
ráð sitt, þá hefir hún fljótlega orðið annari þjóð að
herfangi, sem minna hafði vikið frá háttum síns eigin
föðurlands, eða þeim kröfum, sem eðli lífsins gerir til
hraustra og hugprúðra manna.
* * * *
* *
*
* *
Til þess að skýra dálítið betur verzlunarafstöðu vora,
fyr og nú, set eg hjer smáútdrætti úr verzlunarreikningum
þeim, sem að framan eru nefndir, og tek þá einstöku
ár með nokkuru millibili, ásamt fáeinum athugasemdum.