Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.01.1911, Qupperneq 9

5
samlagssláturhús. Hlutverk þeirra er að fækka þessum
óþörfu milliliðum. F*au eiga að losa bændurna við að
gefa kaupmanninum nokkura bita af hverri kjöttunnu,
og það verður ekki annað sagt, en þau hafi leyst þetta
hlutverk sitt allvel af hendi.
En þau gera meira gagn en það, að fækka milliliðun-
um.
Með sláturhúsunum fæst kjötið betur og jafnar verk- .
að, og af því leiðir, að það hækkar í verði. A meðan
kjötverzlunin var í höndum kaupmanna, var kjötið, sem
sent var út, mjög misjafnt. F*etta var öfur-eðlilegt. F*eir
menn, sem unnu að kjötverkuninni, kunnu lítið til verks-
ins og vissu ekki hvernig neytandi óskaði að það væri.
F*að var líka, víðast hvar, lítið hugsað um þetta atriði,
og sá sannleiki og sanngirni, að það beri að uppfyllá
rjettmæta kröfu neytanda, var lítt þekkt og ekkert hugs-
að um að framkvæma neytt í því skyni. Undantekningar
áttu sjer auðvitað stað, með einstaka kaupmenn, en
þeir voru svo fáir, að þeirra gætti ekkert hjá fjöld-
anum.
Nú slátra menn, sem til þess kunna, á sláturhúsun-
um, og á þeim öllum eru notaðar sömu aðferðirnar. Á
þeim er leitast við að fullnægja kröfum neytanda. Allt
kjöt, sem frá þeim fer á markaðinn, er eins verkað og
eins meðfarið. Og þetta er líka það, sem þarf að vera,
þvi ein tunna af illa verkuðu kjöti getur stór-skemmt
framtíðarmarkaðinn. Neytandi þarf að vita hvað það er,
sem hann fær, þegar hann biður um íslenzkt kjöt; hann
þarf að eiga það víst, að það verði eins og hann vill,
þvi fyrst þá er hann óragur við að gera boð í það.
F*að er ekki langt síðan sláturhúsin tóku til starfa, og
þó sjest strax mikill árangur af starfi þeirra. Kjötverðið
hefir hækkað, og ísienzkt kjöt hefir komizt í meira álit
en áður. F'ó er enn langt frá því að við, í kjötverzlun-
inni, höfum náð því takmarki, sem við eigum að ná,
en það er: að slátra öllu fje í satneignarsláturhúsum,