Morgunblaðið - 22.11.2008, Blaðsíða 43

Minningar 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. NÓVEMBER 2008
Elsku afi.
Það er margt sem
kemur upp í hugann
þegar maður sest nið-
ur og minnist liðinna tíma sem við
áttum saman.
Gistinæturnar voru margar í
Safamýrinni og í sumarbústaðnum.
Þar lærði maður ýmislegt nytsam-
legt og átti góðar stundir með þér
og ömmu. Af þér lærði ég að vera
ákveðinn og standa á mínu en gæta
þess að vera sanngjarn og vinnu-
samur. Ég man líka vel eftir Lang-
holtsveginum og Grensásveginum
þar sem ég fékk tækifæri til að
vinna hjá þér. Í búðinni hóf ég ung-
ur að árum minn starfsferil og fyrir
það er ég ævinlega þakklátur og
stoltur.
Fyrstu íbúðina keyptum við af þér
og ömmu og bjuggum í kjallaranum í
Safamýrinni í 4 ár, fyrst tvö en síðan
bættist Lárus Óli við sem naut þess
að geta trítlað upp til ykkar og feng-
ið knús og gott í gogginn þegar hon-
um hentaði. Tíminn okkar í Safa-
mýrinni var ánægjulegur og mun
ylja okkur í framtíðinni. Á þessum
árum gistum við einnig að Skála og
þaðan var gaman að fara og heim-
sækja ykkur ömmu í bústaðinn þar
sem ykkur leið svo vel. Eftir að við
fluttum úr Safamýrinni hittumst við
ekki eins oft en vorum alltaf í góðu
sambandi og maður fann að þið
amma fylgdust alltaf með okkur öll-
Kristinn Auðunsson
✝ Kristinn Auð-unsson fæddist á
Ysta-Skála, Vestur-
Eyjafjöllum, 16.
september 1923.
Hann lést á Land-
spítalanum 10. nóv-
ember sl.
Kristinn var jarð-
settur frá Grens-
áskirkju 18. nóv-
ember sl.
um af miklum áhuga.
Kæri afi, við mun-
um alltaf halda minn-
ingunni um þig á lofti,
takk fyrir allt
Ömmu sendum við
okkar dýpstu samúð-
arkveðjur og biðjum
Guð að styðja hana í
sorginni.
Kominn er kveðju-
stundin,
klökknar og bljúg er
lundin.
Friður þér falli í skaut,
farvel á friðarbraut.
Englar ljóssins þig leiði,
lýsi og veginn þinn greiði
þá héðan þú hverfur á braut.
(G.H.)
Ástarkveðja,
Pétur Óli og fjölskylda.
Elsku afi Kristinn.
Þú komst mér alltaf fyrir sjónir
sem sterkur, duglegur og ákaflega
góður maður. Ég gleymi því aldrei
hversu stutt var í grínið hjá þér, en í
hverri einustu heimsókn til ykkar
ömmu gat maður stólað á það að fá
a.m.k. einn brandara og bros frá þér,
afi minn.
Brosinu þínu mun ég aldrei
gleyma né heldur heimsóknum til
ykkar í bústaðinn, en þangað var og
verður ávallt gott að koma. Þér
fannst einmitt fátt annað skemmti-
legra en að fara heim í sveitina þar
sem þið amma höfðuð komið ykkur
vel fyrir. Bústaðinn mun fjölskyldan
að sjálfsögðu halda áfram að heim-
sækja og halda minningu þinni á
lofti. Þín er sárt saknað, kæri afi.
Elsku ömmu sendi ég mínar inni-
legustu samúðarkveðjur. Guð styrki
þig á þessum erfiðu tímum.
Jóhann Ingi Jónsson.
Afi minn. Þá er komið að kveðju-
stund, stund sem ég vonaði að kæmi
aldrei, innst inni trúði ég pínulítið að
hún kæmi aldrei. Hvernig mætti það
annars vera að hraustasti maður í
veröldinni myndi deyja. Það er nú
þannig að á endanum ber raunveru-
leikinn barnatrúna ofurliði. Það sem
alltaf mun lifa eru minningarnar um
þig.
Ég man eitt sinn að við Halla
komum í heimsókn í Fjallasel en
þegar við vorum að klára kaffið og
kökurnar lést þú þig hverfa, birtist
svo úti á túni á fleygiferð á traktorn-
um. Ég mun aldrei gleyma gleðinni
sem skein úr andliti þínu, þarna
varstu á heimavelli. Ömmu til mik-
illar mæðu hafðir þú náttúrlega ekki
haft fyrir því að setja á þig húfu eða
trefil. Þarna var þér vel lýst, úti að
vinna en náðir samt að stríða ömmu
örlítið.
Þú komst mér alltaf fyrir sjónir
sem hið eina sanna hörkutól, en
samtímis fyndinn og stríðinn. En
einn af þínum bestu kostum var
hversu ljúfur þú varst. Ætli þessi
blanda hafi ekki gert þig svona ein-
stakan sem þú varst.
Mér þótti óskaplega vænt um það
hvað hún Kristín Vala hændist að
þér, hún sá þótt ung væri hvern
mann langafi hennar hefði að
geyma. Hún veit að þú ert með engl-
unum núna, á góðum stað. Hún sagði
að þú hefðir farið þangað af því að þú
værir með svo stórt hjarta. Ég fellst
alveg á þá skýringu og trúi því að nú
sértu á góðum stað, eflaust meðal
einhverra gamalla félaga og skyld-
menna. Einhvern daginn munum við
hittast á ný á þessum stað en þangað
til, leggðu inn gott orð fyrir mig.
Amma Jóna, guð styðji þig á þess-
um miklu breytingartímum. Það er
ekki einfalt fyrir mig að ímynda mér
hvernig það er að kveðja lífsföru-
naut sinn eftir allan þennan tíma.
Það er svo mikið af afa í okkur öllum
að þegar við komum saman mun
minning hans lifna sem aldrei fyrr.
Kveðja,
Jón Þór og fjölskylda.
Í ársbyrjun 1961
hófum við 22 ungar
stúlkur nám í Hjúkr-
unarskóla Íslands.
Þetta var upphaf nýrra tíma hjá
okkur öllum, upphaf þroska og vin-
áttu sem endist allt lífið. Hjúkrun-
arskólinn við Eiríksgötu var heimili
okkar og skóli í 3 ár. Við lifðum þar
við heimavistaraga, sem nú í dag er
orðin gömul saga, sem fáir trúa að
tvítugar stúlkur hafa lifað við. En
þessar aðstæður mynduðu þau
sterku tengsl sem við búum enn að.
Við hittumst alltaf reglulega. Og
þó að stundum verði „vík á milli
vina“ fylgjumst við vel hver með
annarri.
Gunnhildur er sú fyrsta sem við
missum úr þessu lífi og er það ekki
óvænt, því hún hefur þurft að berj-
ast við langvarandi sjúkdóm í mörg
ár. Hún var rúmlega fimmtug þeg-
ar alzheimers-sjúkdómurinn fór að
grafa undan starfsþreki hennar.
Lamaði smám saman líkama henn-
ar og sál. Hún sagði sjálf, eftir að
hún fékk sjúkdómsgreininguna.
„Ég á eftir að lifa lengi við þetta,
því ég hef svo sterkt hjarta.“
Hjarta! Já, hjarta sitt notaði hún
alla tíð vel, hvort sem hún var að
hjúkra veiku fólki eða gefa vinum
sínum hlutdeild í lífi sínu. Hún lagði
öllum aðeins gott til, það var henn-
ar aðalsmerki. Hún hugsaði mikið
✝ Gunnhildur Jó-hannesdóttir
Wæhle fæddist á
Akureyri 10. júlí
1941. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Hlíð 12. nóvember
síðastliðinn.
Útför Gunnhildar
var gerð frá Ak-
ureyrarkirkju 21.
nóv. sl.
um trú og leitaði
svara við lífsgátunni.
Hún velti fyrir sér til-
gangi lífsins, hvert
hennar eða okkar
hlutverk væri. Hún
hafði líka ákveðnar
væntingar til lífsins.
Minnisstæð er um-
ræða hennar og þrá
að eignast börn. Það
var alvöruþrá, sem
margar okkar voru
ekki mikið farnar að
hugsa um á þeim
tíma. Henni varð að
ósk sinni, því hún eignaðist fimm
mannvænleg börn, sem hún elskaði
og elskuðu hana.
Við áttum margar ógleymanleg-
ar stundir saman, t.d. þegar við
vorum í starfsnámi á Akureyri. Við
vorum svo heppnar „hollsysturnar“
(bekkjarsystur) að við vorum þar
níu saman í nokkra mánuði, ásamt
fleiri skólasystrum. Í hjúkrunarne-
mabústaðnum þar áttum við
skemmtilegar stundir sem oftar,
mikið spilað og sungið. T.d. var
stofnaður kór, sem söng við jóla-
messu á Sjúkrahúsinu það árið.
Gunnhildi fannst söngur og mús-
ík gefa lífinu gildi. Hún hafði fal-
lega rödd og naut þess að syngja.
Þá sáum við glöggt þessa útgeislun
sem hún hafði, þessi yndislega og
hógværa kona.
Við kveðjum þig með trega, elsku
vina. Við sjáum þig heilbrigða á
guðsvegum.
Við vottum aldraði móður þinni,
börnum og öðrum aðstandendum
virðingu okkar og samúð.
F.h. hollsystra 12. mars 1964,
Brynja Einarsdóttir.
Okkur langar til að minnast með
nokkrum orðum Gunnhildar
Wæhle, vinkonu okkar og vinnu-
félaga til margra ára á lyflækninga-
deild FSA. Gunnhildur var hjúkr-
unarfræðingur af lífi og sál. Hún
var nærgætin, samviskusöm og fær
í sínu starfi, róleg og yfirveguð og
alltaf hægt að reiða sig á hana.
Faglegur metnaður var henni mik-
ils virði og hún reyndi af fremsta
megni að afla sér þeirrar viðbót-
armenntunar sem í boði var, þó að
erfitt væri að finna lausar stundir
frá barnmörgu heimili. Einnig hafði
hún áhuga á félagsmálum, en mikil
vinna utan og innan heimils kom í
veg fyrir að hún gæti sinnt þeim
eins og hugur stóð til. Gunnhildur
kunni að gleðjast í góðra vina hópi.
Hún var einstök móðir og naut þar
ríkulegrar uppskeru. Það hefur
verið sárt að horfa upp á Gunnhildi
verða erfiðum og ólæknandi sjúk-
dómi að bráð. Það var hreint ótrú-
legt hvað hún sýndi mikið æðru-
leysi, kjark og yfirvegun í þessari
baráttu. Meðan kraftar leyfðu tók
hún virkan þátt í lífinu, fór í sund,
gönguferðir og á mannamót.
Okkur finnst við hæfi að kveðja
hana með þessu ljóði Heiðreks
Guðmundssonar:
Klukkum er hringt
í kirkjuturni.
Horfinn er sjónum
heiðursmaður.
Leiðir okkar
lágu saman.
Þekkti ég hann
– og þó ekki.
Var ég hans gestur
og gistivinur.
Veitti hann mér
vel sem öðrum.
Lét allar dyr
opnar standa,
nema að hugar-
heimi sínum.
Við vottum fjölskyldu Gunnhild-
ar okkar dýpstu samúð.
Fyrir hönd fyrrverandi sam-
starfskvenna á lyflækningadeild
FSA,
Áslaug Kristinsdóttir,
Steinþóra Vilhelmsdóttir.
Gunnhildur
Jóhannesdóttir Wæhle
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Símar: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is • runar@utfarir.is
Alhliða útfararþjónusta
Rúnar
Geirmundsson
Sigurður
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
Þorbergur
Þórðarson
LEGSTEINAR OG FYLGIHLUTIR
Við hönnum legsteininn
að þínum óskum.
Komdu við eða kíktu á heima-
síðuna og skoðaðu úrvalið.
15% lækkun
á innfluttum legsteinum.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
dóttur minnar og systur,
BJARGAR FRÍÐU JÓHANNESDÓTTUR,
Ljósheimum 20,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk og gestir í athvarf-
inu Dvöl í Kópavogi.
Þóra Aðalheiður Jónsdóttir,
Birgir Jóhannesson.
✝
Við þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við fráfall
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
MARGRÉTAR GUÐNADÓTTUR,
Herjólfsgötu 36, Hafnarfirði.
Einnig færum við starfsfólki Landspítalans á 11 G
og 11 B þakkir fyrir veitta alúð í veikindum hennar.
Elín Gísladóttir, Gunnar Linnet,
Guðni Gíslason, Kristjana Þórdís Ásgeirsdóttir,
Ingunn Gísladóttir, Halldór Jónas Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Móðir okkar,
MARTA B. MARKÚSDÓTTIR
frá Sæbóli í Aðalvík,
er látin.
Útförin fer fram frá Lágafellskirkju í Mosfellsbæ
föstudaginn 28. nóvember kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeir sem vilja
minnast hennar láti Rauða Kross Íslands njóta þess.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristín, Gréta og Trausti Aðalsteinsbörn.
✝
Elsku litli drengurinn okkar,
ÓMAR INGI OLSEN ÓMARSSON,
Sunnuvegi 10,
Hafnarfirði,
sem andaðist á heimili sínu laugardaginn
15. nóvember, verður jarðsunginn frá Hafnar-
fjarðarkirkju mánudaginn 24. nóvember kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á vökudeild
Landspítalans við Hringbraut.
Hanna Lovísa Olsen, Ómar Þór Júliusson,
Jóhan Alexander, Sigurður Þór,
Ingibjörg Olsen, Absalon Olsen,
Sigurlaug Kristjansdóttir.