Skinfaxi - 01.01.1931, Side 11

SKlNFAXl
11
ing Islendingum. í Noregi liöfðu ungmennafélög starf-
að lengi í byggðum og bæjum. Þar höfðu ungmenna-
félögin átt mikinn þátt i, að ala þjóðina upp til að
gera liana færa um að endurheimta frelsi sitt, og
gæta þess.
íslenzk æska liugsaði á hinn sama veg. Island átti
að verða aftur frjálst, eins og bræðralandið Noregur.
Og þeirri kynslóð, sem var að verða fullþroska árin
1906—’08, var það ljóst, að það, sem landið þurfti
með, var ekki einungis þjóðréttarleg viðurkenning
á frelsi laiulsins. Það þurfti líka að búa þjóðina und-
ir að lifa sem frjáls og sterk menningarþjóð, þótt
fátæk væri og fámenn. Ungmennafélögin lifðu eftir
þessu. Þau voru einn hinn áhrifamesti skóli í þjóð-
rækni, atliafnalöngun og manndvggð, sem starfað hef-
ir hér á landi frá fyrstu tíð og fram að yfirstand-
andi tíma.
Ungmennafélögin voru brautryðjendur íþróttalífs-
ins liér á landi. Hinir merkustu og þekktustu glímu-
garpar landsins voru æfðir í skóla þeirra. Eg nefni
aðeins fácin nöfn: Jóhannes Jósefsson, Sigurjón Pét-
ursson og Hallgrímur Benediktsson. Forgöngumenn
sundíþróttarinnar, Erlingur Pálsson og Benedikt
Waage, voru góðir og gegnir ungmennafélagar. Og
sá íþróttakennari, Björn Jakobsson, sem mestum
frægðarljóma hefir orpið á íslenzka leikfimi, og skap-
að nýjungar í þeirri grein, nýjungar, sem eru líldeg-
ar til að hafa varanlega þýðingu, hefir unnið sina
mestu sigra með leikfimisflokki, sem vaxið hefir upp
úr ungmennafélagi kvenna hér í Reykjavík.
En þó að þessi nöfn séu nefnd, þá er hitt þó enn
meira virði, að í skjóli ungmennafélaganna hafa þús-
undir unglinga aukizt að afli og stvrk við iþrótta-
iðkanir.
Á hinum siðari árum hafa víða hér á landi verið
byggðar sundlaugar við heitar uppsprettur, og nálega