Skinfaxi - 01.05.1931, Side 3

SKINFAXI
103
ingjan veit, hvenær veturinn fer, og vorgróðinn lætur
nú bóla á sér, með skínandi skrautið og auðinn“. —- —
En nú í þetta sinn er þessu alll öðru vísi farið, og
það er ekki eins og vorið heilsi okkur fyrst í dag, enda
er það komið fyrir nokkru, eftir almanaki talið, eins
og þið vitið öll.
I dag er sumardagurinn fyrsti, í gær var vetrardag-
urinn síðasti. Hve skammt er þar á milli! Og verð eg
aðeins að líta til baka }7fir liðna veturinn; hann hefir
verið óvenjulega mildur, svo að vart man nokkur nú-
lifandi manna annan slíkan. Hugurinn ætti þvi að vera
fullur af þakklæti hjá okkur öllum, því að mikil var
þörfin fvrir þetta land. En samt getur gleðihiminn
nýbyrjaða sumarsins ekki verið alvcg lieiður; vetur-
inn hefir skilið eftir sorgarský yfir þessari sveit, þar
sem við urðum að sjá á bak einum okkar bezta manni
yfir um landamærin, þangað, sem við erum lítt kunn-
ug, en vonum víst flest eða öll, að miklu betra sé að
vera en liér, og skulum við því reyna að láta þelta ekki
draga úr gleði okkar yfir sumardeginum fyrsta; enda
er eg þess fullviss, að þessi framliðni vinur okkar vill
]iað ekki, og liver veit nema hann gleðjist liér meðal
okkar í dag? Mér finnst það lang líklegast?
Sumardagurinn fyrsti, það er mikill uppáhaldsdag-
ur. Eg fyrir mitt leyti hefi alla tíð síðan eg fór að vitk-
ast fagnað fyrsta sumardegi og viljað láta mér liða
sem bezt; hefi trúað því, að líðanin á sumrinu mundi
fara eftir því. JÞið hafið vist öll tekið eftir því, hver
mimur er á fyrsta sumardegi og fyrsta vetrardegi, og
þó getur verið miklu sumarlegra í sjálfu sér fyrsta
vetrardag, að öðru en þvi, að blessuð sólin kemur þá
seinna upp og sezt fvr, skammdegið færist yfir, en
langdegið er að koma með fyrsta sumardegi; á haust-
in er alll að fölna, á vorin allt að lifna; það er sá mikli
munur. Þess vegna er svo eðlilegt að allir fagni sumr-
inu og vorinu, en þó einkum ungmennin. Og í dag er