Skinfaxi - 01.04.1947, Qupperneq 11

SKINFAXI
11
ar byggðar að ræða. Til vega og brúa munu nú fara
kringum 10—12% af öllum útgjöklum rikisins. Auk
þess leggja hreppsfélög og sýslufélög allmikið fé fram
áriega. Þó er kröfum livergi nærri fullnægt, og er
þetta ljóst dæmi þess, bve erfitt er að fullnægja þörf-
um byggðarinnar i þessu efni.
Þeir, sem lesa þessar línur, munu nú bafa sann-
færzt um það, að ég telji að breyta þurfi bvggðaskipu-
laginu til þess að ná því marki, sem hér um ræðir,
og er það rétt. Hitt er ljóst, að þetta hlýtur að taka
nokkurn tíma.
Okkur sósíalistum hefur oft verið brugðið um það,
að við vildum flytja allt fólk saman á einn eða tvo
staði. Þetta er rangt. Við viljum beina því fjármagni,
sem fer til útgerðar og iðnaðar til þeirra staða út um
land, sem bezt geta tryggt heildarnotkun þeirra nátt-
úrugæða er þessir atvinnuvegir byggjast á. Á þann eina
hátt mun hægt að hindra þá óeðlilegu stækkun Reykja-
víkur, sem nú á sér stað.
í kringum þá'bæi, sem þannig risu upp og stækkuðu,
mundu skapast skilyrði til aukinnar landbúnaðar-
framleiðslu. Þar ætti sveitabyggðin að þéttast, þar
sem ræktunarskilyrði eru góð, til mjólkurframleiðslu
og garðræktar, sömuleiðis kringum Reykjavík til að
fullnægja þörf íbúa liennar fyrir landbúnaðarvörur.
Jafnframt þessu mundi falla úr b}Tggð allmikið af býl-
um, sem eru verr selt hvað snertir þær kröfur, sem
nútíminn gerir til búrekstraraðstöðu.
En hér komum við að þvi vandamálinu, sem við-
kvæmast er, og meira en nokkuð annað hefur skap-
að ótla við þessa þróun. Það er sú staðreynd, að þar
sem fólkið býr, er það búið að festa fjármuni sína,
eyða kröftum sínum að meira og minna leyti í það
að skapa aðstöðu, þótt ytri skilyrði liafi oft skorið of
þröngan stakk til þess að árangur verði í samræmi
við erfiði. Það er samkvæmt eðli heilbrigðs manns að