Skinfaxi - 01.04.1947, Síða 14

14
SKINFAXI
þótt gæta verði þess, að ofsetja ekki gróðurlendi lands-
ins með of miklum fjölda. Vegna þess að sauðfjár-
ræktin þarf mikið landrými, þurfa búin að vera stór
og heimilin fjölmenn. Sauðfjárbú með 1000—1500
fjár er glæsilegur atvinnurekstur, þar sem skilyrði eru
góð. Slilc Jjú gælu vel verið sameign systkina eða ann-
arra náinna skyldmenna, og heimili væru sterk félags-
leg licild. Vitanlega þyrftu þau að liafa mikið land
til umráða, og nægilegt ræktunarland til heyskapar.
Þannig mundi sauðfjárræktin bæði verða arðvænlegri
og auðveldari en nú er.
Hér hefur þá í stuttu máli verið reynt að svara
þessari spurningu frá sjónarmiði höfundar. Vitanlega
er hér um ófullkomið svar að ræða, þvi efnið er nægi-
legt í lieila hók. En að lokum skal þetta tekið fram:
Það er vænlegast til árangurs í þessum málum að
sleppa allri rómantík um gildi einangrunar og strits.
Hins vegar ber að virða viðhorf og tilfinningar þess
fólks, er varið liefnr kröftum sínum til uppbyggingar
við erfið skilyrði og ekki vill mela lífsstarf sitt að
engu. Þeir aðilar verða þó að setja sig inn i þær
breyttu þjóðfélagsástæður, sem lijá okkur eru að
skapast, og heimta hreytingar til liagshóta fyrir fram-
tíðina. Ef takast mætti að skapa gagnkvæman skiln-
ing milli ríkisvaldsins og einstaklinganna á nauðsyn
þessarra breytinga, og á þeim skilningi tækist sam-
vinna um lausn málsins, mundu miklir erfiðleikar
sparast og fjármunir einnig. En til þess að svo megi
verða, þarf að hverfa sá pólitíski reipdráttur, sem
enn þá stendur um viðliorf sveitafólksins til málsins.
Sem betur fer hefur skilningur þess aukizt mjög á
síðustu árum og svo mun verða framvegis.
Takist ekki að leysa þetta mál á viðunandi hátt,
hlýtur þjóðin að bíða bæði fjárhagslegt og menning-
ai-legt tjón af vanrækslu þeirrar kynslóðar, sem nú
lifir. Ásmundur Sigurðsson.