Skinfaxi - 01.04.1947, Qupperneq 22

22
SKINFAXI
Hinn fallni foringi.
i.
Þegar menn dvelja erlendis, eru það jafnan hin
stærri tíðindi að heiman, sem áhrif liafa. Daglegir
viðburðir og smáfregnir í heimalandinu snerta ekki
þann, er í fjarlægðinni dvelur. Enda er það raunar
oftast svo, að fregnir eru ekki alveg nýjar, þegar
þær berast til annarra landa. Sérstaklega var erfitt
fyrir þá, sem erlendis dvöldust á ófriðarárunum, að
fá ný tíðindi að heiman.
Þegar mér barst fregnin um fráfall Aðalsteins Sig-
mundssonar, var liann löngu kominn undir græna
torfu heima í átthögum sínum. Samt fengu þau tíð-
indi mikið á mig. Frá þvi ég var drengur, hafði ég
jafnan heyrt hans getið sem síhugsandi og sístarfandi
uppalanda, og eftir að ég kynntist honum, fm;ðaði
ég mig löngum á sívakandi áhuga hans og ósér-
plægni. Hann var í engu veill, þótt á móti blési, og
skoðanir sínar mat hann meira en svo, að liann léti
Ijós sitt undir mæliker. Uppeldisstörf eru sjaldnast
vegur til fjár, og umhverfi og samtíð eru löngum svo
heimsk, að ]iau eru alla jafna ekki vegur til frama
heldur. Þetla hvort tveggja reyndi Aðalsteinn Sig-
nmndsson í lífi sínu og starfi. En Iiann lét slíkt
aldrei á sig fá. Hann unni hugsjón sinni að fræða
æskulýðinn, skipuleggja félagsskap hans, vekja á-
huga almennings á þörfum hans og þrám. Hann féll
á miðjum aldri frá ])essu merka starfi sínu, féll full-
ur áhuga, starfsorku og löngunar til að verða ungu
fólki að gagni. Þess vegna brá mér svo við fregnina
um andlát hans, þótt gömul væri. íslendingar eiga
of fáa slíka menn.
Ég rifja þetta upp fyrir lesendum Skinfaxa, vegna
þess, að 10. júlí næstk. hefði Aðalsteinn heitinn átt