Skinfaxi - 01.04.1947, Qupperneq 32

32
SKINFAXI
menn. Það vantar ekki, að þeir finni eymd sína og
skömm. Og svo er sagt, að aimenningsálitið myndi
verða þcim aðliald til hófsamlegrar drykkju. Hvílík
grunnfærni og athugaleysi!
Þið getið e. t. v. leyft ykkur að kalla ofdrykkju-
mennina sora og botnfall þjóðfélagsins og þið megið
bæla þvi við, að i sérhverju þjóðfélagi séu einhverj-
ar dreggjar. En málið er ekki afgreitt með því. Það
er jafnsatt fyrir því, að allir þessir auðnulausu menn
gætu verið og myndu vera gæfusamir menn og upp-
byggilegir þjóðfélagsþegnar, ef þeir hefðu aldrei
drukkið fyrsta staupið. Líffræðilegur miskilningur,
að hér væri allt undir viljastyrk komið, fyllli þá
falskri hjartsýni. Og finnst ykkur nú ekki eins og
mér, að frá sjónarmiði ])jóðfélagsins sé það auka-
atriði, livort það er ég eða þú, sem átt að bera bölið?
Hitt er aðalatriðið, að af hverju þúsundi, sem hyllir
vinguðinn, bindur hann nokkra aflan í sigurvagn sinn
og dregur um göturnar.
Og þó er ef til vill ein leið til að ná þessari svoköll-
uðu áfengismenningu. Drykkjuhneigðin virðist ganga
í ættir. Hver veil nema við gælum haft hér almenna
hófdrykkju eftir nokkrar kynslóðir, ef við færum að
hreinrækta þá mannkynsstofna, sem eru lausir við
ofdrykkjuhneigð.
En um eitt er ég andstæðingum okkar að verulegu
leyti sammála. Það er satt, að þau úrræði, sem við
erum að berjast fyrir á sviði löggjafar og fram-
kvæmdar, eru mörg vafasöm. Það má deila um bönn
og hömlur og hvort slikt komi að notum. Þar eigum
við mikið undir almenningsáliti og fleiru, sem við
getum ekki ábyrgzt hvernig lcann að verða. Ég er
bannmaður, en ég veit vcl, að menn gcla haft margar
góðar og gildar ástæður til að vera það ekki, þó að
flestir tali gegn því af því, að þeir óska að vera per-
sónulega frjálsir að því að neyta víns.