Skinfaxi - 01.04.1947, Blaðsíða 62

SKIXFAX!
62
fcrðabil. Fcrðalögin torvelduðust' mjög, þegar Bandaríkín fóru
í striðið og herskyidan varð almenn. Þá var eins og öll þjóðin
kæmist á ferð og flug. Nýíiðar á ieið til æfingastaða tóku
upp heilar járnbrautarlestir, hermenn i friiim sátu ails stað-
ar fyrir rúmi í flutningatækjum, konur og unnustur hermann-
anna voru á sifelldum ferðalögum milli lierbúða og liafnar-
bæja, þar sem sjóðliðarnir höfðn aðsetur. Allt færðist úr forn-
um skorðum. Og sá, sem ekki var í einkennisbúningi, átti
það sífeilt á hættu að verða af vagni, ef margir hermenn
ætluðu sömu leið og hann.
Seattle er ein stærsta borgin á Kyrrahafsströndinni með
allt að liálfri millíón ibúa. Borgarstæðið er með afbrigðum
fagurt. lír borgin reist á hæðum og eiðum milli sjávarsunda
og stöðuvatna, en snæviþakin fjöll blasa við í fjarska. Gróð-
ur er þar mikill og trjátegundir margar. Ber mikið á greni,
enda er Washingtonfylkið stundum nefnt „sígræna fylkið1 .
Seattle er mikil hafnarborg, sem skipti hefur við Kína og
önnur austurlönd. Margir Islendingar eru búsettir i Seattle.
Þar býr Jakobína .lohnson skáldkona.
I^að var ætlun mín, að stanza noklcra daga í Seattle, áður
en ég héldi lengra norður cftir. En ég komst fljótt að raun
um, að húsnæðisvandræði voru geysileg í borginni, og reyndi
ég í tvo klukkutima að útvega mér herbergi i hóteli cða ein-
hverjum gististað, en allt var árangurslaust. Þannig var yfir-
leitt ástatt um húsnæði í öllum meiri háttar hafnarborgum
á vesturströndinni, því að stríðið hafði í för með sér stórum
aukna atvinnu við skipasmíðar, og einnig hafði sjóherinn lagt
undir sig heil liótel. Þegar ég hafði setið við simann þar til
ég var orðinn úrkulá vonar, reyndi ég sem lokaráð að hafa
fal af álitlegum leigubílstjóra og spyrja hann, hvort hann
vissi um nokkra smugu. Þetta ráð reyndist mér oft vel á
ferðalagi mínu, sem alls stóð yfir i fimrn vikur. Að vísu rak
ég mig á það, að vanda þurfti valið á þessum bílstjórum, því
að ekki voru þeir allir svo ýkja nákvæmir með að velja jafn-
an slytzta veginn, eða flýta sér um of. — Þetta kom samt
fyrir ekki. Enginn vissi um nokkurt pláss.
Ég ákvað því að dvelja ckki lengur í Sealtle í þetta skiptið,
en geyma mér heldur að skoða borgina og leita uppi Islend-
inga þangað til í bakaleiðinni. Ilélt ég svo áfram norður til
Bellingham, sem er borg á stærð við Reykjavik, cigi alllangt
frá Seattle, og var ég þá kominn nálægt áfangastað inínum.
Gekk mér greiðlega að útvega mér þar herbergi í gistihúsi.
Og er ég hafði fengið mér gott bað og hvílt mig eftir ferð-