Skinfaxi - 01.11.1950, Qupperneq 1

Skinfaxi II. 1950.
(^lrílur J. £irtb
bóóon:
Stefnan og störfin
Ungmennafélögin hafa reynzt heppilegt félagsform
íslenzkum æsknlýð. Menn segja, að félögin séu ekki
með fyrri blóma og aðrir að hugsjónir þeirra séu ekki
í samræmi við tímana, enda lítið verið gert til þess að
laga þær eftir þeim.
Nokkurt svar við þessum aðfinnslum má telja, að
félagsskapurinn á að fagna vaxandi vinsældum æsku-
lýðsins. Er og þess að gæta, að hinir óánægðu eru ekki
sízt i hópi fyrrverandi ungmennafélaga, sem unnu á
sínum tíma merkilegt starf innan félaganna, en sáu
félagsskapinn i hillingum æskuára sinna, en þeir
draumar rætast sjaldnast hókstaflega.
Hið mikla fylgi æskulýðsins við félagsskapinn leggur
honum skyldur á herðar.
Ungmennafélögin hafa ávallt lagt mikla áherzlu á
íþróttir og til þeirra má rekja íþróttavakningu þá,
sem nú ber glæsilega ávexti, þar sem eru íþrótta-
afrekin á innlendum og erlendum vettvangi. Verður
að hafa það í huga, að á bak við afrek stendur ávallt
almenn rækt. Ungmennafélögin eiga þar drýgstan
skerf og fá afburðamennirnir skjól af og vernd,
skilning og uppörvun í vexti sínum og þroska. Islenzk
ungmennafélög standa framar hliðstæðum félagssam-
tökum erlendis að þessu leyti.
5