Skinfaxi - 01.11.1950, Qupperneq 14

78
SKINFAXI
látið um borð í herskip í Kaupmannahöfn, og það átti
að tryggjast fyrir fimm milljónir. Þessu var neitað.
Mér virðist hafið yfir allan efa, að Islendingar eigi
þjóðernislegan og siðferðilegan rétt til handritanna.
Um lagalega réttinn má ef til vill deila. Þau voru
vissulega á sínum tíma flutt hingað til Danmerkur,
og sum færð Danakonungi að gjöf, svo að þau ekki
glötuðust. Á þeirri tíð höfðu Islendingar ekki eins
góð skilyrði til að varðveita J)au og vér. Að þau voru
flutt til Danmerkur, en ekki t. d. til Ameríku eða
Englands, var vegna þess, að fsland var í tengslum
við Danmörk. Konungur Danmerkur var konungur
fslands, og það er enginn vafi á þvi, að þessir dýrgripir
voru gefnir konunginum sem konungi fslands. Þeir
voru gefnir honum, sem var skyldastur til að gæta
þjóðarverðmæta íslendinga, er þau voru í tortímingar-
hættu.
Nú eru fsland og Danmörk skilin. Við skilnað eru
búið gert upp. Dönslcum alþýðumanni mun finnast
það rétt og sanngjarnt, að fslendingar fái hin fornu
handrit. Vér eigum svo marga þjóðardýrgripi. íslend-
ingar eiga aðeins fáa. Nú er svo komið, að um fs-
land flæða sterkir, vinsamfegir straumar að vestan.
Það mundi verða til þess að binda ísland traustari
böndum við Norðurlönd, ef norræn bræðraþjóð léti
tilsvarandi verknað fylgja ræðum og skrifum um rétt
þjóðanna til frelsis og sjálfstæðis.
íslendingar eru nú að hyggja nýtt og voldugt safn-
hús í Reykjavík, skammt frá háskólanum. Þar er hægt
að geyma gömlu handritin í öruggri vörzlu.
Það væri fagurt og verðugt tiltæki af Dönum, ei‘
þeir við vígslu safnhússins kæmu með hin þráðu
handrit, eða að minnsta kosti skýrðu svo frá við þetta
tækifæri, að ákvörðun um afhendingu þeirra hefði
þegar verið tekin.
Af Dana hálfu evu ol't og tíðum haldnar fagrar ræð-