Skinfaxi - 01.11.1950, Side 52

116
SKINFAXI
inngönguslcilyrði félaganna i sambandið, að félögin liefSu
bindindisheit á áfengi í lögum sínum. Var bindindisákvæSiS
samþykkt meS meirihluta atkvæSa fulltrúanna. Lýstu þá full-
trúar umf. „Æskunnar" því yfir, að þeir myndu ganga af fundi
og frá héraðssambandsstofnuninni, fyrst atkvæði hefðu þannig
fallið. Lýsti þá meirihluti fulltrúanna þvi yfir, að þeir skyldu
falla frá samþykkt sinni, og áfengisákvæðið yrði fellt úr lögum
héraðssambandsins, ef samkomulag næðist þá um hinar aðrar
greinar frumvarpsins; en óskuðu hinsvegar eftir þvi að ung-
mennafélögin og liéraðssambandiS vildu vinna eftir megni í
þágu áfengisvarna þjóðarinnar.. Var frumvarpið i 13 greinum,
og það samþykkt með litlum breytingum, að frágengnu því er
fyrr var greint.
Á fundinum var kosin stjórn liéraðssambandsins og tóku
sæti í henni Jón Sigurðsson, Brynleifur Tobíasson og Árni J.
Hafstað. Varamaður Sigmar Jóliannsson. ÁkveSið var að fé-
lögin héldu áfram kynningar- og skemmtistarfsemi á milli
félaganna, og byði til samstarfs þeim ungmennafélögum, er
þá stóðu utan héraðssambandsins.
Fyrstu starfsár frá 1910—’24.
Eftir að ungmennasamband héraðsins var stofnað, fór það
fyrst og fremst að vinna að framkvæmd ýmissa félagsmála, en
fjárhagsgeta var þá lítil, þvi sambandsskattur var 20—40 aur-
ar á livern sambandsfélaga og tekjur af sumarmóPmum eng-
ar fyrst í stað, því aðgangur þeirra var þá ekki seldur. Auk
venjulegra sambandsstjórnarstarfa var það ákveðið á aðal-
fundi sambandsins 27. des. 1910, að ráða menn til fyrirlestra-
ferða á milli ungmennafélaganna. Voru til þessa þá ráðnir
þeir Brynleifur Tobíasson og Árni barnakennari Hallgríms-
son frá Úlfsstöðum í Blönduhlíð. Þá fékk héraðssambandið
einnig hinn ágæta fyrirlesara og kennara Guðmund Hjaltason
til þess að flytja fyrirlestra á sumarsamkomunum og í ung-
ínennafélögunum. Voru erindi þessara manna um margvísleg
efni, og hvöttu til dáða og drengskapar. Var starfsemi þessari
haldið uppi um næstu 4 ár, en eftir það voru oft fluttir fyrir-
lestrar í sambandi við aðalfundi ungmennafélaganna.
Annar meginþáttur af starfsemi ungmennasambandsins var
aukinn áhugi fyrir ýmsum iþróttum, og voru i þvi skyni
gjörðir verðlaunagripir fyrir beztu afrek i íþróttagreinum.
í sambundi við íþróttastarfsemina var einnig stofnaður slysa-
tryggingarsjóður með samþykkt aðalfundar 10. jan. 1914. Var
sjóðnum lagt til fé úr sameiginlegum sambandssjóði næstu ár.