Skinfaxi - 01.07.1951, Síða 3

SKINFAXI
51
ur að ræða, er litla brúður þeim mun hættara. Og
þegar ofan á þetta bætist, að áhrif frá síðasta stríði
og hernámi landsins þá eru síður en svo algerlega
fjöruð út, virðist full ástæða til að skera upp herör
og hef ja nýja andlega sjálfstæðisbaráttu. Of seint er
að byrgja brunninn, þegar barnið er dottið ofan í.
Hér stoðar ekkert minna en almenn, þjóðleg vakning.
Ef einhver kynni enn að yppta öxlum og láta sér
fátt finnast um þessi varnaðarorð, ætti sái hinn sami
að hlusta stundarkorn á nokkra unglinga í Reykjavík
tala saman um málefni dags og stundar. Ilann ætti að
líta í blöðin og sjá þar túlkun á ýmsum hugtökum.
Hann ætti að líta í símaskrá og sjá þar ýmis nöfn
á fyrirtækjum. Hann ætti að hlusta eina kvöldstund
á útvarp og heyra, hve mikið af efni þess er á út-
lendu máli. Svona mætti lengi telja. Þetta er þó ekki
af nöldrunarsemi mælt. Nöldur stoðar einatt lítið,
og hér kemur það ekki að neinu gagni. Á þessi atriði
er aðeins bent til áherzlu.
Enginn rná skilja þessi ummæli svo, að við eigum
að hætta að læra erlend mál. Um slíkt er tómt mál
að tala. Þjóðin þarf að læra erlend mál. Aðrar þjóðir
læra ekki mál svo fámennrar þjóðar, en Islendingar
þurfa einmitt að kunna góð skil á öllum hlutum í
samskiptum sínum við aðrar þjóðir. ísland er ekki
lengur einangrað land. Tækni nútímans hefur skipuð
þvi í þjóðbraut. Átök í alheimsmálum og viðsjár með
stórveldum gera það hernaðarlega mikilvægt, jafnt
á friðartímum sem í stríði. Hér hlýtur því alltaf að
verða gestkvæmt, þótt á friðartímum sé. Vandinn
leysist ekki, þótt herliðið hverfi á brott. Samskipti
þjóðarinnar við aðrar þjóðir munu enn aukast í fram-
tíðinni, þótt friður haldist í heiminum. — Það er
einmitt með þessar staðreyndir i huga, sem okkur ber
að íhuga alla málavöxtu.
Og að þessu athuguðu mái það.ljóst verða, hve
4*