Skinfaxi - 01.07.1954, Blaðsíða 30

78
SKINFAXI
BTARFSÍÞRDTTIR :
Cjunnar lCjarnaíon :
Itestadómar
Formáli.
Hestamennskan hefur frá öndverðu verið snar þáttur í þjóð-
lífi íslendinga, veriS bæSi til gagns og gleSi. Varla hittust menn
svo, aS ekki væri rætt um einstaka hesta og hestaættir, deilt
um kosti þeirra og ókosti. Þessar samræSur voru skóli fyrir
unglingana, þar sem þeir lærSu aS skoSa og meta gripina.
Nú eru tímar nokkuS breyttir og eru bifreiSir og dráttar-
vélar komnar aS nokkru í staS liestsins í umræSunum.
ÞaS er því meiri þörf nú en áSur á því, aS gerS sé viSleitni
til aS kenna æskumönnum landsins meS sérstakri starfsemi
aS skoSa og meta hesta sem annaS búfé.
Áliugi fyrir búfé og búfjárrækt á ekki traustari grundvöll
en þ e k k i n g u n a . Án þeirrar þekkingar geta menn varla
orSiS góSir bændur, því aS fénaSurinn skapar arSsemi bú-
anna og landbúnaSarins nær eingöngu. Ræktun og hirSing bú-
fjárins eru þvi þýSingarmestu verkefnin og störfin, sem unnin
eru í landinu. Þetta hafa allar fyrri kynslóSir íslendinga skiliS
til fullnustu og starfaS samkvæmt því. Hver sú kynslóS, sem
ekki gerir sér grein fyrir þessari staSreynd í orSi og verki,
mun skapa sjálfri sér og næstu kynslóSum erfiSleilca og vand-
ræSi.
Segja mætti, aS lirossarækt og hestamennska hafi minni liag-
nýta þýSingu nú en á fyrri öldum. En hér er um aS ræSa svo
merkilegan þátt í þjóSlífi íslendinga, aS verSi hann vanrækt-
ur og slitinn, þá verSur þjóS vor mun fátækari í menningar-
legu tilliti.
Hesturinn mun áfram sem liingaS til gera þjóSinni gagn
og veita henni gleSi og ánægju, og því meir mun hann veita
sem menn geta mætt honum meS meiri þekkingu og skilningi.
an annan áratug um 75% styrk til umferðarkennsl-
unnar og fært féð í aukinn styrk til Reykjavíkurfé-
laganna. Það er ástæðulaust að taka slíkum aðförum
með þögn og þolinmæði. Þau eiga þar tromp á liend-
inni, sem sjálfsagt er að slá út. Það munu þau vissu-
lega gera áður en langt um líður. D. Á.