Skinfaxi - 01.07.1954, Blaðsíða 29

SKINFAXI
77
Mér þykir lilýða að leggja þetta mál greinilega fyr-
ir Umf. svo mjög, sem það snertir þau. Til viðbótar
framanritaðri bókun vil ég fara um það nokkrum
orðum.
Meiri liluti iþróttanefndarinnar — Þorsteinn Bern-
harðsson og Hermann Guðmundsson — hafa með
ákvörðun sinni gjörbreytt grundvelli þeim, sem út-
hlutun milli sambandanna hefur hvílt á. Að undan-
förnu liefur skiptingin byggst á því, hvað samböndin
greiddu háan styrk til iþróttakennslu, en sá styrkur
var upphaflega eða a. m. k. síðan 1943 byggður á því
samkomulagi milli sambandanna, að öll umferðar-
kennsla skyldi styrkt með 75%. Við þetta hefur U. M.
F. í. staðið til þessa dags, með styrknum svo langt
sem hann hefur náð og til viðbótar með eigin fé.
Þetta samkomulag lagði grundvöllinn að merkilegri
og umfangsmikilli íþróttakennslu í dreifhýlinu. Hafi
þessi stuðningur verið nauðsynlegur 1943 og síðan,
hefur ekkert það gerzt nú, sem gerir hann ekki jafn
nauðsynlegan og áður.
í löggjöf þjóðarinnar er víða tekið tillit til sér-
stöðu dreifbýlisins og leitast við að skapa því svipaða
aðstöðu og þéttbýlinu, enda þótt það kosti mikið fé.
í samgöngumálum er varið stórfé til dreifbýlisins um-
fram þéttbýlið, embættiskostnaður er þar margfald-
ur. Ríkið greiðir kr. 27 þús. að meðaltali fyrir hvert
býli, sem fær rafmagn frá samveitum en ekkert fyrir
bæina. Þannig mætti lengi telja dæmi þess, livernig
aðstöðumunurinn er jafnaður. Varðandi íþróttirnar
hef ég skilgreint skoðun mína í bókun þeirri, er ég
hef áður gert.
Það fer ekki lijá því, að Umf. hljóta eftir slíka at-
burði að endurskoða afstöðu sína til I. S. I., þar sem
fulltrúi þess í íþróttanefndinni, sem jafnframt er
fulltrúi fjölmargra Umf. hefur haft forgöngu fyrir
þvi að rifa niður samkomulag, sem rikt hefur í hálf-