Skinfaxi - 01.07.1954, Blaðsíða 37

SKINFAXI
85
Með aldrinum breytist einnig halli tannanna. Á 6-vetra hesti
standa tennurnar mikið til lóðrétt hverjar á inóti öðrum, en
með aldrinum mynda þœr minnkandi horn milli sín.
Eftir 8. ár fer aldursákvörðunin að verða mjög óljós, en
hestaskoðarinn hefur þá reglu eftir það, að ákvarða liestinn
eins gamlan og hægt er að finna einkenni fyrir. Á 10.—14.
aldursári hverfur baunin venjulega, en á 9.—12. fer s. n.
„stjarna" að koma í ljós framan við leifar baunarinnar. Hún
þekkist frá bauninni á því, að um hana lykur enginn gler-
ungur. Til þess að fá æfingu i aldursákvöðrun gamalla hesta,
þurfa menn að skoða upp i marga slika liesta á þekktum
aldri, þvi að reglur er ekki gott að gefa um aldurseinkennin.
3. Yfirbygging hestsins.
Fríðleiki hestsins fer að mestu eftir höfuðsvip, en birtist
nokkuð einnig í samræmi og heildarsvip.
Höfuð islenzka hestsins má ekki vera um of smágert, ekki
t. d. eins og á Araba-hestinum. Ennið skal vera breitt og jafnt
við sig. Augun stór, glaðleg og með hreinni, tortryggnislausri
tjáningu. Nefbeinið með skörpum og jöfnum linum, þunnri
húð og myndi greinilega lægð undir augunum. Nasir víðar
með þunnri liúð og þandar. Eyrun fremur löng, háttsett og
>101 borin, með þunna húð og þunnliærð, dregin upp í odd.
Kjálkarnir gleikki vel að hálsinum og séu þunnir.
Hálsinn þunnur og fremur langur. Reistur og greinist frá
bógum og bringu. Hátt setlur. Makkinn þurr og myndi litið
bogna línu að ofan. Faxið klofið. Ilreyfingar hálsins verða
að vera liðlegar og mjúkar, sérstaklega í fremstu liðunum.
Brjóstið á að vera djúpt, myndi lielming af stangar-hæð
hestsins. Rifbeinin bogni vel aftur. Brjóstrýmið þarf að vera
mikið og jafnt.
Bógar séu hallandi, vel bundnir rifjahylkinu, en þó ekki
svo, að stirðleika valdi í hreyfingum framfóta. Þarna þarf að
finna meðalhófið.
Armar sverir með jafnri og hnyklalausri vöðvafyllu niður
að hnjám.
Herðakamburinn á að vera hár, um 8 cm liærri en lægstur
hryggur, skarpur og sameinist hrygg með jöfnum aflíðanda.
Hryggurinn byrjar þar, sem lierðakambur er lægstur. Ilann
á að vera fremur stuttur og liafa mjúka sveigju. Gallar eru
það, ef hryggur er of stífur (liesturinn of bolstífur og lireyf-
ingar verða harðar — brokkgengir hestar) eða krepptur (slæm-