Skinfaxi - 01.07.1954, Blaðsíða 16

64
SKINFAXI
engan tíma til að hafna og velja. Og það gleymdist svo
margt og týndist, sem ekki vannst tími til að samhæia
hinu nýja. Með því að lengja skólavistina, auka þekk-
inguna, var reynt að gera æskuna færa um að nota cdlt
þetta nýstárlega. En sú þekking, sem skólarnir hera á
borð, er ekki það Ijós er helzt lýsir í leit að þeim sann-
indum, sem bezt verða að liði
Fyrst skólarnir bregðast að meira eða minna leyti,
verða aðrir að koma til hjálpar því, sem við eigum
dýrast. Heimilin hafa verið rænd öllum möguleikum
til að hal'a áhrif. Þeim er naumlega trúað fyrir börn-
um á óvitaaldri. Aðrir aðilar verða að koma til, er geti
liaft hönd í hagga á þeim árum, sem mestu skipta.
Ungmennafélögin koma hér við sögu. Þeirra er að
lyfta hönd og benda á hamingjuleiðir úr vanda hveis
tíma, auka æskumanninum skyggni á þær vélar, er
menn hrugga honum sér til vinnings, er hann heldur á
vit lífsins; knýja hann til hugsunar, auka dáð hans og
vit til að fara þær leiðir einar, er vænlegastar eru sem
manndómsbrautir; þjálfa vitsmuni hans til að greina
aðalatriði frá aukaatriðum; benda honum á söguna á
bak við söguna.
Honum verður að lærast að það skiptir minnstu
máli að vita, að Kilimanjaro er útbrunnið eldfjall, en
liitt sé athyglisverðara, hví þeir álfubúar, er eiga svo
gamalt og hátt eldfjall, eru svo bágir til handar og
anda sem raun ber vitni. Hvers vegna þeir mega ekkí,
jafn skínandi bláfátækir og þeir eru þó, lúta svörtum
forseta, hylla sína þeldökku Elísabetu. — Ungmenna-
félögin verða að fræða æskuna um liið komandi lif
og efla þær eigindir, sem beztar eru sannri menntun,
fræða liana um upphaf sitt og erfðir, glæða skilning
hennar á vanda þjóðarinnar og vegsemd.
Margir munu segja, að þetta sé það, sem ung-
mennafélögin hafi gjört frá upphafi. Kann vel að