Skinfaxi - 01.07.1954, Blaðsíða 1

Skinfaxi II. 1954
1944 - 17. júní - 1954.
íslenzka lýðveldið er tíu dra um þessar mundir. Er
þá margs að minnast. Að mörgu er að gæta. Ekki
verður því neitað, að ýmsar blikur eru enn á lofti,
engu síður en árið 19'ið. Miklu máli skiptir því, hverju
þjóðin lieitir sjálfri sér á þessum tímamótum.
Pegar lýðveklið var stofnað, var þjóðlífið allt i
deiglu stríðsáranna. Enn er þjóðlífið í deiglu mikilla
breytinga og umbrota: Bæir vaxa hröðum skrefum.
Fólki í dreifbýli fælckar að sama skapi. Landið er
komið í þjóðbraut. Samskipti við aðrar þjóðir aukast
með degi hverjum. Stóriðja er að liefjast. Erlent fjár-
magn streymir inn í landið. Herlið af annarri þjóð
hefur enn aðsetur í landinu. Uggur og óvissa ri.kir í
heimsmálum.
Öll þessi atriði knýja fast á hugann, þegar hugsað er
um áratuginn, sem liðinn er, síðan lýðveldið var
stofnað. Og spurningar vakna: Hversu tekst hinni fá-
mennu þjóð að vera sjálfri sér trú, svo að hún megi
halda sjálfsvirðingu sinni og sjálfstæði? Hversu tekst
henni að standast umrót og nýjungar deiglunnar?
Hversu tekst henni að manna þann æskulýð, sem nú
er að þroskast, svo að hann megi efla íslenzkt þjóð-
lif, tungu og menningu?
Margt er nú um æskulýðinn rætt og ritað. Er það
að vonum. Fátt af því er viturlegt eða heppilegt.
Æskulýðurinn er barn sinnar tíðar. Unga lcynslóðin
í dag er vaxin upp í deiglu hinna miklu breytinga.
4