Skinfaxi - 01.04.1958, Blaðsíða 7

SKINFAXI
39
helga sig svo mjög störfum í þágu hand-
ritamálsins, sem raun hefur á orðið.
Bjarni hefur flutt mörg hundruð erindi
í Danmörku, Noregi, Sviþjóð og Finn-
landi um íslenzk efni og norræn og skrif-
að mikla mergð blaðagreina. Hann hefur
ritað bækur um Ísland, íslenzkar hók-
menntir og sjálfstæðisbaráttu Islendinga.
Þá hefur hann gefið út tveggja binda
skáldsögu, sem þýdd hefur verið á ís-
lenzku og heitir Gullnar töflur, og tvær
ljóðabækur. Skáldsaga Bjarna vakti
mikla athygli, en mestan orðstir gat hann
sér fyrir ljóðabókina Stene pá stranden
(Fjörusteinar), sem út lcom árið 1951.
Hún var gefin út af bókaforlaginu Gyld-
endal. Eftir útkomu hennar virtist hlasa
við Bjarna skáldfrægð, og vann hann af
kappi að nýrri ljóðabók og stórri skáld-
sögu. En þá var það, að rödd íslands i
hans eigin barmi kvaddi hann undir
vopn.
Danskir háskólakennarar í málvísind-
um og bókmenntum hófu sókn mikla í
handritamálinu og hugðust ganga af
mál'stað íslendinga dauðum. Beittu þeir
óspart ósannindum og blekkingum. Þá
ritaði Bjarni bókina De islandske haand-
skrifter stadig aktuelle, en sú bók hefur
getið sér mikinn hróður og aflað málstað
íslenzku þjóðarinnar margra vina og
fylgismanna, enda hefur hún komið út í
tveimur útgáfum. En starf Bjarna er ekki
fullmetið, þó að hennar sé getið að góðu.
Með Jörgen Bukdahl sér að bakhjarli
hefur Bjarni staðið i fylkingarhrjósti
danskra íslandsvina og háð marga orr-
ustu um handritamálið. Hann hefur flutt
um það erindi, háð kappræður við orð-
liáka danskrar sérhyggju á fundum og
mannamótum, skrifað fjölda varnar- og
ádeilugreina og ekki aðeins unnið málinu
fylgi í Danmörku, heldur og fengið
norska, sænska og finnska áhrifamenn til
að leggja því lið. Jafnvel hefur verið send
háskólum og stórblöðum víðs vegar um
lönd greinargerð á frönsku um handritin
íslenzku, og hana hefur Bjarni samið.
Um hrið reyndu andstæðingar íslend-
inga í Danmörku að hundsa Bjarna, en
sú aðferð kom ekki að tilætluðum notum,
og ujjp á síðkastið hefur orrahríðin verið
hvað hörðust. En vinsældir Bjarna og
fylgið við handritamálið hefur farið sí-
vaxandi, eins og sást glögglega við skoð-
anakönnun þá, sem fram fór í Danmörku.
Og þá er Bjarni varð fimmtugur, vottuðu
honum virðingu sína fjölmargir áhrifa-
menn Dana, þar á meðal hinn merki rit-
höfundur og menningarfrömuður, Julius
Bomholt ráðherra.
,Bjarni Gíslason er maður vart meðal-'
liár, en hann er mjög þrekinn og sterkleg-
ur. Hann er afrenndur að afli og svo
frækinn sundmaður, að hann hefur unn-
ið mikil björgunarafrek — eins og þá
er hann kafaði út í gegnum brimgarð-
inn á baðstað á Vestur-Jótlandi og bjarg-
aði manni, sem björgunarsveit staðarins
treysti sér ekki til að sinna. Hann er og
liið innra mikill' þrekmaður, fastur fyrir,
skapstilltur, en skapmikill, öruggur til
mannrauna, seiglan ekki síðri en þrekið.
Hann er vinfastur með afbrigðum, hæg-
látur í fasi og orðræðum hversdagslega og
þó gleðimaður mikill og gamansamur i
góðra vina hópi.
Það er óbifanleg sannfæring Bjarna
Gíslasonar, að sigur muni vinnast í hand-
ritamálinu, og að sá sigur muni fyrst og