Skinfaxi - 01.04.1958, Blaðsíða 11

SKINFAXI
43
Aðkallandi nauðsynjamál
Viðtal við Stefán Ól. Jónsson.
Ritstjóri Skinfaxa lítur þannig á, að
sá vísir að starfsíþróttum, sem hér hef-
nr skotið upp á siðustu árum, muni gela
orðið upphaf eins liins mesta nytjagróðr-
ar, sem fram hefur komið með islenzku
þjóðinni um langt skeið. Starfsíþróttir
eru merkilegt mál frá hagrænu sjónar-
miði, en þær liafa líka sitt menningar-
l'ega og siðferðilega gildi. Margir þættir
þeirra stefna að þvi að auka menningu
heimilanna, og allar miða þær að auk-
inni virðingu fyrir myndarskap og mann-
dómi í verkshætti, utan liúss og innan.
Ritstjórinn hitti þvi að máli Stefán
Ólaf Jónsson, aðalforgöngumann þessara
íþrótta hér með okkur Islendingum, og
spurði hann, hvers hann teldi sérstaklega
vant þeim til framdráttar. En áður en
verunnar. Steinn varð og það skáld, sem öðrum
fremur reyndist fyrirmynd og lærifaðir þeirrar
skáldakynslóðar, sem kom fram upp úr styrjöld-
inni miklu, þá er enn á ný hafði verið steypt «f
stóli goðum þeim, sem tilbeðin liöfðu verið, og
lifið sýndist óráðsganga um auðnir og einstigi.
Sem maður og persónuleiki óx Steinn með
liverju árinu siðasta áratuginn, sem liann lifði.
Var komin yfir liann reisn þess manns, sem þrátt
fyrir auðnir, vegleysur og myrkvaðan himin
Veit veg sinn, því að hið innra með honum talaði
æ skýrar sú rödd, sem segir: Lát engan blinda
þig eður fjötra. Sjálfur leið þú sjálfan þig.
Ljóð Steins frá árunum 1934—54 komu út í
einu bindi árið 1956, og heitir sú bók Ferð án
fyrirlieits.
liann kæmi að því atriði, þótti rétt að
víkja að upptökum starfsíþrótta erlendis
og þróun þeirra hér, þó að raunar megi
öllum nema hinum yngstu lesendum
Skinfaxa vera ljósir málavextir.
„Starfsiþróttir eiga upptök sín í Banda-
ríkjunum,“ sagði Stefán, „í rikinu Rlinois
— nánar til tekið.“
„Og live gamlar eru þær?“
„Frá því skömmu fyrir síðuslu alda-
mót.“
„Svo gamlar, já. Ekki vissi ég það.
En hér komu þær fyrst fram fyrir fimm
árum, ef ég man rétt?“
„Já, frændur okkar á Norðurlöndum
urðu á undan okkur á þessu sviði. Svíar
liafa til dæmis livorki meira né minna en
90 ráðunauta, sem starfa að þessum mál-
um. Sumarið 1952 fór ég utan og ferð-
aðist um Noreg, Svíþjóð og Danmörk til
])ess að kynnast starfseminni, dvaldi
lengsl í Noregi. Síðan skrifaði ég grein-
ar um málið liér heima, og sumarið 1953
ferðaðist ég milli ungmennafélaganna,
flutti erindi og leiðbeindi.“