Skinfaxi - 01.04.1958, Blaðsíða 9

SKINFAXI
41
Þremenningarnir lesa það síðan heima
hjá sér, en svo koma þeir saman og lesa
hver fyrir annan, temja sér fyrst hæfileg-
an leshraða og raddhæð, en taka því næst
að lesa með raddbreytingum. Auðvitað
les einn í einu, og hinir setja lit á og gefa
bendingar, en um vafaatriði er ráðgazt
og síðan gerðar tilraunir. Yerður að taka
þetta af það mikilli alvöru, að æfingin
lendi ekki í flissi og galgopahætti. Sum-
um mun í fljótu hragði finnast, að þeir
séu gersamlega óhæfir til að lesa með
mismunandi raddhreimi í samræmi við
efni, en allir geta náð nokkrum árangri
og oft á furðu stuttum tíma. Varla er til
það dauðyfli, að það segi allt í sama tón,
og þá er lesandi hyggst lesa tilsvör ein-
liverrar persónu, er nærtækast að hugsa
sér, hvernig hann mundi segja setning-
una, ef hann væri ekki að lesa, heldur
tala. Ef persónan, sem skáldið hefur
skapað, minnir á einhverja, sem lesand-
inn þekkir, getur verið gott að setja sér
fyrir sjónir þá manneskju og hugsa sér,
hvernig hún mundi segja þetta eða hitt.
Þetta, sem nú hefur verið sagt, á auðvit-
að fyrst og fremst við um sögur, en þær
eru mun heppilegra lesefni byrjenda en
kvæði. Kvæði eru afar vandlesin og á
fárra færi að segja þau fram með mikl-
um raddbreytingum, án þess að úr þvi
verði tilgerð. En kvæði geta verið heppi-
leg tilbreyting í upplestrarþætti, og njóta
þau sín oft vel í látlausum, en skýrum
lestri.
Þegar hóparnir liafa komið það oft
saman, að þeir þykjast hafa náð þeirri
leikni, að þeir telji sig ekki geta þar um
hætt að sinni, boðar félagið til fundar,
þar sem einn eða fleiri úr hverjum hópi
segja fram hið æfða efni. Væri þá til-
lilýðilegt, að skipaðir væru einhverjir til
að dæma um lesturinn — eða greidd væru
alkvæði um, hverjir bezt læsu. Þá er
nokkur félög í sama héraði hafa komið
sér upp framsagnarflokkum, senda þau
færustu menn sína á héraðsmót, og þar
fer fram keppni i framsögn. Síðan er efnt
til slikrar keppni á landsmóti, og í henni
taka þátt þeir, sem af bera í hverju hér-
aði. Slíkar keppnir eru tíðkaðar erlendis,
til dæmis í Noregi, og þar hefur komið
fyi'ir, að keppendur, sem engrar tilsagn-
ar hafa notið í framsögn, hafa gengið
með sigur af hólmi.
Um val efnis til framsagnar verður
fjallað í næsta hefti.
Heimsókn Hl Skarphéðins.
Framkvæmdastjóri U.M.F.Í, Skúli Þor-
steinsson, og umsjónarmaður starfs-
íþrótta, Stefán Ól. Jónsson, heimsóttu
Héraðssamhandið Skarpliéðin fyrir
sluttu. Þeir héldu fundi með stjórnum
nokkurra félaga á sambandssvæðinu, og
var þar rætt um störf U.M.F.Í. í þágu
félaganna og störf hinna einstöku félaga
og áhugamál þeirra. Það var álit fund-
armanna, að slíkir fundir væru mjög
æskilegir og líklegir til örvunar í félags-
starfinu. Að fundunum loknum heim-
sóttu þeir Skúli og Stefán Sigurð Greips-
son, héraðsstjóra, að búi hans í Hauka-
dal og ræddu við hann um málefni ung-
mennafélaganna. Áttu þeir góða stund
með þessum íþróttakappa og félagsfröm-
uði.