Skinfaxi - 01.04.1958, Blaðsíða 8

40
SKINFAXI
ÆckjneHHtir cg playAinál
Framsögn.
I, '
Framsögn sem skemmtiefni á fundum
félaga á ekki saman nema aö nafninu til,
og veldur þar ekki aöeins framsögnin
sjálf, heldur líka efnisvalið.
Fyrsta boðorðið við framsögn er að lesa
nógu hátt, skýrt og skilmerkilega, ekki
of hratt, en heldur ekki með þeim sem-
ingi, að lesturinn verði drungalegur eða
jafnvel syfjulegur. Þó að sá, sem les,
treysti sér ekki til að lesa með raddhreyt-
ingum til samræmis við efni, má hann
alls ekki láta sig henda að lesa óundir-
ijúinn, ekki liugsa sem svo: Ég ætti ekki
að þurfa að lesa þetta nema lausiega,
því að vitanlega er ég læs ... Hann verð-
ur að lesa efnið oftar en einu sinni — og
ekki einungis með sjálfum sér, heldur
iíka upphátt og það svo oft, að hann sé
viss um að geta lesið hiklaust, en þó með
liæfilegu tilliti lil lesmerkja, og án þess
að rómurinn lækki, þegar líður á l'estur-
inn. Vel fer á þvi, að lesandinn afli sér
upplýsinga um höfund efnisins, skrifi
um hann nokkur orð á blað, sem sé ekki
stærra en blöðin í bók þeirri, sem lir er
fremst verða unninn með þvi að afla hin-
um íslenzka mál'stað svo eindregins fvlg-
is meðal dönsku þjóðarinnar, að danskir
i-áðamenn sjái þann kost vænztan að
unna Islendingum réttar síns.
Ungmennafélög Islands þakka Bjarna
M. Gíslasyni og hylla hann fimmlugan.
lesið, hafi það í opnunni, þar sem les-
efnið hefst, og flytji formálsorðin helzt
utanbókar, áður en lesturinn byrjar.
Þegar lesandi liyggst lesa með radd-
hreytingum eftir efni hins lesna, verður
vandinn meiri, ef vel á til að takast.
Á það hefur verið hent á fundum ung-
mennafélaga, að æskilegt væri, að á milli
þeirra ferðaðist kennari i framsögn. Og
sannarlega væri gott, að samböndin sæju
sér fært að fá slikan kennara. En til lians
þarf að vanda sérlega vel. Það er ekki
nóg, að fenginn sé einhver, sem hefur get-
ið sér einhvern orðstír sem leikari. Hann
þarf í fyrsta lagi að lesa vel sjáll'ur, og
það er meira en sagt verði um ýmsa þá
leikara, sem hafa látið til sín heyra hér
á landi í útvarp eða á samkomum. Hann
þarf að liafa mjög næman smekk á stíl,
tilsvörum og anda skáldverksins, og í
rauninni er nauðsynlegt, að hann sé
gæddur kennarahæfileikum. Honum þarf
að vera Ijóst, hvað byrjendum sé hjóð-
andi og hvaða efni henti til framsagnar á
fundum, þar sem er ætlazt til skemml-
unar.
En þó að tilsögn góðs kennara mundi
vera mjög mikils virði, er síður en svo,
að fólk geti ekki náð árangri i framsögn
án kennslu. Ungmennafélag tekur til um-
ræðu nauðsyn framsagnaræfinga, og að
þeim loknum gefa þeir féiagar sig fram,
sem hafa sérstakan hug á að taka þátt i
æfingum. Þeir skipta sér í þriggja manna
liópa, og hver hópur velur sér verkefni.