Skinfaxi - 01.04.1985, Síða 3

Slunfaxi
2. tbl. - 76. árg. -1985
ÚtgefandL Ungmennaíélag íslands. • Ritstjóri:
Guðmundur Gíslason. • Stjóm U.M.F.Í. Pálmi
Gíslason, íormaöur, Bergur Toríason, varaíor-
rnaður, Jón G. Guðbjömsson, gjaldkeri, Bjöm
Ágústsson, ritari, Guðmundur H. Sigurðsson, með-
stjómandi, Póroddur Jóhannsson, meðstjóm-
andi, Diðrik Haraldsson, meðstjórnandi. • Aí-
greiösla Skinfaxa: Skriístoía U.M.F.Í. Mjölnisholti
14, Reykjavík, sími 14317 • Setning, umbrot og
filmugerö: Prentþjónustan hí. • Prentun.- Prent-
smíðjan Rún sl
Meöal efnis:
Bls.
Sundmót í
Bolungarvík............. 4
Ungmennavika
NSU 1985................ 7
Br ísland
seglbrettaland.......... 9
Hin hliðin............. 11
Athugasemd.............. 15
Skákþáttur.............. 16
Leikritasafn............ 19
Bridge..................20
Nautkálíar í
stympingum.............. 22
Aukið starí með
íötluðu íólki.......... 23
Tóbaksvarnir........... 25
Vísnaþáttur............ 26
Norrœna sundkeppnin
úrslit................. 27
Hvaða fugl er
þarna?................. 28
Fréttir af þingum.......30
Aldarminning........... 35
Félagsstarí í
Reykhólasveit.......... 38
Félagshyggja og
einstaklingshyggja
eöa „nú...
Það er stundum haft við orð að peningar séu afl þeirra hluta
sem gera skal. Nær lagi er þó að líta á þá sem eins konar verkfæri.
Hið raunverulega afl er vilji einstaklinganna til þess að ná þeim
markmiðum sem þeir setja sér. Á síðari hluta nítjándu aldar, þeg-
ar þjóðin var fyrir alvöru að hefjast handa um að brjótast undan
oki fátæktar og ósjálfstæðis, varð henni smátt og smátt ljóst, að
félagsbundinn samtakamáttur væri árangursríkasti farvegurinn
fyrir afl einstaklingsviljans. Búnaðarfélög urðu til, einnig sam-
vinnufélög og ungmennafélög svo dæmi séu tekin, öll með sókn
til betri lífskjara að markmiði og lífskjör eru meira en fjárhagsleg
afkoma. Til þess að styrkja sóknina voru mynduð landssamtök
og enginn sem vill kynna sér þessa sögu, þarf að fara í grafgötur
með hvað hefur áunnist. Hvernig umhorfs væri á sviðinu í dag,
ef þróunin hefði orðið önnur, er ekki gott að gera sér í hugarlund,
en ekki er líklegt að almenn velmegun væri söm og nú er, þrátt
fyrir allt, hvað þá meiri. En það eru blikur á lofti. Ekki bara að
kaupið sé lágt. Það er eins og að þjóðin sé að missa sjónar af
sviðsmyndinni eða öllu heldur því sem að baki hennar liggur.
Áróður þess efnis, að einstaklingunum sé betur borgið utan sam-
taka virðist ganga vel i marga. Frjálshyggja heitir það meðal ann-
ars. „Sambandið sé auðhringur, bændasamtökin úlfur í sauða-
gæru og ungmennafélögin nátttröll.“ Þó þykir stundum betur við
hæfi að kenna forystumönnunum um „ósómann“ Reynt er að
grafa undan félagshyggjunni og ryðja þannig einstaklingshyggj-
unni braut. Einstaklingsframtakið skal síður en svo lastað, en þeir
sem kjósa að vinna félagslega að sínum markmiðum, eiga fullan
rétt á því að gera það þannig. Og einstaklingshyggjan hefur engan
rétt til þess að setjast í bú félagshyggjunnar. Framþróun síðustu
hundrað ára, sem á sinn hornstein í félagsmálasamtökum al-
mennings, hefur gert sjálfræði einstaklinganna að raunveruleika
og veitir þeim nú aukið svigrúm til sjálfstæðra athafna, en virða
ber leikreglur og landslög. Ungmennafélögin hafa í þessum efn-
um mikilvægu uppeldishlutverki að gegna, þ.e. að efla einstak-
lingsvitund ásamt félagshyggju.
ísland allt,
Jón G. Guðbjörnsson
SKINFAXI
3