Skinfaxi - 01.04.1985, Side 22

Nautkálíar
I stympingum
Ingimundur Ingim undarson
I 6. tölublaði Skinfaxa 1983 er
ritgerðin „Islensk glíma í 80 ár“
eftir Glúm Hólmgeirsson í Valla-
koti.
Þar er rætt um þróun þessarar
alíslensku íþróttagreinar. Ég er
sammála greinarhöfundi að und-
anskildum fullyrðingum um
orsakavald að kraftglímunni er
tíðkaðist um of langt skeið.
Þegar landsmót U.M.F.Í. fór
fram að Laugum í Reykjadal í júlí-
byrjun 1961 voru í hópferð noður
um land konur og karlar á vegum
Kaupfélags Steingrímsfjarðar og
fengum við smástund til að horfa
á íþróttakeppnina.
Við Jens Aðalsteinsson o.fl.
horfðum á kappglímuna og hugð-
umst sjá þar glímusnilld en urðum
fyrir sárum vonbrigðum. Þarna
sáum við hjá sumum vinningshöf-
um þau þyngstu og ömurlegustu
bolabrögð er séð verða. Jens var
snjall glímumaður, lipur og bragð-
snöggur. Við vorum gamlir glímu-
félagar frændurnir. Honum varð
að orði. „Hvaða nautaat er þetta.
Við skulum bjóða þeim að sýna
hvernig á að glímaí1 Til þess kom
þó ekki, enda var hann að byrja á
sjöunda áratugnum og ég á þeim
sjötta, enda enginn tími til að spila
sig stóran. Þarna er ég hjartanlega
sammála Glúmi.
Hinsvegar samþykki ég ekki þá
fullyrðingu hans um orsakavald
aflraunaglímunnar.
Hann telur glímukennslu Sig-
urðar í Haukadalsskóla valda
þessu. Glúmur segir m.a.: „Þær
fregnir fóru af þeirri kennslu að
líkari væri glíma lærlinga þaðan
að þar færu nautkálfar í stimping-
um en menn að íslenskri glírnu!1
Hvort greinarhöfundur hefur
haft eigin reynslu vegna fullyrð-
inganna eða látið sögusagnir
annarra duga, veit ég ekki.
Hitt vita allir að nemendum er
mislagið að tileinka sér nám rétti-
lega og mishæfir í íþróttum sem
og öðrum greinum.
Með mér voru í Haukadals-
skóla 1930—31 tveir Suður-Þing-
eyingar, þeir Jónas Jónsson frá
Brekkukoti og Jón Einarsson frá
Hrauni.
Þessir félagar mínir munu varla
hafa borið heim í hérað hnjóðs-
yrði um Sigurð Greipsson eða
Haukadalsskóla. Við Jónas höfð-
um samband okkar á milli til loka-
dægurs hans. Hann var sérstakt
prúðmenni sem margt mátti af
læra. Hins vegar misstum við Jón
sjónar hvor á öðrum. Hann var
knár og skarpur glímumaður og
ólíkur „nautkálfi í stimpingum“.
Út frá reynslu minni vísa ég
alveg á bug ofangreindum fullyrð-
ingum um vin minn og kennara
Sigurð Greipsson og skóla hans.
Hann var óspar að minna okk-
ur strákana á gildi drengskapar og
prúðmennsku um leið og við vor-
um hvattir til að láta ekki erfið
viðfangsefni vaxa í augum.
Sjálfur var hann merkilega lið-
ugur og léttur í glimu af svo stór-
um manni. Hvernig bolabragða
og kraftaglíman komst til hávega
er ég ófróður um, vildi aðeins leið-
rétta ómakleg ummæli úr því að
aðrir Haukdælir hafa ekki gert
það svo ég hafi séð.
Ingimundur á Svanshóli.
Frá keppni í glímu á síöasta Landsmóti.
22
SKINFAXI