Skinfaxi - 01.04.1989, Blaðsíða 38

Borðtennis
Hólmfríður Björnsdóttir og Guðrún Geirsdóttir. Þœr þykja nú með efnilegri
borðtennismönnum landsins.
Þar sem borðtennis
blómstrar
„Við erum búnar að æfa borðtennis
íumþaðbilárafalvöru. Viðerumsex
íokkarhópisemæfumreglulega. Svo
eru það líka yngri krakkar."
Það eru tvær stúlkur af Grenivík
sem eru að ræða um borðtennisinn á
Grenivík en þar er að koma upp mjög
öflugt borðtennisfólk. Grenivíkingar
segja að ein skýringin sé sú að það sé
ekki aðstæða fyrir aðrar íþróttagreinar
að vetri til.
En hvað sem því líður eru þær
Hólmfríður Bjömsdóttir og Guðrún
Geirsdóttir með efnilegri
borðtennisleikurum landsins nú um
stundir. Gefum þeim orðið.
„Við vorum 10 og 11 ára þegar
borðtennisborðið var keypt hingað.
Höfum haft gaman af borðtennis og
æft síðan þá. En skipulega og af
einh verju viti höfum við ekki æft nema
í rúmt ár.”
Nú eruð þið farnar að keppa
nokkuð mikið. Hvar voruð þið síðast
að keppa?
„Það var á flokkamóti, 13-15 ára,
fyrstu vikuna í mars fyrir sunnan. Þar
unnum við, það gekk mjög vel.”
Bjuggust þið við því?
„Við vorum búnar að keppa í
desemberog vinnaþá. Svofórumvið
sem sagt aftur suður í mars og vorum
held ég sæmilega bjartsýnar.”
„Reyndar veltum því ekkert
sérstaklega fyrir okkur”, skýtur
Guðrún inn í. „Við fórum bara til þess
að gera okkar besta”.
„Annars vissum við að stelpumar
í Víkingi voru búnar að æfa mjög
vel”, segir Hólmfríður „og þær hafa
þjálfara sér til aðstoðar. Það má því
kannski segja að við höfum búist við
hverju sem var."
Og þið hafið engan þjálfara,
hvernig stendurþá á þessariframmi-
stöðu?
Það verður fátt um svör hjá
stelpunum en Hólmfríður segir svo.
„Það er eiginlega ekki um neitt annað
að ræða en borðtennis hjá okkur í
þróttum. Viðhöfumágætaaðstöðuef
þjálfaraleysið er frá talið og áhuginn
er mjög mikill hér, bæði hjá strákum
ogstelpum. Þaðhefurmikiðaðsegja."
Knattspyrnan er hins vegar íþrótt
númer eitt á suntrin á Grenivík og þær
stöllur sæfa og keppa með strákunum
í flokki. Það er þó auðheyrt á þeim að
þær taka borðtennisinn fram yfir
knattspymu.
Þær Hólmfríður og Guðrún eru
með þeim elstu sem stunda borðtennis
á Grenivík. Hvernig má það vera?
Guðrún: „Það fara svo margir í
bæinn í framhaldsskóla (með „bæinn”
á Guðrún ekki við Reykjavík heldur
Akureyri) eftir 9. bekkinn og þar er
mjög erfitt að fá tíma í húsum fyrir
æfingar. Þannig að íflestum tilfellum
hætta krakkar að æfa reglulega.”
Hólmfríður: „Það voru nokkrar
stelpur sem ætluðu að halda áfram að
æfa í bænum en eini tíminn sem þær
fengu var klukkan ellefu á kvöldin.”
Og gerist það sama með ykkur?
Guðrún: „Egferískólaá Akureyri
næsta vetur og ég sé það ekki í
augnablikinu að ég komist í aðstöðu
til að æfa þar. Stelpumar sem eru
komnar á Akureyri hafa verið að reyna
að halda sér við en það er erfitt þegar
einungis er hægt að fá æfingar þegar
komið er undir nótt.”
Getið þið séð það út hvað þið œfið
marga klukkutíma á viku?
Hólmfríður: „Við æfum þrjá daga
í viku, erum að reyna að setja upp
einhvers konar æfingaáætlun. En við
æfunt svona að meðaltali klukkutíma
í hvert sinn. Ef við tökum svo með
allar frímínúturnar sem við spilum
borðtennis hækkar talan sjálfsagt
nokkuð.
Og ef maður ber sig síðan saman
við stelpur fyrir sunnan sem æfa með
þjálfara er þetta kannski ekki neitt því
maður þjálfast auðvitað mikið betur
þegar þjálfari er við hendina til að
segja til. Það hafa komið hingað
þjálfarar sem við höfum lært mikið af.
Sérstaklega þegar KRingarnir komu
hingaðfyrirnokkrumárum. Þákomu
hingað krakkar og þjálfari sem voru
yfir helgi og kenndu okkur. Þá kom
nú ýmislegt í ljós sem við höfum ekki
hugmyndum. Þaðmáeiginlegasegja
að við höfunt ekki kunnað að halda á
spaða. Að minnsta kosti héldunt
kolrangtáþeim. Og að við þyrftum að
gæta vel að gúmmíinu á spaðanum
okkar var hlutur sem okkur hafði ekki
dottið í hug."
IH
38
Skinfaxi