Skinfaxi - 01.04.1989, Blaðsíða 27

léttar og skemmtilegar æfingar. Enda
var þetta líka mjög skemmtilegt.
Hjá unglingaliðinu var aftur á móti
meiraum ákveðnaræfingar. Til dæmis
þversendingamar. Þá var gefin löng
sending fram kantinn og síðan æfð
fyrirgjöf. Þetta þekkja menn sjálfsagt
mikið úr enska boltanum. Ég hafði
mjög gott af þessu. Þessi atriði hafa
strákarnir greinilega æft mjög vel. Þeir
voru að gefa frábærar fyrirgjafir úr
ótrúlegustu aðstöðu.”
Er eitthvað sem þú hýrð að eftir
þennan tíma, eitthvað sem þú hefur
lœrt?
„Kannski óbeint. Fyrst og fremst
var þetta nú mjög skemmtilegt. En
svo lfka það að maður sér að það er
ekki næstum því eins mikill munur á
knatttspyrnumönnum hjá þessum
stórliðum og við gætum haldið þegar
við sjáum þetta úr fjarlægð, í gegnum
sjónvarpið og aðra fjölmiðla. Maður
sér þessa kappa leika í heims-
meistarakeppninni og ber óskaplega
virðingu fyrir þeim. En ég er alveg
viss um að það er fullt af 1. deildar
mönnum sem myndu standa sig mjög
vel hjá mörgum þessara félaga.
Toppmenn heima standa þessum
mönnum alveg á sporði. Munurinn á
íslenskri og enskri knattspymu er
atvinnumennskan. Atvinnumennirnir
eru líkamlega sterkari og hafa meiri
reynslu. Það mundi minnka mjög
mikið munurinn á enskum og
íslenskum liðum ef hér væri
atvinnumennska. Þessi staðreynd
eykur manni sjálfstraust.
Rey ndar sá ég þetta líka þegar ég fór
til Skotlands til Celtics í heimsókn.
En þá var ég yngri og óreyndari. Nú
er ég búinn að leika eitt ár í
meistaraflokki og þá sér maður þessa
hluti í öðru ljósi.”
Og hvað sögðu þeir nú við þig þegar
þú fórst heim?
„Þeir sögðust vera tilbúnir að taka
við mér aftur á öðrum tíma keppnis-
tímabilsins, á æfingatímabilinu. En
ef þú átt við samning þá verður hann
ekki fyrr en ég er orðinn A
landsliðsmaður", svarar Amar með
tvíræðu brosi. IH
Skinfaxi
27