Skinfaxi - 01.12.1999, Blaðsíða 36

—r Mikilvægi þess aö hafa góöan frjálsíþróttavöl
Askorun á
Akureyrarbæ
Viðhorf
Af möl á gerviefni
Kristján Yngvason, stjómannaður í UMFÍ færir
rök fyrir því hve nauðsynlegt sé að stefna strax að
því að fá gerviefni á frjálsíþróttavelli
Kristján Yngvason skrifar.
Frá afingasvwði dönsku ungmennafélaganna ( Fuglsö á Jótlandi. Fuglsö búðirnar
voru m.a. byggðar fyrir afrakstur afdönsku getraununum. Ekki er hœgl að búast við
að Islenskar getraunir greiði kostnað afslíkum framkvœmdum hér á landi en efmenn
beita Imyndunaraflinu með nœgilegri atorku cetti að vera mögulegt að komasl langt.
Á stjómarfundi UMFÍ 2. - 3. september
síðastliftinn var samþykkt tillaga til
sveitastjóma og fjárveitingavalds um
breytta stcfnu varðandi íþróttavelli hvað
varðar atrcnnu- og hlaupabrautir. í
tillögunni var hvatt til þcss að íþróttavellir
yröu í framtíðinni lagðir varanlcgu gcrvi-
efni, “tartan” eða öðru sambærilcgu cfni.
Jafnframt var hvatt til þess í tillögunni að
unnið yrði að því að minnst einn völlur í
hverju héraði fái slíkt efni alveg á næstu
árum.
Hvers vegna gerviefni
Því cr auðsvarað. í fyrsta lagi er þetta
spuming um cðlilcga þróun eins og svo
margt annað hér á landi. íslendingar
bjuggu um aldamótin í torfbæjum, hlupu
á grasi og fóru um vcgslóða á hestum.
Síðan komu timburhús. íþróttavcllir,
sumir með lélegum brautum úr möl og
leir. Vegir voru byggðir, malarbomir og
jafnvel leirblandaöir. Næsta slig var
vönduö steinhús til íbúðar. Farið var að
leggja bundið slitlag á malarvegina en
ekki hefur verið gerð nema ein tilraun með
varanlegar hlaupa- og atrennubrautir á
fþróttavelli. Hún tókst ekki nógu vel.
Þama hafa íslendingar setið eftir á
þróunarbrautinni. Erlendis, hjá
siðmenntuðum þjóðum sem við viljum
bera okkur saman við með ákveðnu stolti,
þekkist ekki nema í undantekningar-
tilvikum, vallargerð með þeim hætti sem
stunduð er hér. Það tók nokkur ár að
komast vel á strik með vegagerö með
bundnu slitlagi en í dag kemur vart til
grcina að lcggja nýjan vegspotta eða gera
við gamlan, án þess að setja á hann var-
anlegt efni. Þctta er eðlileg þróun og er
það vcl. Nú teljum við að komið sé að því
að þróun í gerð íþróttavalla taki eitt skref
fram á við. Atrennubrautir taki algerum
stakkaskiptum strax á næstu árum.
Af einhverjum ástæðum hafa vissir
aðilar séð ofsjónum yfír fjárhagshlið
slíkra framkvæmda. Víst er það einhverj-
um milljónum dýrara að leggja gerviefni.
En lauslega reiknað má áætla aö meðan
tartancfni á 6 brauta völl kosti 30 til 35
milljónir króna kosti sex brauta
malarvöllur 20 til 25 milljónir. Og það er
alvcg Ijóst að ef tekið væri saman hvert
viöhald malarvalla væri á hverju ári kæmi
íljótlcga í Ijós að tartanvellir myndu vera
búnir að borga sig upp á fáum árum.
íþróttahópar í
ællngabúðir erlendis
Annað sem benda má á varðandi var-
anlegt cfni á hlaupa- og atrennubrautir
íþróttavalla er að íslenskir íþróttahópar
fara í auknum mæli í æfíngabúðir erlendis
til að æfa við aðslæður sem teljast
boðlegar. Slíkar ferðir cru mjög dýrar og
ekki á færi nema allra stærstu félaga að
kljúfa slíkt. Það lciðir aftur til þess að
sterk félög verða stcrkari og draga til sín
efnilega íþróttamcnn scm aftur gerir
starfíð og árangurinn í hinum minni
félögum erfíðari. Þessi þróun er vond að
öllu leyti, bæði hvað varðar þróun íþrótta
en ekki síður hvað varðar almcnna búsetu
hérá landi. ÞaðernefnilegaalvegljóstaÖ
það er ekki síst fjölbreytt æskulýðs- og
íþróttastarf sem heldur við blómlegum
byggðum. Ef komið væri upp góðum
völlum um allt land og góðar brautir væru
á minnsta kosti einum velli í hvcrju
héraði, er alveg ljóst að alll
frjálsíþróttastarf og einnig almennl
íþróttastarf tæki stóran kipp fram á við.
Og bætt íþróttastarf þýðir bætt mannlíf.
24
Skinfaxi
Árið 1988 ritaði ég grein í
tímaritið Skinfaxa þess efnis að
nauðsynlegt væri að koma upp
góðum frjálsíþróttavöllum um
landið, í það minnsta einum í
hverjum landshluta.
Nú í dag hefur nokkuð áunnist,
þó aðeins á Suður- og Vesturlandi.
Mjög góð aðstaða varð til í
Borgarnesi fyrir Landsmót UMFI
árið 1997, þar á undan fyrir
landsmótin í Mosfellsbæ og á
Laugarvatni. Af því sést að
Landsmótin eru ekki aðeins hvati
fyrir félögin til iðkunar íþrótta,
heldur eru þau vettvangur fyrir
sveitafélög og ríkisvaldið til að gera
stór átök í uppbyggingu íþrótta-
mannvirkja. Þau bæjarfélög sem
þegar hafa gert þessi átök eru nú
vel sett með aðstöðu og
Borgarbyggð hefur nú þegar náð
að markaðssetja sig sem öflugt
íþróttahérað og tekið að sér ýmiss
stórmót og þannig auglýst sig sem
mannvænt byggðarlag. Það hefur
sýnt sig að í Borgarbyggð er
völlurinn ekki aðeins nýttur af
afreksfólki, heldur nýtir hann fólk á
öllum aldri til gönguferða og
skokks, þetta sýnir enn betur
hversu brýnt er að fjölga þessum
völlum.
Næsta landsmót UMFÍ verður á
Egilsstöðum árið 2001, þar hefur
verið ákveðið myndarlegt átak í
vallargerð með varanlegu efni á