Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1939, Blaðsíða 4

Kortasalur.
matreiðsluskólinn fyrir nemendur, og hefir til
þess nokkurn hluta af efstu hæð skólans. Þar
eru og skólastofur loftskeytamanna og var þar
sami myndarbragur eins og á öllu öðru, sem við
sáum. Skóli þessi starfar allt árið, en þannig,
að eftir 9 mánaða skólavist fer sá hópur, sem í
skólanum er, um borð í skólaskipið „Mercator“
er þar næstu þrjá mánuði; gengur þetta þannig
þar til nemendur hafa lokið burtfararprófi. En
þeir, sem eru í stýrimannadeildinni, verða að
afloknu prófi að fara út og sigla ákveðinn tíma
ViS sáum me3 eigin augum,
hvernig styrjöldin var hafin
Eftir Webb Miller
Um morguninn 2. október 1933 vaknaði ég
eldsnemma við drynjandi hávaða frá vörubíl-
um, sem fram bjá fóru um strætið. Ég dreif
mig niður á aðalgötu Asmara, götuna Viale
Benito Mussolini. Klukkustund eftir klukku-
stund keyrði óslitin röð vörubifreiða eftir stræt-
inu á sumum bílunum stóð ritað með krítum:
„Frá Róm til Addis Abeba".
Um kvöldið klukkan 9 rissaði ég í dagbók
mína: | I
„Byrjað að hringja öllum kirkjuklukkunum.
Leitarljós leika um himinhvolfið. Hinar ljós-
lausu götur eru troðfullar af æstum mannfjölda.
Það lítur út eins og allir viti, að á morgun
sem stýrimenn, en koma svo í skólann aftur að
taka skipstjórapróf.
Þannig er sú mikla rækt, sem lögð er við að
mennta sjómannastéttina í Belgíu.
Ég vil beina því til lesenda, að bera þetta sam-
an við það, sem hér er, og það, sem sumir af
alþingismönnum okkar hafa með frumvörpum
sínum ætlazt til, að nægði íslenzkum sjómönn-
um sem fullkomin sérmenntun. íslenzkir sjó-
menn ættu aldrei að þiggja þá hefndargjöf, að
dregið sér úr menntun þeirra frá því, sem nú
er. Þeim yngstu, sem á sjónum eru, vil segja
Vélasalur.
eigi að gera innrás í Abessiníu. Bústaður lands-
stjórans og bygging fasistafélagsskaparins voru
í einu birtuhafi frá ljóskösturunum. Hópar,
syngjandi fastistasönginn „Giovanezza", fara
um göturnar, og þúsundir af mönnum flykkj-
ast á eftir hrópandi og dansandi.
1 aðalstöð fréttaritaranna báðum við Bosdari
greifa að segja okkur, hvenær stríðið ætti að
hefjast. Um ellefu leytið tilkynnti hann loks:
„Innrásin hefst kl. 5 í fyrramálið, þið getið
mætt á aðalstöðvunum kl. 1“. Við flýttum okk-
ur hver heim til sín, til þess að taka saman
nauðsynlegasta farangur.
Kl. 1 lagði ég af stað með Bosdari greifa og
Roman Fajans, pólskum fréttaritara, áleiðis til
höfuðstöðva De Bono hershöfðingja á Coatit
hæðinni, þar sem við áttum að verða sjónarvott-
ar að upphafi innrásarinnar í Abessiníu. Það
var nánast sagt ónotaleg tilfinning, að aka í
þægilegheitum í bifreið til þess staðar sem hef ja
VÍKINGUE
4