Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1939, Side 15

Frá Esbjerg
Esbjerg er, eins og margir munu vita, stærsti
útgerðarbær Danmerkur, þótt íbúatala bæjar-
ins sé ekki nema um 37 þúsund. Þaðan ganga
nú til fiskveiða um 700 bátar. Eru þeir frá 20
upp í 70 rúmlestir að stærð. Stunda þeir allskon-
ar fiskiveiðar, bæði í Norðursjónum og jafnvel
upp við ísland. Á síðasta ári voru samþykkt lög
í Danmörku þess efnis, að hér eftir mætti ekki
byggja báta minni en 37 rúmlestir, er ætlað
væri að stunda útilegur á vetrum. Það sem sér-
staklega vakti athygli mína, var hve allir bátar
Esbjergbúa og yfirleitt allir danskir bátar, er
ég hefi séð, eru vel hirtir og hreinlega um
gengnir og vel búnir að öllu, svo að öðrum þjóð-
um gæti verið til fyrirmyndar. Má í því sam-
bandi nefna, að allir þeir bátar, er útilegur
stunda, hafa talstöðvar og margir eru að fá sér
miðunarstöðvar; er þetta hvort um sig sönnun
þess, að Esbjergsjómenn og útgerðarmenn bát-
anna kunna að meta nýjungar á sviði öryggis-
málanna. Það var blátt áfram til fyrirmyndar,
að sjá hve vel þeir voru verkaðir og þvegnir,
eftir að þeir höfðu losað aflann á land, þar sem
þeir lágu á fiskihöfninni.
Við fiskihöfnina var einnig mjög myndarleg
fiskhöll, þar sem afli bátanna var seldur til
hinna ýmsu kaupmanna; var hún svo vel út-
búin og hreinleg, að mér varð á að hugsa með
hryggð til okkar riðguðu og vanhirtu fiskhjalla
víðsvegar um landið, og þá auðvitað sérstaklega
í höfuðstað landsins, og þeirrar meðferðar, sem
fiskurinn fær víða hjá okkur, áður en hann
kemst til neytendanna.
Fiskihöfnin í Esbjerg er mjög stór og ramm-
lega ger, enda er víst þörf á því. Þegar vest-
anveðrin geysa, þá gengur sjórinn hátt við
hafnargarðana í Esbjerg, eftir því sem mér var
sagt. Komið hefir það fyrir, að allt að 1100 bát-
ar hafa legið þar í einu, þegar allar aðrar hafn-
ir á vesturströnd Jótlands hafa verið ófærar,
sérstaklega Blaavand og Hirshals.
Ekki má skilja svo við Esbjerg, að Fanþ
sé ekki nefnd. Eyjan liggur skammt utan
við höfnina, eða fimmtán mínútna ferð með
ferju, er verður að fara í hálfhring eftir sund-
inu, til þess að komast til eyjarinnar, vegna þess
hve sundið er grunnt. Er nú í ráði að byggja
bráðlega einn heljar mikinn varnargarð þar í
sundinu út frá eyjunni, til þess að varna því, að
sundið fyllist upp af sandi. Eru skiftar skoðan-
ir þar um framkvæmdir, eins og víðar vill við
brenna. Fanö er mikið heimsótt af baðgestum
á sumrum. Eru þar stór og dýr hótel og ein-
hver hin bezta bað- og kappaksturströnd í Ev-
rópu og þótt víðar væri leitað; sandurinn er
hvítur og mjög smár.
Á Fanö er sjómannaskóli, sem hefir verið sótt-
ur víðsvegar að, sennilega mest fyrir sína sér-
kennilegu legu þarna á eynni, við hin góðu
baðskilyrði, og sem næst starfsviði sjómanna;
hefir hann jafnvel verið sóttur af Islendingum.
Nokkrir af okkar skipstjórum hafa numið sinn
lærdóm þar. Var sunnudagur, er við heimsótt-
um eyjuna, skólinn lokaður og því miður ekki
hægt að segja neitt frekar frá honum af þeim
ástæðum, nema að hann er byggður úr tígul-
steini eins og flest hús í Danmörku; mikið
stærri en okkar skóli, enda þótt Danir hafi ótal
aðra sjómannaskóla. Vegna þess hve viðdvöl var
stutt, er ekki hægt að segja nánar frá einstök-
um atriðum, en það má með sanni segja um
þennan bæ, sem þarna hefir risið upp á nokkr-
um árum, að hann er vel og skipulega byggður,
af fiskibæ að vera, og eins og margir aðrir bæir
á Jótlandi, vitni um smekkvísi og góða um-
gengni þjóðarinnar, er landið byggir.
Á. S.
lo
VÍKINGUR