Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1950, Blaðsíða 4

Sj ómannaskólinn
I síðasta tbl. Víkings er grein um Sjómanna-
skólann, nafnlaus, og því á ábyrgð ritstjórans,
en ekki mun Ásgeiri Sigurðssyni skipstjóra,
formanni F. F. S. í. né sumum í ritnefnd blaðs-
ins hafa verið ókunnugt um hana, áður en hún
birtist almenningi.
Ekki get ég varizt þeirri hugsun, að fyrir
þá sem einhverra hluta vegna þættust þurfa
að ná sér niðri á Sjómannaskólanum eða for-
ráðamönnum hans, sé grein þessi kærkomið
lestrarefni. Hvort höfundi hennar eða höfundum
er þetta ljóst sjálfum, skal ósagt látið, en allur
tónninn í greininni er þó slíkur. Helzt verður af
henni ráðið að allt séu það trassar og ónytjungar,
sem að framkvæmdum standa við stofnunina, og
fulltrúar fyrir einn af okkar þjóðarlöstum, „tóm-
lætið og draslaraháttinn“, sem sé að setja svart-
an blett á þetta óskabarn, sem fór svo vel af stað
í byrjun
Ójá, ekki er nú ástandið gott, ef svo er, en
hinsvegar held ég líka, að aðferðin til úrbóta
sé nokkuð óvenjuleg. Veit ég ekki, hvort dæmi
eru fyrir því áður, að blað, sem gefið er út í
nafni fjölmennrar og mikilsmetinnar stéttar,
hefji slíkt umbótastarf við eina af aðalstofnun-
um stéttarinnar með því að auglýsa fyrir al-
þjóð úrræða- og dugleysi þeirra, sem við stofn-
unina vinna, í stað þess að leitast fyrst við að
hafa á þá betrandi áhrif, en biðja síðan hús-
bændur þeirra að taka í taumana ef hinir reynd-
ust ónæmir fyrir öllum siðbótartilraunum. Þetta
fyndist mér eðlilegur gangur málsins; hin að-
ferðin er fyrirgefanleg ótíndum liðsmönnum,
en síður sjálfum forustumönnunum.
Þá eru heldur ekki leiðinleg fyrstu kynnin
af Sjómannaskólanum, sem blaðið og forustu-
mennirnir veita ungu mönnunum, sem ætla
að fela honum að búa si'g undir lífsstarfið, og
ekki ólíkleg til að endast þeim eitthvað til upp-
örfunar í erfiðleikum námsáranna. En þetta á
máske allt svona að vera, og hvað þýðir þá
um að ræða.
Hvort sem höfundurinn er einn eða þeir eru
fleiri. þá fljúga þarna fleiri skeyti en svo, að
öllum sé ætlað að hitta í einn stað. Flestum mun
þó stefnt til mín að einhverju leyti, og get ég
eftir atvikum vel sætt mig við þau laun blaðsins
fyrir störf mín á undanförnum árum. Ekki
get ég þó svarað til sakar fyrir annað en það,
sem ég get við ráðið, annaðhvort sem skólastjóri
stýrimannaskólans, annar af tveimur forráða-
mönnum Sjómannaskólabyggingarinnar eða loks
sem einn af 6 mönnum, sem sæti eiga í bygginga-
nefnd skólans, þó ég eigi að heita formaður
nefndarinnar og hafi því að mestu með höndum
framkvæmdir á milli funda.
I greininni er mikið talað um lóð skólans,
og er lýsingin svipuð og í Þjóðviljanum fyrir
nokkrum mánuðum. Rétt er það og, að henni
hefir lítill sómi verið sýndur hingað til, og víst
er þar ærið verkefni fyrir hendi og meira en
svo, að frá því verði gengið til fullnustu á 1-2
árum, hvað þá „nú þegar“, eins og höf. leggur
til. Lóð þessi, sem er gömul herstöð frá ófriðar-
árunum, mun vera einhver sú stærsta og áreið-
anlega hin erfiðasta að vinna af öllum lóðum
í bænum, og kostnaður við að koma henni í lag
mun skipta miljónum króna. Um það hefir þó
enginn ágreiningur verið í bygginganefndinni,
að meðan sjálft skólahúsið er enn í smíðum,
yrði fé því, sem nefndin fengi til umráða frá
Alþingi hverju sinni varið til þess fyrst og
fremst að fullgera bygginguna utan og innan,
áður en hugsað væri til að byrja á lóðinni svo
nokkru næmi. Ekki er það nefndarinnar skuld,
að hún hefir ekki fengið meira fé milli handa,
en hinsvegar sjá allir hve óhagkvæmt það er,
að vinna alltaf í smáum áföngum í stað þess að
geta haldið áfram af fullum krafti.
Um göngin að norðanverðu, sem höf. talar um
að enn sé ólokið við,er það að segja, að hvorki
hefir verið fé til þeirra hluta né fengizt til þess
fjárfestingarleyfi ennþá, þrátt fyrir ítrekaðar
umsóknir. Ekki hefir það vantað, að göngin hafi
verið sett á skrá yfir fyrirhugaðar framkvæmd-
ir, oftar en einu sinni, en féð hefir ætíð verið
farið í aðrar framkvæmdir, sem meira kölluðu
að, áður en hægt hefði verið að byrja á göng-
14D
VÍKINGUR