Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1950, Qupperneq 64

lengd 230 fet, breidd 98 fet og 196 fet, þar sem
hún er breiðust. Eyjan liggur á 67° 06' norður-
breiddar og 18° 36' vestlægrar lengdar. Hún er
frá vestur-norðvestur til austur-suðaustur. Frá
Grímsey í norð-norðvestur 35 sjómilur.
(Það, sem skrifað hefur verið um Kolbeinsey,
má finna í: Árbókum Espólíns, V. bindi, bls.
35; Þjóðsögum Jóns Árnasonar, II. bindi, bls.
125—127; Landafræðissögu íslands eftir Þor-
vald Thoroddsen, I. bindi, bls. 215—217; Lýsing
íslands eftir Þorvald Thoroddsen, I. bindi, bls.
131—132; Eimreiðinni 1933 og Sagnaþáttum
eftir Gísla Konráðsson).
*
Um liöfundinn.
Þó að hin eldri kynslóð Islendinga vestan hafs
hnígi nú óðfluga að velli, eru enn í hennar
hópi ofan moldar eigi allfáir fróðleiksmenn í
alþýðustétt. Einn þeirra er Bergur Jónsson
Hornfjörð í Arborg, Manitoba. Eftir hann hafa
komið á prent í vestur-íslenzkum blöðum og
tímaritum bæði' frumsamin kvæði og greinar
um söguleg og þjóðleg efni, meðal annars hér í
Almanakinu.
Nýlega sendi hann undirrituðum tvær all-
stórar bækur (handrit) með sögulegum fróð-
leik, er hann hefur viðað að sér úr ýmsum átt-
um, og bera fagran vott fróðleiksást hans og
fræðilegri viðleitni. I safni þessu er, auk margs
annars, grein sú um Kolbeinsey, sem prentuð
er hér að framan. Fannst mér vel fara á því,
að hún kæmi fyrir sjónir almennings í Alman-
akinu, bæði sem dæmi þess, að enn fyrirfinnast
íslenzkir fróðleiksmenn í alþýðustétt vestan
hafs, og einnig vegna hins, að ýmsum mun
þykja nokkur fengur að þeim fróðleik, sem þar
er færður á einn stað, þó eftir prentuðum heim-
ildum sé. Lesendum til athugunar skal á það
bent, að þess ósamræmis, er gætir í greininni
um hnattstöðu og stærð eyjarinnar er því að
kenna, að í upphafi og meginmáli greinarinnar
fer höfundur eftir eldri mælingum og áætlun-
um um það efni, en hinum nýjustu og nákvæm-
ustu í greinarlok.
Bergur Jónsson Hornfjörð, sem nú stendur á
sjötugu, er fæddur 22. sept. 1878 að Hafnanesi
í Nesjum í Hornafirði, sonur þeirra hjónanna
Jóns bónda Einarssonar og Guðrúnar Ófeigs-
dóttur. Kom vestur um haf til Canada árið 1902.
Fluttist sama ár til Nýja-íslands, settist að í
hinni svokölluðu Framnesbyggð, tók þar heim-
ilisréttarland, og hefur síðan verið búsettur þar.
Vann 26 sumur og 28 vetur á Winnipegvatni
og er því gagnkunnugur lífi og starfi Islend-
inga á þeim slóðum, bæði til sveita og sjávar,
ef svo mætti að orði kveða. Að fræðilegum iðk-
unum sínum hefur hann unnið í tómstundum
frá tímafrekum skyldustörfum, eins og títt er
um íslenzka fróðleiksmenn í alþýðustétt beggja
megin hafsins.
Richard Beck.
£mœlki
Við borðuðum saman hádegisverð á veitingahúsi ný-
lega. Kjóllinn, sem hún var í byrjaði undir höndunum
og endaði nokkru fyrir ofan hnén. Hún sagði:
— Ó, ég hálf skammast mín, mér finnst ég vera hálf
nakin, ég hef gleymt að púðra mig á nefbroddinum.
★
Faðir var að ásaka son sinn fyrir það, hvað hann
færi seint á fætur, og sagði honum að viss maður, sem
nann tiltók, hefði fundið peningapyngju einn morgun-
inn, bara af því að hann hafði farið svo snemma á
fætur.
— Það kann að vera, sagði strákur. — En sá, sem
týndi pyndi pyngjunni, hefur nú samt verið á fótum
á undan honum.
★
Það var verið að spila bridge og komið mikið í borð.
Ein frúin var spurð að því, hvað mörg börn hún ætti.
— Tvo gosa og eina spaðadrottningu, svaraði hún
utan við sig.
★
Drukkinn maður stöðvaði leigubíl, opnaði hurðina,
steig inn, féll út úr bifreiðinni hinum megin, komst á
lappir aftur, sneri sér að bílstjóranum og sagði:
— Hvað kostar það?
★
Húsmóðirin: — Hvernig stendur á því, að þú vilt
endilega fara, María mín, við sem förum með þig eins
og þú sért ein af fjölskyldunni?
María: — Já, og það er það, sem mér er ómögulegt
að þola lengur.
★
Það var siður í sveitinni hér áður við brúðkaup, að
brúðinni var óskað til hamingju með kossi og varð
brúðguminn að láta sér það lynda, hvort sem honum
þótti betur eða verr.
í brúðkaupsveizlu sat einn af brúðkaupsgestunum af-
síðis og var daufur í bragði. Vinur hans gekk til hans
og sagði:
— Hefirðu kysst brúðina
— Ekki nýlega, svaraði maðurinn.
200
V I K I N G U R