Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1950, Síða 28

sterkjuhita. Það er svo sem ekki djúpt niður
í glóðina. Þarna má sjá hraunlögin frá hinum
ýmsu eldgosum gegnum árin, og þau eru merkt
með skiltum, þar sem ártölin eru letruð á. Hall-
inn er jafn þar til maður kemur upp að gos-
stöðvunum ,,Holemaunmau“, orðið þýðir:
„Hinn eilífi eldur“. Þetta er stórfenglegur
svelgur, um eða yfir 500 m. djúpur og í þver-
mál þar sem hann er breiðastur 1200 m. Þarna
í kring hefur hið lausa upprót hulið eldrunna
hraunið. Frá hliðum þessa mikla svelgs stíga
stöðugt upp hvítir gufumekkir, og loftið er
mettað brennisteinssýrling. Annars er allt með
kyrrum kjörum. Kyrrar en nokkurn tíma fyrr.
Já, jafnvel þegar Mauna Loa gaus, bærði ekki
á neinu. Áður fyrr hófu sig upp rauðglóandi
eldbylgjur, stundum var þarna eins og gos-
brunnur með eldsuppstreymi, sem flæddi út
yfir brunahraunið, sem fyrir var. Um aldir
hafa þarna orðið mörg og mikil eldgos. Við
eitt af mörgum, árið 1789, kom eins og
stórfengleg sprenging og drapst hluti af her
Kamehameha konungs, er hann var á verði við
gígbarminn.
Árið 1824 konx höfðingjadóttir nokkur,
Kapiolani, upp að gígnum. Hún niðui’beygði
mátt Pele með því að ganga fi’am á gígbai’m-
imx og box-ða sjálf Ohelobei’in í staðinn fyrir
að fleygja þeim niður í svelginn. Um leið hróp-
aði hún: „Jahova er minn guð, ég óttast ekki
Pele“. Þegar hún nú slapp frá þessu athæfi
sínu án þess að nokkuð henti hana, var Pele-
hjáti’úin í raun og vei'u brotin á bak aftur á
eyjunni.
Árið 1840 brauzt eldflóð gegixum nokkur neð-
anjarðargöng, og náði þannig fi-amrás. Það
myndaði stórfenglegt frambrot með glóandi
eldleðju, sem rann í sjó fi’am. Hraunleðjan er
víða glei’kennd á yfii'borðinu og voru flögur
úr henni íxotaðar í stað eggjárna af iixnfædd-
um mönnum, þar sem járnskortur var á eyj-
umxi. Þegar vindurinn feykir með sér hraun-
leðjudropum, myndast af því fíngerðar trefjar.
Þetta er kallað „Pele-tár“, eða aflaixgir di’opai’,
sem kallaðir eru „Pele-tár“.
Það er auðvitað ýmislegt fleira en þetta, sem
hægt væri að hafa skemmtun af meðan maður
dvelur á hótelinu, t. d. geislabrotin í breixni-
steinshrúgunum, sem eru eins og þau væru
mynduð af smámuldum kristalli. Og síðast en
ekki sízt verður maður að sjá hina athyglis-
verðu eldgosarannsóknarstöð, sem er undir um-
sjá Dr. T. A. Jagger. Hún er útbúin með jarð-
skjálftamæli, sem vikulega gefur yfirlit yfir
hvað hefur skeð.
Bæði upp við rannsóknai’stöðina og á hótel-
inu er vatnsskortur mjög tilfinnanlegur. Þar
sem ekkert jarðvatn fæst, verður að nota vatn
úr safnþróm.
Það er bæði kalt og i’egnsamt uppi við
Kilauea, eix samt mun engan iðra ferðarinnar
þangað: Hin athyglisvei’ðustu eldsumbi’otafyi’-
irbrigði, ásamt þeim dásamlega gi'óðri í burkna-
skógununx, sem hvei’gi annai’sstaðar á jörð-
inni eiga sinn líka. Hvei’, sem ekki hefur séð
Kilauea, hefur ekki séð Hawaji.
Þýtt: B. Thoroddsen.
Sfttœ/ki
Ungur maður sendi blaði eftirfarandi spurningu og
bað um svar:
— Getið þér sagt mér, hvers Vegna unnustan mín
lokar alitaf augunum, þegar ég kyssi hana?
Blaðið svaraði: — Svo að hún losni við að sjá framan
í yður.
★
Maður nokkur kom inn í veitingahús og beið í klukku-
tíma eftir afgreiðslu. Þegar þjónninn kom aftur, sagði
maðurinn:
— Eruð þér þjónninn, sem ég pantaði hjá áðan?
— Já, svaraði þjónninn.
— Hamingjan góða! En hvað þér eruð orðinn stór,
sagði maðurinn.
★
Kobbi litli átti að gera ritgerð um bíla og átti rit-
gerðin að vera um 300 orð. Stíllinn var svona:
„Frændi minn keypti sér bíl. — Einn dag ók hann
út af og bíllinn fór í rúst. Þetta eru 16 orð. Orðin, sem
vantar eru þau, sem frændi minn sagði, þegar hann
var að labba heim.
Prófessorinn: — Það er alltaf verið að bera mér það
á brýn, að ég sé fjarbuga. Ég veit ekki, hvað það á að
þýða?
Prófessorsfrúin: — Jæja, hvað segir þú um það, þeg-
ar þú fylgir mér á járnbrautarstöðina og réttir mér tvö
pence, en kyssir burðarkarlinn.
★
Hún: — Afsakið, herra minn, eruð þér ekki í ætt við
herra Brown?
Hann: — Ég er herra Brown.
Hún: — Nú, svo að skilja; þá furðar mig ekki á því,
þó að þið séuð líkir.
★
Móðirin: — Hvernig stendur á því, Óli minn, að
áðan voi’u hér tvö epli, en nú er bara eitt?
Óli litli: — Það var svo dimmt hér inni, að ég sá
bara annað.
164
V í K I N □ U R