Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1964, Blaðsíða 28

að ef breyting verður ekki á,
mun myndast slíkt Danahatur í
Færeyjum, sem seint verður
slökkt og hafa hinar alvarleg-
ustu afleiðingar í för með sér.
Hvað á að segja við skip-
herra í strandgæzlu, sem taka
vill alvarlega starf sitt?
Er nokkur furða, þótt hann
reyni að komast hjá vandræð-
um og loki augunum, svo að
hann komizt hjá því að valda
Danmörku skaðabótum?
Hvaða skipherra fæst til að
taka nokkurn togara, þegar
hann veit það fyrirfram, að tog-
arinn verður sýknaður?
Nei, það er kominn tími til
þess að láta Færeyinga eina um
að gæta fiskveiðilögsögu sinnar.
Bezt er fyrir alla aðila að tala
hreint út um málið nú.
Enginn vafi leikur á því, að
eftir sýknun þessara tveggja
dóma ríkir gleði mikil meðal
brezkra fiskimanna, sem vissu-
lega gefur þeim kjark til að
reyna enn frekar að veiða í
landhelginni.
— O —
Þegar ég var síðast á ferð í
Færeyjum ræddi ég við fær-
eyskan sjómann, sem verið hafði
skipverji á brezkum togara. —
Þetta var um það leyti, sem Red
Crusader-málið var á döfinni.
Brezki skipstjórinn hafði þá
sagt, að það væri kominn tími
til að sá þrjótur væri tekinn,
því að enn hefði það skip, ekki
veitt einn fisk utan fiskveiði-
iögsögunnar.
Eitt er öruggt, að enginn
nema danska varðskipið, hefur
komizt hjá því að geta séð
brezku togarana hvað eftir ann-
að stunda veiðar fast við land-
steinana.
Komið þér nú fram í dags-
ljósið, hr. dómsmálaráðherra, og
svarið því, hvort samningar
hafi verið gerðir um að taka
ekki brezkan togara, sem stund-
ar ólöglegar veiðar við Færeyj-
ar.
Ég spyr sem gamall sjómað-
ur, er í mörg ár hef hugsað um
það, hvers vegna við vorum allt-
af svo miklu óheppnari heldur
en ensku fiskimennimir. Segið
okkur bara sannleikann ráðherra
góður.
Þegar danskir blaðamenn
koma til Færeyja, fáum við allt-
af að heyra hve Færeyingar
liggja þungt á Dönum.
En nú skulum við snúa spurn-
ingunni við og spyrja, hvað
kostar það Færeyinga mikið að
vera sambandsríki Dana?
Spurningunni er ekki varpað
fram af Danahatri eins og
kannske einhverjir gætu haldið.
Enginn getur með réttu ásakað
mig fyrir það, því að ég hefi
þurft að þola marga ákúruna
fyrir að vera fylgjandi því að
Færeyingar séu sambandsríki
Dana, en samt geta þeir atburð-
ir gerzt, að jafnvel talsmaður
sambandsríkis verður að grípa
pennann til að mótmæla.
Ef ekki er hægt að hreinsa
andrúmsloftið eftir þessa sýkn-
unardóma, verða jafnvel sam-
bandsmennirnir að krefjast
sundurskilnaðar Danmerkur og
Færeyja.
Að láta færeyska fiskimenn
greiða kostnaðinn við tengsl
landanna getur ekki gengið til
lengdar.
Samstarf getur aðeins blómg-
ast að báðir aðilar séu hrein-
skilnir gagnvart hvor öðrum.
Enginn getur krafizt þess að
Færeyingar beri virðingu fyrir
danska flotanum eins og komið
er.
Að vísu er ekkert að danska
flotanum sem slíkum, en það er
meira en lítið athugavert við
þær fyrirskipanir, sem honum
er ætlað að vinna eftir við Fær-
eyjar.
Meinlaust blaður getur ekki
lengur bjargað málinu.
Það þýðir ekkert að standa
upp við hátíðleg tækifæri og
reyna að fullvissa menn um, að
engir samningar séu til um það
að hlífa brezkum togurum. —
Enginn færeyskur fiskimaður
trúir því, fyrr enn hann fær
sjálfur að sjá það svartáhvítu.
Allir Færeyingar vita að ó-
löglegar veiðar eru stundaðar í
stórum stíl við Eyjarnar, nú
verður annaðhvort að láta hend-
ur standa fram úr ermum eða
leggja niður þessa gerfigæzlu.
Að halda áfram á sama hátt er
algjörlega tilgangslaust og veld-
ur aðeins vandræðum.
Hreinsið andrúmsloftið, svo
að gott samkomulag megi hald-
ast. Kallið herskipið heim og
látið Færeyinga gæta fiskveiði-
lögsögunnar, og látið þá sjálfa
dæma, þegar nauðsyn er á að
dæma einhvern.
Það er enginn leyndardómur,
að Færeyingar hafa litið til
hins nýja varðskips með mikilli
eftirvæntingu, og ekki hvaðsízt
til þyrlunnar, sem skipið hefur
um borð.
Flugvélin hefur þegar gert
mikið gagn við sjúkraflutninga.
Við erum þakklátir fyrir þetta
og vonum að áframhald geti
orðið á þessari þjónustu, en
jafnframt vonum við, að flug-
vélin verði til þess að betri
gæzla verði upp tekin í fisk-
veiðilögsögu okkar.
Ö. S. þýddi.
Hennar voru sorgirnar
Framh. af bls. 71
Jóhanna eins og hetja, enda
naut hún þá styrks barnasinna.
Það sem mér fannst einkenna
Jóhönnu Gestsdóttur var hið
mikla starfsþrek, sem hún hafði
fengið í vöggugjöf, og ég hefi
getið mér þess til, að þegar
mest á reyndi hjá henni, þá
hafi hún reynt að drekkja sorg-
um sínum í starfinu. Og sama
mikla starfsmanneskjan var Jó-
hanna fram á hinztu æviár. Og
þegar ég hugsa til þessarar
konu, þá dettur mér í hug hve
miklu er hún ekki búin að af-
kasta.
Með Jóhönnu Gestsdóttur er
merk kona gengin til hinztu
hvíldar.
Biessuð sé minning hennar.
Blessað sé hennar bros og
gullið tár. Pjetur Bjömsson.
VÍKINGUR
70