Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1964, Síða 30

Motagildi gúmmbáta
Frh. af bls. U9
og þannig geymdir gæfu þeir
bátnum aukinn stöðugleika.
3. Skifta þarf bátnum í tvennt
með sterkri holþóftu, þar sem
hægt væri að koma fyrir vatns-
geymum, annað hvort fyrir
rigningarvatn eða vatn, sem
tími væri að taka með sér áður
en skipið er yfirgefið, en á
því eru möguleikar í mörgum
tilfellum og ættu skip að hafa
vatnsbelgi tiltæka með þetta
fyrir augum.
4. Þá þarf að styrkja burðar-
súlur og þakhimin bátanna,
þannig að hægt verði að rétta
þá við að innanverðu ef þeim
hvolfir. Helzt þyrftu þeir að
vera jafn nothæfir, hvort sem
þeir snúa upp eða niður.
5. Allir bátar þyrftu að hafa tvo
loftkúta, eins og nú er með
suma báta. Einnig þyrftu í bát-
unum að vera traustari og fljót-
virkari fýsibelgir til að dæla
viðbótarlofti. Þá þarf að vera
unnt að loka bátunum rækilega
fyrir ágjöfum en hafa þó á
þeim vatnsheld öryggisloftop.
Nauðsynlegt er að hafa stór
segl-austurtrog og þerrisvamp
í bátnum og rekakkerin þurfa
og umbóta við.
6. Skipbrotsmenn á reki í gúm-
bát geta enga björg sér veitt.
Öll hjálp verður að koma utan
að. Útbúnaður gúmbáts getur
því ekki verið fullkominn nema
báturinn hafi radíósenditæki
til að láta vita af sér. Slíkt
tæki verður að vera einfalt og
öruggt í notkun og er sú spurn-
ing, hvort sjálfvirkur radíóviti
er ekki ódýrasta og öruggasta
lausnin, a.m.k. fyrir öll smærri
skip. Það er æskilegt að þessi
ráðstefna ræði þetta mál og
ýti undir viðunandi lausn þess.
Ég tel líka vera aðkallandi þörf
á því, að framleiðendur gúmbáta
láti gera sérstaka gúmbáta til
björgunarstarfsemi í sérstökum
tilfellum á svipaðan hátt og björg-
unarstóla. Með þeim hætti er unnt
að bjarga mörgum í einu, en það
getur oft verið lífsskilyrði. Slíkir
bátar þurfa að vera mjög sterkir
svo menn geti stokkið út í þá af
löngu færi eða úr mikilli hæð.
Þeir þurfa að vera umgirtir
sterku tógi til að þola mikið átak
í drætti, með öruggum netútbún-
aði til varnar því að mönnum
skoli útbyrðis í grunnbrotum
eða stórsjó. Björgunarskip Slysa-
^arnafélagsins og íslenzku strand-
gæzlunnar eru útbúin slíkum
gúmbjörgunarfleytum og einnig
hafa nokkrar bj örgunarstöðvar
félagsins þennan útbúnað.
Þar sem hægt er að koma líf-
línu við á strandstað og strengja
á hana björgunarstól ofansjávar,
þá verður það alltaf fljótvirkasti
og öruggasti útbúnaðurinn.
En að því, er hina venjulegu
gúmbjörgunarbáta snertir, þá
verður umfram allt að ganga ör-
ugglega frá festilínunni. Hjá
Skipaeftirliti ríkisins hefur verið
horfið að því ráði að gera fanga-
línuna miklu sterkari, svo sterka
að hætta er á, að bátarnir sjálfir
þoli ekki hið mikla átak, er þeir
verða fyrir er stórsjór ríður und-
ir mannaðan bát, sem enn er ekki
orðinn laus frá skipinu.
Ég hefi leyft mér að koma
fram þeirri hugmynd að notuð
verði festilína með öryggisgjörð
kringum bátana sjálfa, þar
sem forhringirnir mætast. Þá
verði sett á fangalínuna sér-
stök átakabeygja. — Þessi
útbúnaður hefur verið reyndur
af Slysavarnafélagi íslands og
virðist vera rétta lausnin á þess-
ari hættu. Ég er hárviss um, að
þetta eykur mjög öryggi gúmbát-
anna og notagildi þeirra og tel
mikilvægt að þessum umbúnaði
verði komið fyrir á öllum bátum.
- ,T ■" ’ '
Liðin stund
Framh. af bls. 65
öldurótinu. — Við verðurn
kjaftshöggvaðir sitt á hvað, án
þess að geta strokið yfir roð-
ann, hvað þá heldur að hafa
mátt til að verjast höggunum.
Er Þetta sæmandi okkar dug-
andi stétt? — Nei, það mun
enginn af okkur taka undir það,
en það eru þó of fáir, að mér
virðist, sem sjá þörfina til úr-
bóta.
Ég vil svo ljúka þessum orð-
um mínum með ósk um, að
okkur megi auðnast að stemma
strengina, auðnast að sameinast
til átaka, til framgangs þeirra
mörgu velferðannála stéttarinn-
ar er úrlausnar bíða.
Nú eftir öll þessi ár mætti spyrja:
„Höfum við gengið til góðs götuna
fram eftir veg“ varðandi framgang
okkar félagsmála, og mun þar erfitt
að fá jákvætt svar. Sú breyting hef-
ur orðið, að eðlilegt má nú teljast
að niðurlagsorð greinarinnar, sem
þá voru töluð til skipstjórnarmanna,
nái nú jafnt til allra sjómanna.
Sjómenn ættu að gefa sér tíma til
að hugleiða þá staðreynd að þeir
eru allir á sama bátnum varðandi
sín velferðarmál. Þótt verkaskipt-
ing sé á ýmsan hátt og fleytan stór
eða smá, eru hagsmuna- og velferð-
armál þeirra í aðalatriðum þau
sömu.
Framtíðarmarkmiðið á því að
vera að sameina alla sjómenn.
G. H. O.
SPARISJÓÐUR
VÉLSTJÓRA
Bírugðtu 11
Annast öll
venjuleg spari-
sjóðsviðskipti.
Opið daglega
kl. 4—6
72
VÍKINGUR