Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1970, Síða 10

Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1970, Síða 10
íslenzkum þegnum bæði á sjó og í lofti, enda er mér kunnugt um, að þeir sem sjá um framkvæmd tilkynningarskyldunnar, hafi kynnt hana öllum innlendum björgunaraðilum, á ég þar sér- staklega við björgunaraðila flug- umferðastjórnarinnar, en þeim mun ekki vera ljóst á hvern hátt björgunarkerfi okkar á sjónum getur orðið til hjálpar, ef flug- vélar farazt í sjó. En við slík slys á hafi, yrði sjóbjörgunar- kerfið uppistöðuaðili um fram- kvæmd björgunar ef mögulegt væri. Til að það megi verða, má að sjálfsögðu enginn vera skilinn útundan um næga þekkingu á björgunarstarfi okkar, svo að allt megi farnast eins vel og nokkur kostur er á. Þegar við ræðum björgunar- kerfið okkar, verðum við alltaf á hverjum tíma að meta, hvort í kerfinu eru nægbjörgunarskiptil að veita flotanum það öryggi, sem við teljum vera lágmark hverju sinni miðað við heildar- sjósókn. Varðskipin hafa verið sem áð- ur uppistaða björgunarskipanna. Auk þeirra hafa Lóðsinn í Vest- mannaeyjum, Goðinn,skip trygg- ingafélaganna og Elding, borið stóran þunga af þjónustu við fiskiflotann. Varðskipin héldu sig við strend- ur landsins, þegar Goðinn hélt með síldarflotanum norður í höf. Öllum varð fljótlega ljóst að meira öryggi varð til að koma á hinum fjarlægu síldarmiðum. — S j ávarútvegsmálaráðherra lýsti því þá opinberiega yfir, að varð- skipin yrðu útbúin skurðstofum og send með lækni og viðgerðar- menn á mið síldarflotans. Þegar á átti að reyna og ekk- ert bólaði á varðskipi á miðun- um gengu fulltrúar FFSl á fund dómsmálaráðherra og óskuðu eft- ir því, að varðskip yrði þegar sent á miðin eins og allir höfðu reiknað með. Tók dómsmálaráð- herra erindi FFSl mjög vel og kvaðst mundu senda varðskip án tafar. Hvað hann og gerði. Næsta sumar á eftir kom sama tregðu- lögmálið upp, en það tókst að yfirstíga það eftir að fulltrúar FFSl höfðu gengið á fundsjávar- útvegsmálaráðherra, en samt þurfti ríkisráðsfund að lokum til að yfirvinna tregðulögmálið end- anlega. Við höfum nú kynnst því að raun, hvaða þýðingu það hefur að ríkið skuli geta veitt flota á fjarlægum miðum það öryggi sem öflugt varðskip með lækni getur veitt. Þetta hefur fyrst og fremst mikla þýðingu, þegar langt er frá flotanum til allra landa. Af feng- inni þessari reynslu megum við vera bjartsýnir á það, að komi til veiða í stórum stíl á fjarlægum miðum í framtíðinni, þá getum við treyst á skilning og skjótræði stjórnarvalda, til að veita þeim skipum, sem þar verða, það lág- marksöryggi, sem aðstæður gefa tilefni til. En snúum okkur aftur að ör- ygginu við strendur landsins. Þar hafa nú þegar verið ýmsar blikur á lofti. Okkur rekur alla minni til þess, þegar tryggingarfélögin hófu út- gerð björgunarbáta. Þetta skeð- ur á þeim tíma, þegar nótahasar- inn var kominn í algleyming hjá bátum yfir 100 tonn, sem voru í frjálsri tryggingu. Ennfremur skeður þetta á sama tíma sem fiskveiðilandhelgin hefur verið færð út í 12 mílur. En við þá breytingu töpuðu litlu varðbát- arnir okkar verulega gildi sínu til löggæzlustarfa á 12 mílunum. Eins og ykkur rekur minni til á þingi FFSl fyrir fjórum árum, blasti þetta einmitt við okkur, því þá var næstum búið að selja tryggingarfélögunum varðbátinn ALBERT. Það tókst að koma í veg fyrir þessa sölu, jafnframt því, sem lýst var ótta við þó þró- un, að útgerð björgunarskipa færðizt á hendur einkaaðila. — Þessi ótti var á rökum reistur, því allar forsendur hans hafa komið á daginn. Tryggingarfé- lögin eru að gefast upp á útgerð björgunarskips. Eldingunni hef- ur verið lagt, og Landhelgisgæzla Islands hefur losað sig við björg- unarbátana. Landhelgisgæzlan hefur verið dregin saman af þessum orsök- um. Nú byggir hún gæzlu sína á stórum skipum, sem eru það fá, að þau geta ekki einu sinni gætt 12 mílnanna, því nú fara útlend- ingarnir ekki inn fyrir einn og einn, heldur í hópum. Ekki er annað sjáanlegt en hið opinbera þurfi nú að styrkja út- gerð tryggingafélaganna ogverð- ur þróun þessi þá komin í hring. Hvað fjölda varðskipanna á haf- inu viðvíkur má fullyrða, að með þeim megi bæta það ástand, sem ríkir á öryggi við strendurnar. Nú á síðustu mánuðum hefur það skeð æ oftar, að bátur sem beðið hefur um aðstoð varðskips, hefur þurft að bíða eftir varð- skipinu jafnvel yfir 15 tíma. Þeg- ar slíkt er farið að endurtaka sig, þá er ástandið orðið ófært. Fj öldi varðskipanna á hafinu er greini- lega of lítill. Við vitum allir um þann sparn- að sem fjármálaráðuneytiðkrefst nú af opinberum stofnunum. — Fjármálaráðuneytið sækir án efa fast að Landhelgisgæzlunni að draga saman rekstur sinn. En hitt vitum við ekki, hver svör Landhelgisgæzlan hefur við kröf- um um samdrátt. Við höfum aldrei heyrt frá Landhelgisgæzl- unni, hvað hún telji til öryggis á hafinu, eða hvað hún þurfi mik- inn rekstur til að viðhalda ein- hverju ákveðnu öryggi. Það er orðið tímabært að menn geri sér grein fyrir því, að þegar fisk- veiðilandhelgin er ekki nógu vel varin og bátar þurfa endurtekið 214 VÍKINGUR

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.