Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1976, Qupperneq 22

Fyrstu dagana fengust góð tog í afli verulega, bæði vegna þess að
flotvörpuna en eftir það tregaðist lóðningarnar voru orðnar miklu
Leiðangur III 11. ágúst—26. ágúst
Tafla 3
Stöð nr. Dagur Veiðarf. Staftur N Tog- tími Afli (lestir) Afli á Aths.
1 13.8. Engelv. 65 56 - 13 10 ' 2.00 21.0 10.5 Straumur - lentum út úr lóftn. eftir 1 klst.
2 14.8. " 65 58 - 12 50' 1.50 27.0 14.7
3 " " 65 54 - 13 16 ' 2.30 25.0 10.0 Straumur - lentum fljótt út úr lóftningum
4 17.8. " 65 54 - 13 14 ' 5.00 13.0 2.6
5 " " 65 53 - 12 52' 3.15 5.0 1.5
6 18.8. " 65 58 - 12 28' 1.55 1.0 0.5 Naeturtog
7 19.8. " 66 06 - 11 38' 2.00 2.0 1.0
8 " " 65 59 - 12 02' 5.15 34.0 6.5
9 22.8. " 65 57 - 12 36 ' 3.15 0.1 0.0
10 " " 65 58 - 12 18 ' 5.15 3.6 0.6
11 23.8. " 65 48 - 13 06 ' 0.50 0.0 0.0 Varpan var loftin af loftnuseiftum
12 " " 65 54 - 12 54 ' 2.25 2.4 1.0
13 " Botnv. 66 00 - 12 40 ' 1.00 14.0 14.0
14 24.8. " 66 00 - 13 00' 1.30 3.0 2.0
15 " " 66 00 - 12 50' 2.30 17.0 6.8
16 " " 66 00 - 13 00' 2.30 17.0 6.8
17 " Engelv. 65 54 - 12 53 ' 1.45 7.0 4.0
minni á svæðinu og einnig var
fiskurinn mjög kvikur og styggur á
þessum tíma og gekk. erfiðlega að
fá hann til að ganga inn í vörpuna.
Seinasta sólarhringinn, sem verið
var að veiðum var botnvarpan
reynd lengra uppi í kantinum á
Digranesgrunninu þar sem fiskur-
inn var mjög botnlægur.
Gekk vel að fiska i botnvörpuna
og það sem olli því, að ekki náðust
stærri tog en um 17 tonn var, að
varpan var ekki klædd upp á
belginn, en sá hluti sem klæddur
var smáriðnu neti tók ekki meiri
afla. Afli og landanir í seinasta
leiðangrinum voru:
Löndunardagur Löndunarstaður Magn (lestir)
13. 8. Neskaupstaður 20.475
16. 8. Höfn 44.009
18. 8. Neskaupstaður 18.408
20. 8. Höfn 29.350
23. 8. Neskaupstaður 3.240
26. 8. Þorlákshöfn 18.200
27.8. Reykjavík 29.439
Samt. 163.121
Þetta tog náðist ekki. Pokinn sprakk í hífingu. Áætlaður afli 50—70 tonn.
350
Runólfur er 312 rúmlesta skut-
togari með 1750 hestafla aðalvél.
Skipið er útbúið flotvörputromlu
og kapalvindu fyrir höfuðlínumæli
og mjög vel útbúið í alla staði,
enda reyndist skipið eins og best
var á kosið.
Toghraðinn með Engelvörp-
unni var yfirleitt 3—4 sjóm. (þótt
hraðar mætti draga) og virtist það
alveg nægjanlegur toghraði.
Á tilraunatímanum var kol-
munninn í ræmum mismunandi
langt frá botni og á talsvert
breytilegu dýpi. Auk þess var hann
oft mjög styggur. Þessi hegðun
hans gerir því nauðsynlegt að hafa
verður góða „mynd“ af viðbrögð-
um hans og afstöðu til vörpunnar.
Þetta verður ekki gert nema með
VÍKINGUR