Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1981, Blaðsíða 9

sjóðanna til að bæta rétt sjómanna til
lífeyris.
2. Iðgjaldagreiðslur fyrir bátasjó-
menn yrðu hækkaðar til sam-
ræmis við það sem gildir á stóru
togurunum og kaupskipum þ.e.
greidd yrðu iðgjöld af heildar-
launum.
Um þessa kröfu var mikið þrefað í
samningaviðræðum við útvegsmenn,
sem lauk með samkomulagi, sem
vissulega er til stórfelldra bóta, en þó
fjarri því, að gera hlut þeirra, sem
starfa eftir bátakjarasamningum
sambærilegan að þessu leyti því sem
aðrir sjómenn búa við.
3. Ákvæðum laganna um aldurs-
mörk til lífeyristöku yrði þannig
breytt, að hver sá, sem væri 60 ára
að aldri eða hefði starfað sem sjó-
maður í 25 ár ætti rétt á óskertum
lífeyri, og skyldi ríkissjóður
ábyrgjast greiðslugetu sjóðsins
vegna flýtingar á lífeyristöku.
Mikill ótti var hjá ráðamönnum við
þessa breytingu og þá einkum vegna
hugsanlegs fordæmis, sem slík breyt-
ing gæti verið öðrum. Og algjört af-
svar var við því að ríkissjóður tæki, að
svo komnu, á sig nokkrar fjárhags-
legar skuldbindingar.
Auk þessara þriggja meginkrafna
var lagt til að ýmsum ákvæðum lag-
anna yrði breytt, m.a. með tilliti til
annarra laga, sem sett hafa verið á
undanförnum árum.
Af hálfu ríkisstjómarinnar var því
heitið, að frumvarp um þær breyt-
ingar, sem samkomulag náðist um að
gera skyldi samið í samráði við sam-
tök sjómanna, en það fór þó svo, að
þegar leið að lokum þings var lagt
fram stjórnarfrumvarp, sem samið
hafði verið án alls samráðs við sam-
tökin og er ekki of fast að orði kveðið
þó sagt sé, að það hafi verið í skötu-
líki. Því hvortveggja var, að flest
vantaði, sem í því átti að standa auk
þess sem í því voru svo furðulegar
villur og vitleysur að óframkvæman-
legt hefði verið ef samþykkt hefði
verið án breytinga.
En þrátt fyrir nauman tíma tókst
með stuðningi velviljaðra manna
VÍKINGUR
bæði innan Alþingis og utan, að
semja frumvarpið að nýju í þeim
búningi sem bæði FFSI og Sjó-
mannasamband íslands gátu sætt sig
við og var það samþykkt þannig rétt
fyrir þinglok.
Þótt svona brösuglega hafi gengið
undirbúningur þessarar lagasetningar
er þó niðurstaðan sú, að með henni
hefur þeim sjómönnum, sem tryggðir
eru í Lífeyrissjóði sjómanna verið
tryggður stóraukinn réttur, sem ekki
verður af þeim tekinn. Er því brýnt,
að fulltrúar samtaka sjómanna í
stjórn lífeyrissjóðsins beiti sér fyrir
sérstakri kynningu á þessari réttarbót
meðal samtaka sjómanna. En jafn-
framt er forustumönnum stéttarfé-
laga sjómanna, sem aðild eiga að
sjóðnum skylt að halda uppi kynn-
ingu innan sinna félaga. Jafnframt
kynningarstarfinu er brýnt, að stjórn
sambandsins hefji nú þegar undir-
búning sóknar á hendur fyrirtækja-
sjóðum og séreignasjóðum, sem
félagsmenn sambandsfélaganna eru
tryggðir hjá, til breytinga á reglu-
gerðum þeirra, sem tryggi þeim sam-
bærilegan og ekki lakari rétt en nú
hefur náðst fram fyrir þá sem tryggðir
eru í Lífeyrissjóði sjómanna.
Lög um breyting á lögum nr.
49/1974, um lífeyrissjóð sjó-
manna, með áorðnum breyting-
um, sbr. lög nr. 15/1980.
Lgr-
2. gr. orðist svo:
Sjóðfélagar eru allir sjómenn sem
ráðnir eru á íslensk skip, þar með
taldir þeir skipverjar sem ekki eru
lögskráðir, en starfa að viðhaldi og
viðgerð skips, flokkunarviðgerð eða
að öðrum störfum í þágu útgerðar.
Skulu þeir tryggðir í sjóðnum meðan
þeir taka laun samkvæmt kjarasamn-
ingi sínum sem sjómenn. Taki sjó-
menn, sem þannig er ástatt um, laun
samkvæmt öðrum kjarasamningi skal
engu að síður skylt að tryggja þá í
sjóðnum, nema tryggingarskyldu
þeirra sé fullnægt með greiðslu til
annars lífeyrissjóðs. Þó er heimilt að
yfirmenn á farskipum skipafélaga,
sem við gildistöku laga þessara hafa
yfirmenn tryggða í lífeyrissjóðnum,
séu tryggðir í þeim sjóðum er þeir eru
aðilar að. Á sama hátt er heimilt að
yfirmenn strandferðaskipa ríkissjóðs
og varðskipanna séu tryggðir í lífeyr-
issjóði starfsmanna ríkisins.
Sjómönnum sem lögskráðir eru í
tilteknum byggðarlögum eða lands-
hlutum og ráðherra hefur fyrir gildis-
töku laga þessara veitt undanþágu frá
þátttöku, sbr. 2. mgr. 3. gr. laga nr.
78/1970, er heimilt að vera utan við
sjóðinn fullnægi þeir tryggingaskyldu
sinni með greiðslu iðgjalds til annars
lífeyrissjóðs.
Sjóðfélögum, sem hætta störfum á
sjó, skal heimil áframhaldandi þátt-
taka ef þeir hefja störf í landi við út-
gerð eða hliðstæð störf, svo sem við
fiskvinnslustöðvar eða frystihús, enda
hafi þeir greitt iðgjöld til sjóðsins í
a.m.k. 5 almanaksár og áunnið sér
a.m.k. 3 stig sbr. 11. gr. Heimilt er
stjóm sjóðsins að láta sjómennsku
fyrir gildistöku laga þessara jafngilda
iðgjaldagreiðslu í þessu sambandi.
Ennfremur er stjórninni heimilt með
sömu skilyrðum að leyfa sjóðfélaga
að halda áfram þátttöku, ef hann
tekur upp annað starf er veitir honum
ekki aðild að lífeyrissjóði.
Stjórn sjóðsins er heimilt að leyfa
félögum og samböndum, sem standa
að samningum um kaup og kjör sjó-
manna er aðild eiga að sjóðnum, að
tryggja starfsmenn sína í honum.
Stjórn sjóðsins er heimilt að leyfa
sjómönnum, sem stunda nám í sjó-
mannafræðum, slasast eða veikjast,
að kaupa sér réttindi í sjóðnum þann
tíma sem úr hefur fallið af þessum
sökum.
4. gr.
3. og 4. mgr. 12. gr. orðist svo:
Heimilt er sjóðfélaga, sem stundað
hefur sjómennsku í 25 ár eða lengur
og verið lögskráður á íslenskt skip eigi
skemur en í 180 daga að meðaltali á
ári, að hefja töku ellilífeyris þegar
hann er fullra 60 ára. Á sama hátt
veitir 20—25 ára starf á sjó rétt til
töku ellilífeyris frá 61 árs aldri og
15—20 ára starf til töku hans frá 62
ára aldri. Fáist ekki upplýsingar um
lögskráningardaga er stjórn sjóðsins
heimilt að beifa annarri reglu um mat
á áunnum rétti til flýtingar á töku líf-
eyris. Frh. á bls. 62.
9