Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1981, Qupperneq 49

Vil kaupa fleiri varöskip
af Landhelgisgæslunni
Ingólfur Kristmundsson ræöir viö Sigurð Þorsteinsson,
skipstjóra og útgeröarmann í Bandaríkjunum
Svo sem flestum er kunnugt, seldi Landhelgisgæsian, fyrir tveimur
árum sitt minnsta skip Albert.
Kaupandi þess var Sigurður Þorsteinsson, skipstjóri en þetta er
reyndar ekki fyrsta skipið sem Sigurður kaupir frá Landhelgisgæsiunni.
Það fyrra var Sæbjörg sem hann átti í nokkur ár, en hefur nú selt.
Útgerðin á Albert er rekin á svipuðum grundvelli og hún var rekin á
Sæbjörgu, það er að segja að það er öll f jölskylda Sigurðar sem starfar að
útgerðarmálunum og þó aðallega synir hans sem hafa verið með honum á
skipinu, en allir f jölskyldumeðlimir koma þó við sögu.
Nú hefur nýr íslendingur bæst í hóp eigenda. Hann heitir Birgir
Helgason og hefur átt heima í Bandaríkjunum um nokkurt skeið. Hann
býr í bæ sem að heitir Federalburg og er ekki alllangt frá Cambridge í
Maryland. Þegar ég var á ferð í Cambridge í Maryland fyrir skömmu sá
ég þar liggja skip, sem mér fannst ég kannast við. Ég fór því að kanna
málið nánar, og komst að því að þarna lá við bryggju hinn eini sanni
Albert. Hann var reyndar blá-málaður á skrokkinn, með hvíta yfirbygg-
ingu, en það fór ekki á milli mála að þama var rétt skip. Albert lá þama
vegna þess að verið var að koma fyrir um borð ýmsum tækjum og búnaði
sem nota á fyrir næsta rannsóknarverkefni, sem verður á vegum Banda-
ríkjastjómar. Það eru botnrannsóknir, sem eru gerðar í því skyni að
reyna að finna svæði þar sem bora mætti eftir olíu. Þegar ég kom um borð
í Albert, var þar allt á tjá og tundri, og margar hendur á lofti við
undirbúning fararinnar. Synir Birgis voru að vinna við rafsuðu og fleira.
Birgir Helgason, annar eigandinn, var við vinnu í vélarrúmi, ásamt son-
um Sigurðar, en Birgir er vélstjóri að mennt og ætti því að geta séð
sæmilega fyrir vélarrúminu. Sigurður Þorsteinsson fékk reyndar aðstoð
frá einum stýrimanni um borð í Hofsjökli, Ólafi Vali Sigurðssyni, en
hann skrapp yfir og splæsti nokkur augu fyrir þá á Albert, en við náðum
tali af Sigurði, og báðum hann að skýra frekar frá útgerðinni á Albert.
Sigurður: Við erum búnir að
eiga Albert núna í nærri því tutt-
ugu mánuði og hann hefur nú
ekki verið að vinna nema sex
mánuði af þeim tíma, og mest í
þessum olíurannsóknum.
Við vorum í mánuð í fyrra að
rannsaka hvernig hægt væri að
eyða olíumengun í sjó, þ.e.
hvernig mætti eyða henni á sem
VÍKINGUR
skemmstum tíma, t.d. þegar skip
dældi út óhreinni olíu, eða þegar
mikið magn af jarðolíu kæmist í
sjóinn.
Ingólfur: Hvemig fór það fram?
Sigurður: Við vorum með tvo
átta tonna tanka á bátaþilfarinu
og notuðum fnismunandi jarð-
olíu. Við prófuðum jarðolíu frá
Venezuela, Kuwait og Libíu, svo
það væri hægt að sjá hvernig ætti
að meðhöndla olíuna eftir því frá
hvaða jarðarskika hún kæmi.
Ingólfur: Dælduð þið þá olíu í
sjóinn?
Sigurður: Já, við settum átta
tonn í einu. Við reyndum þetta
fjórum, fimm sinnum, með alls-
konar mismunandi aðferðum. Við
settum alltaf átta tonn í einu, svo
þetta væri þokkaleg spilda sem
væri auðvelt að finna, og við gæt-
um fylgst með. Við dældum út
einu sinni, keyrðum í eina mílu og
dældum út aftur, og fórum svo
alltaf á milli þeirra sitt á hvað í
nokkra sólarhringa, til að fylgjast
með hvernig þær myndu haga sér.
Við fylgdum þeim eftir á nóttinni,
en um daginn kom helikupter og
úðaði á olíuna. Þá urðum við að
mæla tímann frá því að þyrlan
úðaði og þar til að slikjan var
hreinlega horfin.
Ingólfur: Svo það var þyrlan
sem sá um það að eyða olíunni?
Sigurður: Já, við höfðum ekk-
ert með það að gera, við fylgdumst
bara með spildunni og sáum
hvemig hún hagaði sér, og við
urðum að mæla og vera yfir henni
þar til hún var algerlega farin. Það
var alveg stórkostlegt að sjá
hversu auðvelt þetta reyndist
þegar réttu tækin voru notuð.
Ingólfur: Eru þetta þá einhver
sérstök efni sem notuð voru?
Sigurður: Já, þetta voru sérstök
bresk efni. Það var aðallega verið
að prófa þau svo leyfi fengist til að
nota þau á amerísku hafsvæði.
49