Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1985, Blaðsíða 15

„Þaö hefur kannski verið
hér áður, þegar allt var háð
innflutningsleyfum, eins og ég
sagði áðan. Þá var kaupið i
rauninni bara eins og hvert
annað viðbit. En ekki lengur.
Ég held einfaldlega að sjó-
menn verði alltaf útundan að
einhverju leyti. Sjómennskan
er á vissan hátt flótti og sjó-
mennirnir afsaka sig með
löngum siglingum þegar að fé-
lagsmálunum kemur og sinna
þeim þvi ekki. En það gefur
auga leið að þegar búið er að
leyfa frjálsan innflutning á öllu
þvi, sem áður var bannað, þá
minnka um leið möguleikarnir
á að drýgja launin sín með
smygli. Þess vegna held ég að
það sé rangt að sú sé ástæð-
an til þess að farmenn sinni
lítið sinum félagsmálum."
Það er engin lygi að Leitar-
deildin gengur skipulega til
starfa. Tollverðirnir virðast lika
þekkja hvert skip mjög vel, því
það er gengið beint að ótrú-
I leitarferð
með hulduhernum
legustu stöðum sem hægt
væri að nota sem geymslu-
staði. Satt að segja olli það
mér töluverðri undrun hvaö
þeir voru fundvísir á staði, þótt
ekki fyndu þeir smyglvarning
að þessu sinni. Ótrúlegustu
rangalar í lestum, vélarrými og
ibúðum voru á hreinu, þótt
utanaðkomandi blaðamanni
virtist allt svo slétt og fellt. En
myndirnar tala sinu máli um
það.
Ingi Gunnarsson, vél-
stjóri: „Ef menn leyfa
sér að skammast út i þá,
ef þeir eru svolítið
svekktir undir niðri, þá
kemur það bara niður á
þeim síðar..
—hm
Víkingur 15