Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1985, Blaðsíða 62

Farmanna- fiskimannasambandið hvatti mjög til að
námskeiðið kæmist á, en Slysavarnafélagið hélt það.
Hér hlýða Hannes Hafstein framkvæmdastjóri S.V.F.Í.
og Guðjón A. Kristjánsson forseti F.F.S.Í. á setningar-
ræðu Haraldar Henrýssonarforseta S.V.F.Í.
Hannes Hafstein, Þorvaldur Axelsson og Erna Antonsdóttir, erindreki
S.V.F.Í. með skyndihjálp sem sérgrein, bera saman bækur sínar rétt um
það leyti sem námskeiðiö var að hefjast.
n

Hjá björgunarskipi
sem kom á
vettvang, varsömu
sögu aö segja;
tæki léleg, sum
óvirk, áhöfn lítt eöa
ekkert þjálfuö,
enda árangurinn
eftirþví
62 Víkingur
um“, segir Þorvaldur. „Frá
Siglingamálastofnun var þaö
einkum Páll Guömundsson,
yfirskipaskoöunarmaöur.
Hann fjallaöi um þær reglur
sem gilda um skoðun skipa og
svaraöi spurningum þar aö
lútandi. Satt aö segja varð ég
aö stoppa þær umræöur löngu
áöur en efnið var tæmt, þannig
aö þú sérö aö áhugi var mikill.
Menn vildu fá skýringar á fyrri
verkum Siglingamálastofnun-
ar og framtiðarhorf um þar.
Menn frá Landhelgisgæsl-
unni fóru yfir og kynntu m.a.
móttöku þyrlu, svo og gerö
hennar og búnaö. Einnig kom
þyrla viö sögu i sjóbjörgunar-
æfingu, þegar hún hifði þrjá
menn úr sjónum. Þá varfarið á
björgunarbátnum Gísla J.
Johnsen meö gúmmibjörgun-
arbát, menn látnir fara um
borö i hann, honum siöan
hvolft og þeir látnir snúa hon-
um viö aftur. Einnig fjölluðu
leiöbeinendurnir um mörg
atriöi frumbjörgunar, svo sem
skyndihjálp og lifgun úr
dauöadái, neyöarskipulag og
nýliðafræðslu, notkun björg-
unarbúninga, varnir og viö-
brögö viö aðgeðrum um borö,
brunavarnir og slökkvistörf,
svo eitthvað sé nefnt.“
Samnefnari um
kunnáttuleysi?
Þegar ég spuröi Þorvald
hvort hann teldi þaö nauðsyn-
legt aö halda slik námskeið
fyrir islenska sjómenn, færöist
hann allur i aukana og sagðist
ekki vera í neinum vafa um
þaö.
„Slysatíðini meöal íslenskra
sjómanna er ógnvænleg,"
sagöi hann. Á siðasta ári uröu
t.d. að minnsta kosti 437
bótaskyld slys á sjó á íslensk-
um skipum, þar af 17 bana-
slys. Eignatjón á hverju ári er
gífurlegt. Þannig varö fyrir ör-
fáum dögum tugmilljónatjón á
togaranum Sjóla. Það er enn
ekki upplýst hvernig sá bruni
ertil kominn eöa hvernig hann
gat magnast eins og raun varð
á, en hitt er vitað aö skipiö var
nýkomið úr fimmtiu milljóna
króna klössun, þar sem algjör-
lega haföi láöst aö koma fyrir
reyk- eöa hitaskynjurum af
nokkru tagi, né slökkvibúnaöi.
Þvi siður haföi áhöfnin fengiö
nokkra þjálfun i baráttu viö
eld; ekkert neyöarskipulag var
til um borö. Vissulega reyndi
áhöfnin, vankunnandi og nær
tækjalaus, aö berjast viö
þessa vá, en án árangurs.
Hjá björgunarskipi sem kom
á vettvang var sömu sögu aö
segja; tæki léleg, sum óvirk;
áhöfn litt eöa ekkert þjálfuö,
enda árangurinn eftir því.
Menn reyndu hvaö þeir gátu
en án annars árangurs en
þess aö setja sig í stórhættu.
Þessi saga um nýliðinn
eldsvoða er gott dæmi um
hvernig ekki á aö gera hlutina.
Til dæmis þreif einn úr áhöfn
togarans slökkvitæki og ætl-
aöi aö nota gegn eldinum, en
hann sagðist aöspuröur ekki
hafa hugmynd um hvort hann
heföi verið meö vatns- eöa
dufttæki i höndunum.
Gæti þaö verið, aö þetta
óhapp sé samnefnari fyrir
kunnáttu islenskra sjómanna i
björgunartækni, brunavörnum
ogslökkvistörfum?Ég held þvi
fram aö svo sé, þannig aö
þegar á allt er litiö er það
kannski furöa aö ekki uröu
„nema" a.m.k. 437 bótaskyld
slys á nýliðnu ári. Þess vegna