Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1986, Side 19

Sjómenn og fíkniefni
skáp, — skápnum sem ég
haföi geymt efnið i fyrst eftir
aö ég tók þaö heim. Viö vor-
um aðeins fimm sem vissum
um aö ég geymdi efnið þar, —
og meöal þeirra sá sem baö
mig um aö fara utan og
kaupa. Ég hafði hins vegar
fundið eitthvaö á mér og flutt
efnið á milli skápa, þannig aö
lögreglan fann ekkert i þetta
sinn.“
Þótt lögreglan fyndi ekkert
i þetta sinn, var þaö þó þessi
sending sem varö Einari aö
falli og leiddi til þess aö hann
var dæmdur til mikillar fjár-
sektar og langrar fangelsis-
vistar.
Snobbliðið
sniffar kók
Einar heldur þvi fram, aö
stéttaskipting sé talsverð i
neyslu fikniefna. Því hafi
hann kynnst meðan hann
stóö í þessum viöskiptum.
„Þaö er peningafólkiö,
snobþliöiö, sem notarkókain,
enda ekki nema visst fólk
sem hefur efni á sliku. Þetta
fólk bölvar hassinu i sand og
ösku, en önnur eins kókaín-
og amfetaminneysla þekkist
ekkert.
Þetta fólk notar ekki töflur.
Það er miklu flottara aö taka i
nefiö en gleypa pillur og
áhrifin eru lika fljótari. Og
þetta er ekki mjög ungt fólk,
— 75% af þessu liði er yfir 30
ára aldri; þúiö aö koma sér
uþp fyrirtækjum eöa hefur
erft þau og hefur þaö huggu-
legt meö nóg af peningum.
Einn bauð mér einu sinni
30.000 krónur fyrir gramm af
kóki.
Þú getur þekkt þetta lið á
veitingastöðum. Þaö drekkur
mikiö án þess aö þaö sjái
neitt á þvi aö ráöi, strýkur sér
gjarnan um nefnið vegna ert-
ingar í slimhuö og er vel til
fara.“
Fíkniefnalögreglan
fær fólk upp á móti
sér
Þegar ég aö lokum spuröi
Einar hvort hann héldi aö
fikniefnalögreglan og toll-
gæslan næöu stórum hluta af
því sem reynt væri aö smygla
til landsins af fikniefnum, hló
hann viö. „Nei, hennar árang-
ur er hlægilega litill", sagöi
hann.
Skýringin?
„Jú, sjáöu til“, sagöi hann,
„fikniefnalögreglan er búin
aö fá alla upp á móti sér,
vegna þeirrar framkomu sem
hún hefur tamiö sér gagnvart
þeim sem hún ætti einmitt aö
fá i lið meö sér; ættingjum og
venslafólki þeirra sem stunda
smygl og sölu. Þessu fólki er
iðulega djöfullega viö allt sem
heitir fikniefni, en er jafnvel
ennþá verr viö fikniefnalög-
regluna. Ég veit jafnvel dæmi
þess að þessir lögreglumenn
hafa brotist inn á heimili
manna án þess að hafa hús-
leitarheimild, en fengið hana
siðar til að bjarga andlitinu.
Hins vegar eru svona heim-
ildir stimplaöar þannig aö þaö
sést klukkan hvað þær eru
gefnar út og þaö getur veriö
ansi neyöarlegt fyrir lög- reglumenn i réttarhöldum aö viðurkenna aö þeir hafi brot- ist inn á heimili manna hálfum öörum klukkutima áöur en húsleitarheimild er gefin út. Og þegar ég segi brjótast inn þá meina ég þaö bókstaflega, því atgangurinn er oft æöis- genginn. Fíkniefnalögreglan hefur oröið aö greiða skaöa- bætur fyrir svona húsbrot, og
g§||ig|§g
þaö þótt þaö hafi orðið til þess að sekt varð sönnuö. Ástandið er oröið þannig, til dæmis, að móöir min hefur sagt aö þótt hún vissi af heilu tonni af fikniefnum myndi hún ekki láta fikniefnalögregluna vita, — og hún hreinlega hat- ar allt sem heitir fikniefni. Ef hins vegar fíkniefna- lögreglan heföi vit á því að reyna aö koma sér vel viö þennan hóp, fá hann til sam- starfs, þá er ég sannfærður um aö hún myndi ná mörgum sinnum meira magni af fikni- efnum.“ Þetta fólk bölvar hassinu í sand og ösku, en önnur eins kókaín- og amfetamínneysla þekkist ekki...
/
VÍKINGUR
19