Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1986, Side 20

Sjómenn og fíkniefni
Beint samband slysa og f íknief na
Næsti viömælandi okkar
hefur veriö togarasjómaður i
mörg ár. Hann hefur neytt
fikniefna um langt árabil, auk
þess aö smygla þeim i land
fyrir aðra, en aldrei verið tek-
inn af lögreglu eöa tollvörð-
um. Skilyröi þess aö hann
fengist i viötal var að um al-
gjöra nafnleynd yröi aö ræða,
sem er ákaflega skiljanlegt
þegar viötaliö er lesið. En til
aö auðvelda okkur leikinn
skulum viö kalla hann Eirík.
„Neysla um borö i togurum
er mjög algeng“, segir hann,
„þótt ég haldi aö þaö sé ekki
meirihluti sjómanna sem
neytir fikniefna, sem betur
fer. En þaö fer mjög mikið
eftir skipum hve neyslan er
mikill.
Auövitaö er þetta stór-
hættulegt. Sérstaklega ef
verið er aö taka trolliö óklárt
þegar maöur er nýbúinn aö fá
sér eina feita og er allur
skakkur. Þaö getur veriö hel-
viti strembið.1'
Ég veit til dæmis um
eina drukknun á sjó
sem varbein
afleiöing fíkniefna-
neyslu.
20 VÍKINGUR
Mikiö magn í
siglingum
Eins og Einar i viðtalinu hér
á undan segir Eirikur aö þaö
sé mikið um þaö aö menn i
landi fari utan, kaupi þar efni
og komi þeim um borö i skip
sem sigli meö þau heim.
„Sjómennirnir kaupa yfir-
leitt ekki nema rétt fyrir sig
sjálfa, þótt þaö komi auðvitað
fyrir aö þeir ætli aö sjá um allt
málið sjálfir og græða stórt.
En þaö fer yfirleitt fyrir lítið
sem þannig kemur inn; endar
allt i sukki og taugaveiklun.
Ég hef sjálfur ætlaö að gera
þaö gott efnahagslega á
þennan hátt, en þaö hefur
alltaf endaö i vitleysu.
Þaö eru aðilar í landi sem
fljúga út og kaupa efnið. Síö-
an hitta þeir sjómennina úti
og fá þá til aö koma draslinu
fyrir sig heim, — nú, eöa fela
þaö um þorö sjálfir og ná svo
i þaö þegar skipið kemur
heim. Hér er til mikils aö
vinna fyrir strákana um borö,
þvi fyrir aö koma kílói af
amfetamini i land heima fá
menn 3—400.000 krónur.
Hressilegur aukapeningur,
þótt hann geti farið fyrir litið
ef maöurertekinn.
Enda er þaö helviti mikiö
magn sem kemur í gegnum
siglingarnar.“
Slys og fíkniefni
Arnar Jensson, fulltrúi hjá
Fikniefnalögreglunni, getur
þeirrar hugdettu sinnar í við-
tali annars staðar í þessu
blaði, aö þaö kunni aö vera
eitthvert samband milli
vinnuslysa um borö i skipum
og fikniefnaneyslu. Þegar ég
spuröi Eirik um þetta mál,
staðfesti hann aö svo væri.
„Ég er sannfærður um að
þaö er hægt aö setja jafnað-
armerki milli þessara atriða.
Ég slapp aö visu alltaf sjálfur,
vegna reynslu, en guttar sem
koma um borö sem þaulvanir
fíkniefnaneytendur en óvanir
sjómenn slasast frekar. Hjá
okkur þessum gömlu sjó-
hundum er innibyggt eitthvaö
sem við getum kallaö sjötta
skilningarvitiö og varar menn
viö hættum af vírum og þess
háttar, en ég þekki fjölmörg
dæmi þess aö menn hafa
orðið fyrir slysum sem ekki
heföu átt sér staö nema
vegna þess aö viðkomandi
menn voru undir áhrifum
efna. Og þá er ég aö tala um
slys allt frá smávægilegum
fingurskuröi upp í mjög alvar-
leg likamsmeiösli og jafnvel
dauöa. Ég veit til dæmis um
eina drukknun á sjó sem var
bein afleiöing fíkniefna-
neyslu.
Já, ég er hræddur um aö ef
þessi mál yrðu rannsökuð
kæmu niðurstöðurnar mjög á
óvart".
— Gæti vinnutíminn á t.d.
litlu togurunum átt einhvern
þátt í þessu?
„Þaö gefur auðvitaö auga
leiö. Á þessum skipum veröa
menn aö standa sig í lon og
don, annars verða þeir ein-
faldlega reknir. Þaö er nóg
af mönnum i landi sem vilja
pláss. Þetta þýöir aö i góðu
fiskirii standa menn dögum
saman og eru orðnir eins og
svefngenglar fyrir rest. Þá er
bara aö gæta þess aö eiga
nóg spítt til að halda sér
gangandi endalaust. En þaö
er auðvitað enn hættulegra
heldur en aö vera bara syfj-
aður.
Annað sem er helviti
hættulegt er hassþynnkan,
þegar maöur er að jafna sig
eftir feitan dag. Hún er miklu
verri en brennivinsþynnkan.
Manni veröur rosalega kalt
og reimar þess vegna allt
þétt aö sér; hettuna á gallan-
um og heila búninginn. Þetta
þýðir aö maöur verður bæöi
heyrnarlaus og sjónlaus og
verður ekki var viö neitt sem
er aö gerast í kringum mann.