Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1986, Page 34

Oryggisventill sjómanna
„Frá tilkynningaskyldunni: Jón Jónsson JH 100 er beðinn að hafa samband viö
næstu strandstöð Landssíma íslands strax".
Hversu oft höfum við ekki heyrt tilkynningu í þessum dúr rétt fyrir fréttir í útvarp-
inu? Oft hef ég hugsað sem svo, þegar ég heyri svona tilkynningar: Hvers vegna
láta þessir bátar ekki vita af sér? Áhöfnin á þó ættingja í landi sem er ef til vill ekki
alveg saman um þá!
„Þannig hugsum við líka á hverjum einasta sólarhring allt árið um kring, hvers
vegna, hvers vegna?“. Þannig svöruðu þeir Eysteinn Guðlaugsson sem unnið hefur
hjá tilkynningaskyldunni í 10 ár og Guðjón Halldórsson sem unnið hefur hjá henni í
14 ár, þegar undirritaður heimsótti þá eina kvöldstund til að ræða við þá um þessa
merkilegu stofnun, þetta einstæða fyrirbæri, tilkynninaskylduna.
Sigurdór
Sigurdórsson
blaðamaöur skráði.
Tilkynninga-
skyldan
heimsótt
Ásgrímur Björnsson á
spjalli við Guðjón Hall-
dórsson, en Ásgrímur
var lengi erindreki
Slysavarnafélags ís-
lands og var þá óþreyt-
andi á að brýna fyrir
mönnum aö muna eftir
skyldunni.
Ljósmyndari:
Guðbjartur Gunnarsson.
Tilkynningaskyldan er opin
allan sólarhringinn og það
eru fjórir menn sem vinna við
hana, en þó aðeins einn í
einu á vakt. Og álagiö á þann
eina sem er á vakt hverju
sinni er svo mikið, að því trúir
enginn nema sá sem dvelur
með viðkomandi eina vakt.
Næturvaktin er þó yfirleitt
rólegust. Tilkynningaskyldir
bátar hér á landi eru rúmlega
þrjú þúsuQd. Þar af eru bátar i
svo kölluöum B-flokki um
1700 en B-flokkur er þilfars-
lausir bátar. Þeir segja að yfir
vertíðina séu meldingar bát-
anna á bilinu 1500 — 1600 en
geti farið uppi 2000 yfir sól-
arhringinn. Hver bátur á að
tilkynna sig tvisvar á sólar-
hring yfir vertiöina. B-bátarnir
eiga að melda sig tvisvar á
sólarhring allt árið, en hinir
þurfa ekki að melda sig nema
einu sinni á sólarhring frá 1.
maí til 1. september, en
tvisvar á sólarhring frá 1.
septembertil 1. maí.
Fyrir nú utan að taka við
öllum þessum meldingum frá
bátunum, þá bætast við
simhringingar, sem þarf að
sinna. Dæmi eru þess, að
vaktmaður hafi orðið að
svara allt að 240 símtölum á
einni vakt fyrir utan simtöl og
skeyti frá strandstöðvun-
um. En allt sem frá þeim kem-
urerfært inn á skrá.
Þá vaknar sú spurning
hvort ekki þurfi að vera tveir
menn á vakt hverju sinni.
Þeim félögum ber saman
um að það sé ekki hægt. Allir
sem hringja eru að spyrja um
þennan eða hinn bátinn. Til
þess að geta svaraö viðkom-
andi, þarf að fara í skráninga-
skápinn, en að honum kemst
aðeins einn maöur i einu,
þannig að tveimur mönnum
myndi ekki vinnast við þetta.
Fyrir svo utan allt sem hér
hefur verið nefnt hafa þeir
beinar simalinur til björgunar-
sveita, almannavarna, lög-
reglu, jafnvel hæstaréttar-
dómara o.fl.. Vaktmenn hjá
tilkynningaskyldunni eru lif-
andi viðvörunarkerfi fyrir bók-
staflega allt sem viðkemur
öryggi þessarar þjóðar. Ef
álagið á viðkomandi vakt-
mann verður óbærilegt er
alltaf einn á bakvakt, sem
hægt er að kalla út. Auðvitað
er álagið mest þegar vond
eru veður og bátar á sjó. Þá
þagnarsiminn ekki:
— Er þessi báturinn kom-
inn fram, hefur hann tilkynnt
sig? Þannig spyrja ástvinir og
ættingjar sjómanna. Það er
stórkostlegt fyrir fólk að geta
leitað til tilkynningaskyldunn-
ar undir svona kringumstæö-
um.
Kæruleysi
„í sjálfu sér eru þeir bátar,
sem ekki tilkynna sig, ekki að
gera okkur erfitt fyrir, áhöfnin
ætti fremur að hugsa til þess
hvernig ættingjunum lið-
ur, þegar ekkert hefur frá
henni heyrst. Við höfum verið
spurðir þegar bátar hafa
týnst, hvers vegna leit hafi
ekki hafist fyrr. Og svarið er
einfalt: hann hafði ekki til-
kynnt sig. Við vissum jafnvel
ekki hvort hann var á sjó eða
ekki, vegna þess að engin til-
kynning kom frá honum“,
segirGuðjón.
Má ekki sekta fyrir slugs í
tilkynningum?
Jú, það má sekta, fyrir því
eru ákvæði, en það er varla
framkvæmanlegt. Skipstjóri
myndi bara leggja sektarmið-
ann á borðið hjá útgerðar-
manninum sem borgar og
málið er leyst, en ekkert
myndi breytast. Það er einnig
athyglisvert að það eru mikið
sömu mennirnir sem sýna af